Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στις 20 Νοέμβρη 2007 με αφορμή τις αλλαγές του ασφαλιστικού για το ξαναμοίρασμα της φτώχεις από την κυβέρνηση της Ν.Δ.Θα μπορούσε όμως να γραφτεί και σήμερα αφού οι προτάσεις για την ενιαία σύνταξη, τον υπολογισμό με βάση όλο τον εργασιακό βίο, τα όρια ηλικία κλπ φαίνονται να είναι copy paste από τις αντίστοιχες της Ν.Δ γραμμένες όμως με πράσινο μελάνι....
Η Δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά κι ας διαμαρτύρεται ο Καραμανλής που θέλει να το παίζει μεσαίος χώρος.
Έτσι και οι λύσεις που προωθεί σήμερα για το ξεθεμελίωμα της κοινωνικής ασφάλισης με την ισοπέδωση δικαιωμάτων και παροχών προς τα κάτω έρχεται από παλιά και ο διάλογος και οι επιτροπές σοφών και μη είναι μόνο για τα μάτια.
Για του λόγου το αληθές ας παρακολουθήσουμε πόσο μεθοδευμένα η Ν.Δ συνεχίζει την εφαρμογή των Νόμων του 1990-1992 με απώτερο στόχο τη μείωση όλων των συντάξεων (και των ήδη συνταξιούχων) και την αύξηση των ορίων ηλικίας.
«Η διάταξη του άρθρου 22 παρ. 4 Συντ. (σ.σ προ της αναθεώρησης του 2001) δεν θεσπίζει αξίωση των εργαζομένων για ορισμένο είδος ή συγκεκριμένη έκταση ασφαλιστικής προστασίας. Ο κοινός νομοθέτης δεν κωλύεται από την ανωτέρω συνταγματική διάταξη να μειώσει για το μέλλον το ύψος των χορηγουμένων ήδη παροχών, η μεταβολή δε αυτή καταλαμβάνει, ελλείψει ρητής αντίθετης προβλέψεως, όχι μόνον τους μετά τη θέσπισή της μέλλοντες να λάβουν ασφαλιστική παροχή, αλλά και τους ήδη πριν από αυτήν λαμβάνοντες τέτοια παροχή, ακόμη κι αν ο τρόπος υπολογισμού και το ύψος της εν λόγω παροχής καθορίσθηκε με τελεσίδικη δικαστική απόφαση υπό την ισχύ του προγενέστερου νομοθετικού καθεστώτος».
Η παραπάνω παράγραφος αποτελεί το προοίμιο της απόφασης 1337/2000, του ΣτΕ που αποφάνθηκε ότι νόμιμα η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη περιέκοψε τις ανώτερες συντάξεις και μάλιστα κρίνοντας προσφυγή συνταξιούχου το ύψος της σύνταξης του οποίου είχε καθοριστεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση και όχι απλά με διοικητική πράξη.
Σε απλά ελληνικά η απόφαση του ΣτΕ λέει ότι ο κοινός νομοθέτης μπορεί να περικόψει το ύψος των παροχών και των συντάξεων όποτε θέλει και μάλιστα όχι μόνο για τους μέλλοντες να βγουν στη σύνταξη αλλά και για τους ήδη συνταξιούχους.
Οπότε μη βιαστούν κάποιοι να βγούνε στη σύνταξη για να προλάβουν τα μέτρα αφού ότι είναι να τους συμβεί θα τους συμβεί και ως γνωστόν με τη δεξιά όλα είναι πιθανά να συμβούν.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ στο προεκλογικό της πρόγραμμα το 2004 είχε εξαγγείλει την επίλυση του ασφαλιστικού με την πλήρη εφαρμογή της νομοθεσίας 1990-1992 και ακολούθως μετέθεσε την επίλυση του προβλήματος για τη νέα τετραετία καθώς τα μέτρα που θεσπίστηκαν το 1992-92 με τους νόμους Σουφλιά και Σιούφα ολοκληρώνονταν στο τέλος του 2007 και επομένως η συνέχεια θα δινόταν από το 2008.
Έτσι έχει ιδιαίτερη σημασία και το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ που αποκαλύπτει τις απώτερες επιδιώξεις της σημερινής κυβέρνησης και ερμηνεύει τη μετάθεση των αποφάσεων στη νέα τετραετία.
Λέει μεταξύ άλλων το σκεπτικό της απόφασης: « Επειδή, κατά την έννοια των παρατεθεισών ανωτέρω διατάξεων του άρθρου 16 του Ν. 1902/1990, η θεσπιζόμενη με αυτές ρύθμιση του καθορισμού ανωτάτου ορίου συντάξεως καταλαμβάνει όχι μόνον τους ασφαλισμένους που πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν μετά την έναρξη ισχύος της εν λόγω ρυθμίσεως, δηλαδή μετά την 1.1.1991, αλλά και τους ήδη πριν από την ημερομηνία αυτή καταστάντες συνταξιούχους. Και τούτο ενόψει όχι μόνον της αδιάστικτης διατυπώσεως των εν λόγω διατάξεων, αλλά και του σκοπού που επιδιώκεται με τη θέσπιση του ανωτάτου αυτού ορίου, ο οποίος, όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση του Ν. 1902/1990, είναι η λόγω των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων αντιμετώπιση της ανάγκης προς "άμεση λήψη μέτρων για την στήριξη του ασφαλιστικού θεσμού, που έχει θεμελιώδη σημασία για την κοινωνική συνοχή και ευημερία" και η θέση των βάσεων "για μετάβαση σε ένα δίκαιο και οικονομικά βιώσιμο σύστημα, το οποίο στην τελική του φάση θα εξασφαλίζει σ' όλους τους Έλληνες μια ενιαία σύνταξη, η οποία θα συμπληρώνεται από μία αναλογική σύνταξη που θα απονέμεται βάσει της αρχής της αποδοτικότητας"».
Να και η εθνική σύνταξη που επαγγέλλεται η κυβέρνηση χωρίς όμως να προσδιορίζεται ποιο θα είναι το ύψος της και οι δικαιούχοι. Από τότε έχει δρομολογηθεί ως λύση.
Ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, Εθνική σύνταξη στα όρια της φτώχειας και φυσικά μόνο για όσους συμπληρώνουν και τα όρια ηλικίας που θα χρηματοδοτείται από τους πόρους που σήμερα διατίθενται για το προνοιακό κομμάτι των κατώτερων συντάξεων και του ΕΚΑΣ και αποδέσμευση του κράτους από την τριμερή χρηματοδότηση που δημιουργεί ελλείμματα στον προϋπολογισμό.
Με λίγα λόγια θα γίνει ένα ξαναμοίρασμα της φτώχειας κι όποιος θέλει κάτι παραπάνω να πάει στους κολητούς της κυβέρνησης τραπεζίτες και ασφαλιστές.
ΣΗΜΕΡΑ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου