H κρίση απόδειξε ότι κάνει πιο αστοί από τους υπολοίπους.
Ναι η κρίση δεν είναι για όλους κάποιοι βγάζουν λεφτά από αυτή, κάποιοι δεν χάνουν τίποτa και κάποιοι «τρώνε πόρτα».
Όλοι εσείς που αισθανθήκατε κάποια φορά αστοί -μικροαστοί έστω- νοικοκυραίοι, και ίσως πολιτικά μεσαίοι. Όλοι όσοι είχατε ένα μαγαζάκι ένα φορτηγάκι ένα ταξί έναν καφενέ μια τρυπούλα στην αγορά σε μια μικρή μας πόλη…
Όλοι εσείς που προσπαθήσατε να βάλετε μικρές -στα μέτρα σας- παγίδες με τον οποίες θα πιάσετε λίγα ελευθέρα νομίσματα από την αγορά και ίσως «την καλή» μια κάποια μέρα
Όλοι εσείς ζείτε την πικρά σήμερα, το κλείσιμο της πόρτας.
Μια πόρτα που χτυπήσατε και άνοιξε γιατί ήσασταν λέει άξια και δραστήρια μέλη της τάξης των αστών. Η ίδια πόρτα είναι που τρώτε σήμερα στα μούτρα.
Η πόρτα κλείνει και σας αφήνουν έξω. Κάθε πρωί αυξάνουν τα λουκέτα τα δικά σας και τα παιδιά σας χάνουν τι δουλειές τους. Στην τάξη των αστών μοιάζει να πήραν την σκούπα και να καθαρίζουν, ολοφάνερα πετούν τον κόσμο έξω.
και από το καράβι μας που ήσασταν το έρμα του σας πετούν στο βυθό. Σαν τα μπάζα. ‘Οποιος κρατηθεί κρατήθηκε όποιος σωθεί ώρα καλή του.Στο διάολο πνιγείται…
Αστοί μικροαστοί νοικοκυραίοι που τίποτα άλλο δεν ήσασταν για αυτούς από εργαλείο για αυτές τι κρίσιμες ώρες. Σας τάιζαν σας πότιζαν σας δάνειζαν σας έκαναν να αισθάνεται σπουδαίοι μεσαίοι πολίτες και αστοί. Δήθεν…
Για να σας πετάξουν για να σωθούν στις κρίσιμες της ώρες. Διότι -νομίζω στα είχαν πει κατά την ένταξη σας- ότι είναι φυσιολογικό να κόψεις ένα δάχτυλο, ένα χέρι και ένα πόδι για να σωθεί το υπόλοιπο το σώμα.
Φυσιολογικό να πεθάνεις εσύ και τα παιδιά σου για να ζήσουν. Επελεξες να είσαι μονο ένα δαχτυλο σε ένα μεγάλο σωμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου