27.9.10
ΕΝΟΧΟΣ, ΕΝΟΧΟΝ ΟΥ ΠΟΙΕΙ…..
Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν τι κατά καιρούς έχει πει ο κ. Πάγκαλος για τον σημερινό πρωθυπουργό, αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι όλοι γνωρίζουν πολύ καλά και τι έχει κάνει. Όλοι Ξέρουμε ότι τη νύχτα που η χώρα πήγαινε για πόλεμο με την Τουρκία, αυτός έδινε συνέντευξη στην τηλεόραση. Όλοι ξέρουμε τι έκανε για τα Ίμια, τον Οτσαλάν, τους S-300 κλπ. Παρ’ όλα αυτά οι συμπολίτες μας πιστεύουν πως είναι ικανός και έντιμος πολιτικός, με αποτέλεσμα να τον τιμούν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και να εκλέγεται βουλευτής αρκετές δεκαετίες. Κατά συνέπεια ο κ. Πάγκαλος δεν ευθύνεται για τις επιλογές των Ελλήνων πολιτών. Υπάρχει μία παροιμία που λέει «δώσε θάρρος στον χωριάτη, θ’ ανεβεί και στο κρεββάτι». Ακριβώς αυτό συνέβη και με τον κ. Πάγκαλο. Έχοντας εξασφαλίσει από τους πολίτες το προνόμιο της πολιτικής ασυδοσίας, έρχεται σήμερα να πει με θαυμαστή ειλικρίνεια πως τα «φάγαμε μαζί». Αγανάκτησαν πολλοί μόλις τον άκουσαν και έσπευσαν, παραδεχόμενοι το ποιοτικό σκέλος του της δήλωσης, να αμφισβητήσουν το ποσοτικό. Εκεί ήταν η παγίδα και οι περισσότεροι έπεσαν μέσα. Αφού γίναμε όλοι συνυπεύθυνοι, μας αξίζει το μνημόνιο για να διορθωθούμε. Παράλληλα, ο κατά τα άλλα ευτραφής κ. Πάγκαλος, έκλεισε τους λογαριασμούς του με την ιστορία, την Ελλάδα και την συνείδησή του. «Μαζί τα φάγαμε» είπε και νομίζει ότι καθάρισε. ΟΜΩΣ όταν προκύπτουν ευθύνες και μάλιστα ποινικές, ισχύει η αρχή : «ένοχος, ένοχον ού ποιεί» και θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του μνημονίου και των ΜΜΕ. Συνεπώς θα πρέπει οι δουλόφρονες Έλληνες, που μέχρι χθές ήταν «κυρίαρχος λαός», όπως τον άφηναν να πιστεύει ότι είναι, να συνειδητοποιήσουν πως στην πραγματικότητα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά οι «πόρνες» του κ. Παγκάλου και των ομοίων του. Ας μην με παρεξηγήσουν οι συμπολίτες μου, αλλά αυτή είναι η σχέση ψηφοφόρου και πολιτικού, πολίτη και εξουσίας. Υποταγή και εκπόρνευση στους προαγωγούς, (κάποιοι τους λένε νταβατζήδες), και η ψήφος με αντάλλαγμα τον διορισμό ἤ κάποιο άλλο ρουσφέτι.
