Οι πρόσφατες αποκαλύψεις του Wikileaks για τις συνομιλίες του πρώην Υπουργού Δημόσιας Τάξης Μ. Χρυσοχοϊδη με τον πρέσβη των ΗΠΑ κάθε άλλο παρά προξενούν εντύπωση στο μέσο έλληνα. Δεν είναι μυστικό ότι οι δυο χώρες συνεργάζονται στενά στον τομέα της ασφάλειας και ότι οι αμερικανοί μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα ως η τελευταία να είναι ξέφραγο αμπέλι.
Η στενή αυτή συνεργασία και η υποτέλεια που επιδεικνύουν οι ελληνικές κυβερνήσεις αποτελεί σταθερή επιλογή διαρκείας και για τα δυο μέρη.
Και τα δυο μέρη αποκομίζουν οφέλη από αυτήν. Οι εγχώριοι ιθύνοντες διαθέτουν μια σημαντική χείρα βοηθείας ενάντια στη «διασάλευση της τάξης» ενώ οι ΗΠΑ διασφαλίζουν την επικυριαρχία τους με όλα τα οικονομικά, διπλωματικά και γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα συνεπάγεται αυτό σε βάρος της εθνικής ανεξαρτησίας του λαού μας.
Η σχέση αυτή εκτυλίσσεται τόσο σε νόμιμο επίπεδο με διάφορες λεόντειες συμφωνίες που κυρώνονται από τη Βουλή και καθίστανται νόμοι του κράτους όσο και στη σκιά του νόμου, έξω από κάθε προβλεπόμενη νομική διαδικασία. Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε με κάποιες από τις πιο πρόσφατες επίσημες τέτοιες συμφωνίες που καταδεικνύουν ανάγλυφα του λόγου το αληθές.
Δυο νέα πρωτόκολλα
Συμπληρώθηκε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο από τότε που κυρώθηκαν από τη Βουλή τα δυο πρωτόκολλα Ελλάδας – ΗΠΑ σχετικά με την έκδοση και τη δικαστική συνδρομή. Πρόκειται για συμφωνίες που είχε ήδη υπογράψει η ΕΕ το 2003 με τις ΗΠΑ. Προεδρεύουσα χώρα στην ΕΕ την περίοδο εκείνη ήταν η Ελλάδα επί πρωθυπουργίας Κ. Σημίτη[1].
Μετά την απόρριψη του Ευρωσυντάγματος από τους λαούς, οι συμφωνίες αυτές δεν μπορούσαν, από νομική σκοπιά, να εφαρμοστούν άμεσα. Χρειαζόταν να υπογραφούν πανομοιότυπες συμβάσεις ανάμεσα σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ και τις ΗΠΑ. Τέτοιες συμβάσεις υπογράφτηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση το 2006 και ήρθαν για κύρωση στη Βουλή.
Στη Βουλή η σχετική διαδικασία κύρωσης καθυστέρησε κάποιους μήνες καθώς υπήρχαν ισχυρές αντιδράσεις για το περιεχόμενο των συμφωνιών αυτών. Τελικά, η διαδικασία ολοκληρώθηκε λίγο μετά από δολοφονική – τρομοκρατική ενέργεια σε βάρος του αστυνομικού στο κέντρο της πρωτεύουσας την οποία έσπευσε η κυβέρνηση να αξιοποιήσει πλήρως προκειμένου να προωθήσει με πιο γοργούς ρυθμούς τα αντιδημοκρατικά της σχέδια. Η κύρωση αποτέλεσε την τελευταία κοινοβουλευτική πράξη της απερχόμενης κυβέρνησης πριν τις εκλογές του 2009. Η σημερινή κυβέρνηση δεν αμφισβήτησε βέβαια ούτε στιγμή τις σχετικές συμφωνίες.
Τα βασικά σημεία των πρωτοκόλλων
Τι νέο φέρνουν τα δύο αυτά πρωτόκολλα; Γιατί προκαλούν αντιδράσεις και ανησυχία; Οι συμφωνίες αυτές διευρύνουν το πεδίο συνεργασίας και δράσης ανάμεσα στις δυνάμεις καταστολής της Ελλάδας και των ΗΠΑ. Ας δούμε μερικά από τα πιο σημαντικά σημεία.
Με βάση τα πρωτόκολλα θα επιτρέπεται στο εξής η έκδοση προσώπου στις ΗΠΑ ακόμη και για πράξεις που δεν θεωρούνται αξιόποινες από το δικό μας δίκαιο! Παράλληλα, απλουστεύεται η συνεργασία ανάμεσα στις διωκτικές αρχές των δύο κρατών με απευθείας επαφές και επικοινωνία μεταξύ τους χωρίς να μεσολαβούν τα αρμόδια υπουργεία.
Με τα πρωτόκολλα πλήττονται θεμελιώδη δικαιώματα. Δίνεται η δυνατότητα προσωρινής παράδοσης προσώπου εν αναμονή της άσκησης δίωξης εναντίον του (δηλαδή παράδοση αθώων ανθρώπων), γεγονός που μπορεί να εκθέτει τα πρόσωπα αυτά σε κινδύνους, κακομεταχείριση, βασανιστήρια, εκβιασμούς, κάθε είδους πιέσεις κλπ.
