Απελπισία ...

Αισθάνομαι ότι οι ζωές όλων μας βουλιάζουν αργά και σταθερά ώρα με την ώρα, λεπτό προς λεπτό ... Το καράβι αυτής της χώρας βυθίζεται και μαζί με τα όνειρα και τους κόπους μας, μας παρασέρνει με το...

κουφάρι του στην άβυσσο ... Θαρρείς πως πρέπει να τιμωρηθούμε για κάποιο έγκλημα ... Για κάποιο έγκλημα που τάχα διέπραξε ο ελληνικός λαός.
Δεν είναι μόνο η λογική και η πληροφόρηση αλλά και το ένστικτο όλων μας που μας βεβαιώνει ότι τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά ...

Δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία, ότι όλο αυτό το σκηνικό δεν είναι τίποτα άλλο από μια ενορχηστρωμένη επίθεση, ένα καλοστημμένο σχέδιο μέσα στο οποίο όλοι είμαστε παγιδευμένοι ... Ο καθένας στον μικρόκοσμο του ...

Αυτό που με πληγώνει περισσότερο όμως ως Έλληνα, ως πολίτη, ως εργαζόμενο, ως άνθρωπο δεν είναι ότι οι δανειστές μας και τα κέντρα εξουσίας μας καταδίκασαν σε θάνατο ... Όχι ... Αυτοί κάνουν την δουλειά τους ...

Από την μία είναι η σιωπηρή συνέναιση, η εσχάτη προδοσία που έχουν διαπράξει πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι, δημόσιοι λειτουργοί σε αυτό τον τόπο τα τελευταία 50 χρόνια ...

Δυστυχώς η χώρα αυτή δεν βγάζει μόνο ήρωες ... Βγάζει προδότες και ρουφιάνους ...

Από την άλλη το γεγονός ότι όλοι εμείς, χωρισμένοι και όχι ενωμένοι, δεν μπορούμε να αντιδράσουμε, νιώθοντας ανήμποροι να αλλάξουμε την κατάσταση ...

Ίσως είναι η πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία αυτού του τόπου όπου πρέπει οι 30άρηδες να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους ... Σε όλα τα επίπεδα ...