Στην σχέση πόρνης και προαγωγού, η μεν πρώτη αλλοτριώνεται ψυχικά και σωματικά με αντάλλαγμα ένα μικρό ποσοστό επί των κερδών, ενώ ο προαγωγός καρπούται την μερίδα του λέοντος. Έτσι και ο ραγιάς ψηφοφόρος, αλλοτριώνεται ψυχικά και σωματικά, επιλέγει με την ψήφο του τον προαγωγό του και τον τοποθετεί σε κάποια θέση ισχύος, με αντάλλαγμα τον διορισμό, ενώ ο πολιτικός καρπούται την παχυλή αμοιβή, τα διάφορα προνόμια που έχει θεσπίσει για τον εαυτό του, αλλά και την ατιμωρησία. Όμως ο κ. Πάγκαλος έβαλε και το κερασάκι στην τούρτα. Χαρακτήρισε, σε νέα συνέντευξή του, «άχρηστους» τα δύο τρίτα των δημοσίων υπαλλήλων, και πολύ πιθανόν να έχει δίκιο, αλλά υπάρχουν δύο θέματα. Το πρώτο αφορά την ηθική και το δεύτερο την συνείδηση. Οι πολίτες ζητούσαν και θα ζητούν εργασία, αλλά και δικαιοσύνη, ασφάλεια, κοινωνική πρόνοια, παιδεία κλπ. Δυστυχώς για τους Έλληνες τα δύσκολα και σοβαρά θέματα απεδείχθη ότι δεν μπορούν να τα αντιμετωπίσουν οι φαύλοι πολιτικοί. Αρκούνται και εξαντλούν τις προσπάθειές στους, στο ψηφοθηρικό «τυρί» των προσλήψεων. Το τελευταίο καιρό όμως οι πολίτες είδαν και την φάκα, στην οποία όχι μόνο πιάστηκαν τα εισοδήματά τους, μισθοί, συντάξεις, επιδόματα κλπ, αλλά και τα κοινωνικά και εργασιακά τους κεκτημένα. Και σαν να μην έφθανε αυτό οι επιτήδειοι τους κατηγορούν και ως συνυπεύθυνους άρπαγες του δημοσίου χρήματος. Ο κ. Πάγκαλος εκλέγεται από τους πολίτες, κοντά ένα τέταρτο του αιώνα, για να διοικεί ἤ να ελέγχει την διοίκηση της χώρας. Ζητά την ψήφο των Ελλήνων όχι για να τους διορίζει, αλλά για να τους κυβερνά. Οι ευθύνες βαρύνουν αποκλειστικά τον κ. Πάγκαλο και την παρέα του, των οποίων η σταδιοδρομία στην πολιτική έχει να επιδείξει ως μοναδικό έργο τις υπεράριθμες προσλήψεις ανικάνων και την χρεωκοπία της χώρας.
Εκείνο όμως που με φοβίζει είναι ότι οι Έλληνες έχουν περιέλθει στην χειρότερη μορφή δουλοπρεπούς αφασίας απέναντι στην κυβέρνηση του μνημονίου. Με τρομάζει η ιδέα και εύχομαι να διαψευστώ, πως με την ψήφο τους οι Έλληνες (και αλλοδαποί) πολίτες, θα δώσουν την ευκαιρία στον κ. Πάγκαλο και στην παρέα του, το βράδυ των εκλογών, να εμφανιστούν στα τηλεοπτικά παράθυρα με το χαμόγελο στα χείλη, κλείνοντας το μάτι με ύφος συνωμοτικό και ειρωνικό ταυτόχρονα, να υπενθυμίσουν στους ιθαγενείς πως αν είσαστε «καλά παιδιά» και στο μέλλον μαζί θα τα τρώμε.
Τάσος Καρ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Διαβάζοντας την δήλωση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ότι «όλοι μαζί φάγαμε τα λεφτά» (η οποία σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως ως προς το οικονομικό της περιεχόμενο κυρίως) θα ομολογήσω ότι αισθάνθηκα μια επί πλέον απογοήτευση. Και αυτή την φορά είχε σχέση κυρίως με την άποψή μου περί αισθητικής η οποία φαίνεται ότι αποτελεί μια ουτοπική και δυσάρεστη ανάγκη που εδράζεται σε μιαν απέραντη δικιά μου μοναξιά.
Ποιος δίνει το δικαίωμα σε αυτά τα εκτρώματα της ανθρώπινης ύπαρξης, σε αυτά τα ανήθικα μορφώματα, χωρίς κάτι ο ανθρώπινο μέσα τους, σε αυτούς τους υπερφίαλους γκαιμπελίσκους, σε αυτά τα παραπολιτικά άθλια φασιστοειδή να χυδαιολογούν με τέτοιο τρόπο που να ενοχλούν και να προσβάλλουν τα στοιχειώδη ανθρώπινα ιδανικά και την ελάχιστη ανάγκη για αισθητική αποδοχή του κόσμου που μας περιτριγυρίζει και που τον κάνει πιο υποφερτό;
Σε τι κόσμο ζούμε που αυτοί οι άνθρωποι νομιμοποιούνται να μας κυβερνούν και να μας υβρίζουν;
Ποιος θα τιμωρήσει αυτούς τους υπανθρώπους για τις Ύβρεις;
Δημοσίευση σχολίου