Το πρόσωπο που εκδίδεται μπορεί να παραιτείται από τα δικαιώματά του αρκεί αυτό να γίνεται με τη συγκατάθεσή του, μια συγκατάθεση που μπορεί να αποσπαστεί από τις διωκτικές αρχές με χίλιους τρόπους. Προβλέπεται η δυνατότητα εξέτασης μάρτυρα με τηλεεικονοδιάσκεψη, γεγονός που μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις καθώς έτσι διευκολύνεται η άσκηση πιέσεων και υπονομεύεται η όλη διαδικασία.
Η χώρα μας είναι υποχρεωμένη να θέτει υπό κράτηση πρόσωπο που μπορεί να κρατείται και να μεταφέρεται από τις αμερικανικές αρχές αυθαίρετα Νομιμοποιούνται έτσι πρακτικές όπως αυτή της παράνομης μεταφοράς μέσω των αεροσκαφών της CIA που ζήσαμε στο πρόσφατο παρελθόν. Μπορεί ακόμη να εκδίδεται κάποιος ακόμη και αν στις ΗΠΑ τον αναμένει η θανατική ποινή! Μπορεί επίσης να εκδίδεται κάποιος ακόμη και αν οι ΗΠΑ δεν έχουν προσκομίσει την αναγκαία από τη νομοθεσία τεκμηρίωση.
Εντυπωσιάζει το γεγονός ότι το πρωτόκολλο μπορεί να έχει και αναδρομική ισχύ παρότι κάτι τέτοιο απαγορεύεται για ποινικούς νόμους. Οι συμφωνίες επεκτείνονται ακόμη στην ανταλλαγή προσωπικών δεδομένων, διευρύνουν δηλαδή το ηλεκτρονικό φακέλωμα. Θεσπίζουν κοινές ομάδες έρευνας, που σημαίνει ότι νομιμοποιείται και επεκτείνεται η ασύδοτη δράση των αμερικανικών αρχών και υπηρεσιών στη χώρα μας.
Τροπολογίες Πιουριφόι
Σαν να μην αρκούσαν όλα αυτά η κυβέρνηση πρόσθεσε τελευταία στιγμή δύο τροπολογίες που καθιστούν ακόμη περισσότερο απαράδεκτες τις συμφωνίες. Είναι εντυπωσιακό και πρωτότυπα απαράδεκτο το γεγονός ότι αυτές ενσωματώνουν σε ποινικού περιεχομένου νομοθέτημα την ανταλλαγή διακοινώσεων ανάμεσα στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας και την πρεσβεία των ΗΠΑ θυμίζοντας εποχές Πιουριφόι.
Σκοπός της πρώτης τροπολογίας είναι να επιβεβαιωθεί ότι δεν θα υπάρχει πρόβλημα στην εφαρμογή της συμφωνίας από τυχόν περιοριστική ερμηνεία των δικαστηρίων και ότι θα εξασφαλιστεί η δυνατότητα έκδοσης προσώπου που μπορεί να αντιμετωπίσει τη θανατική ποινή στις ΗΠΑ.
Σκοπός της δεύτερης είναι να παραμερίσει κάθε συνταγματικό εμπόδιο καθώς ορίζει ότι οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο κράτη θα μπορούν ουσιαστικά να παραμερίζουν τόσο τις συνταγματικές αρχές όσο και τις αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις. Πρόκειται, πραγματικά, για μνημείο υποτέλειας και αυθαιρεσίας.
Το πλέγμα συμπληρώνεται
Τελικά, πρόκειται για συμφωνίες που είναι επικίνδυνες για το λαό μας. Καταφέρουν σκληρά πλήγματα στην κυριαρχία της χώρας αλλά και στις δημοκρατικές ελευθερίες. Παραβιάζουν στοιχειώδεις εγγυήσεις που είχαν ενσωματωθεί στο ποινικό δίκαιο. Τα συγκεκριμένα νομοθετήματα βρίθουν προφανώς αντισυνταγματικών διατάξεων σε βαθμό προκλητικό. Εντάσσονται βέβαια στη συνολικότερη στόχευση των ΗΠΑ και της ΕΕ να αλυσοδέσουν τους λαούς με το πρόσχημα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια γιγαντιαία και καλοενορχηστρωμένη επιχείρηση ραγδαίας αφαίρεσης κάθε δημοκρατικής κατάκτησης των λαών.
Η αιτία είναι, νομίζω, προφανής. Η οικονομική κρίση του συστήματος απαιτεί (κατά την αντίληψη των κυρίαρχων οικονομικά και πολιτικά δυνάμεων) νέες, ανείπωτα βαριές θυσίες από τους λαούς προκειμένου οι πολυεθνικές να συσσωρεύσουν αμύθητα κέρδη. Επειδή οι ιθύνοντες γνωρίζουν ότι οι λαοί δεν θα αποδεχθούν αδιαμαρτύρητα τη νέα αυτή σφοδρότατη επίθεση στο βιοτικό τους επίπεδο, λαμβάνουν τα μέτρα τους: προετοιμάζουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για να κάμψουν τις αγωνιστικές αντιδράσεις και να προλάβουν τις κοινωνικές εκρήξεις και τις ανεπιθύμητες εξελίξεις.
[1] Βλ. εμπεριστατωμένη κριτική στο Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου,
Οι συμφωνίες έκδοσης και αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής ΕΕ-ΗΠΑ, Αύγουστος 2003
listonplace.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου