Μήπως χρωστάμε της Μιχαλούς και δεν το ξέρουμε;

Οι έλληνες πολίτες έχουμε φτάσει σήμερα να παραμιλάμε, όπως κάποιοι ευσυνείδητοι πολίτες κάποτε στο Ναύπλιο…

Μπορεί η ιστορία για την Μιχαλού να μην ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα,  το βέβαιο είναι όμως ότι στη σύγχρονη Ελλάδα “παραμιλάμε” από τα χρέη και αυτή η παλιά ιστορία μοιάζει κάπως με τη κατάσταση που βιώνει τώρα η χώρα μας. Δεν έχουμε κάνει όντως σήμερα πιστωτή μας μια παραδόπιστη «Μιχαλού», που τώρα την λέμε «Τρόικα»;

Υπάρχει τρόπος να γλυτώσουμε από τον ιστό αυτής της δηλητηριώδους αράχνης;

Ένα παράδειγμα που άκουσα πρόσφατα, μου άρεσε, και νομίζω ότι ταιριάζει να εφαρμοστεί και στην περίπτωση αυτή: Όταν ένας οδηγός γνωρίζει ότι του τελειώνουν τα καύσιμα, δεν τον βοηθάει το να αποφεύγει να κοιτάξει τον δείκτη της βενζίνης…

Τα ΜΜΕ, ως φερέφωνα της Κυβέρνησης, έχουν καταφέρει να πείσουν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, ότι ο Γιωργάκης μας έχει «σώσει» από μια βέβαιη πτώχευση, καταφεύγοντας στον γνωστό «μηχανισμό στήριξης». Ποια σχέση έχει όμως το ποσό του δανεισμού από το μηχανισμό (110 δις) με το πραγματικό χρέος της χώρας μας; Και πόσο πραγματική είναι αυτή η υποτιθέμενη «σωτηρία»;

Ποιο είναι το πραγματικό χρέος της χώρας; Και πόσες είναι οι πιθανότητες να τεθεί αυτό το χρέος αντικειμενικά υπό έλεγχο χωρίς να οδηγηθούμε σε πτώχευση;

Μήπως δεν είναι το χρέος η πραγματική αιτία του κακού που βιώνουμε, και που έχει φτάσει τους πολίτες στο σημείο να παραμιλάνε, αλλά κάποιες άλλες σκοπιμότητες; Τι ρόλο παίζουν πάλι οι «έγκριτες»  φυλλάδες της Γερμανίας, που κάνουν λόγο για ενδεχόμενο σχέδιο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, πηγαίνοντας κόντρα σε όσα ισχυρίζεται η κυβέρνησή τους; Δε θυμίζει αυτό, τη μέθοδο «με το καρότο και το μαστίγιο»;

Μια ψύχραιμη ματιά στο δείκτη του πραγματικού χρέους της χώρας, ίσως μας βοηθήσει να κάνουμε μια ποιο ρεαλιστική αξιολόγηση της κατάστασης:

Οδηγός “χρεοκοπίας” – Η αλήθεια για το χρέος

Πριν ένα χρόνο, όταν οι δύο Γιώργηδες (Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου) «έφτιαχναν»  κλίμα στις αγορές, με τα γνωστά περί «Τιτανικού» και με το «κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα», έγραφα: «Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός έριξε το καράβι σε ξέρα», θέλοντας να θυμίσω, πως ο βασικός ένοχος για τα …χάλια μας, είναι μάλλον η κακοδαιμονία μας.

Μετά από ένα χρόνο, με τα όσα τραγικά έχουν στο μεταξύ συμβεί, κυρίως εναντίον του λαού –σαν να ήταν ο λαός αυτός που οδήγησε την Ελλάδα στην άβυσσο- βλέπω να μην έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει, ότι εξακολουθούμε να περπατάμε επάνω στον ιστό της αράχνης, που λέγεται ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ, καθώς και ότι αυτοί που «τα έφαγαν» εξακολουθούν να κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι, και μάλιστα ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ!

Μια πρέπει να είναι άρα η εξήγηση: …Χρωστάμε όντως της Μιχαλούς!

Alkimos