Ανοίγουν τα κλειστά επαγγέλματα, παραμένει κλειστό του βουλευτή

Μοιάζει με τέλος εποχής για την Ελλάδα αλλά δεν είναι. Και δεν είναι γιατί ενώ ανοίγουν όλα τα κλειστά επαγγέλματα, παραμένει ερμητικά κλειστό αυτό των βουλευτών που όχι μόνο μεταβιβάζεται αλλά και κληρονομείται και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις χωρίς ο διάδοχος να διαθέτει τα απαιτούμενα για την περίπτωση τυπικά προσόντα. Τυπικά ο βουλευτής δεν είναι επάγγελμα αλλά ιδιότητα και δημόσιο αξίωμα, όμως μπορεί κάλλιστα να καταχωρηθεί στον κατάλογο των επαγγελμάτων αφού τόσοι και τόσοι δημόσιοι άνδρες είναι επαγγελματίες και μάλιστα ισόβιοι βουλευτές. Ιδιαίτερα αν πρόκειται για γόνους πολιτικών οικογενειών που στις πιο πολλές περιπτώσεις δεν άσκησαν καμία άλλη επαγγελματική δραστηριότητα στη ζωή τους.
Πόσοι και πόσοι γόνοι παλιών πολιτικών δεν βρίσκονται σήμερα στα έδρανα της Βουλής; Δεν εννοούμε τα γνωστά σε όλους πολιτικά τζάκια των τριών, Καραμανλής, Παπανδρέου και Μητσοτάκης, που βρίσκονται σήμερα στην κορυφή. Οποιος ρίξει μια ματιά στον κατάλογο των βουλευτών θα διακρίνει πολλά γνωστά ονόματα παλιών πολιτικών των οποίων την ιστορία τους ανέλαβαν να συνεχίσουν γιοί, θυγατέρες, ανηψιοί ακόμη και εγγόνια.
Μα κληρονομείται το βουλευτιλίκι θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς; Φαίνεται πως ναι, ίσως όχι τυπικά και με το νόμο αλλά επί της ουσίας αυτό ακριβώς συμβαίνει. Είναι σαν να κληρονομείς μια επιχείρηση με μεγάλο όνομα, καλή φήμη και υψηλά κέρδη. Με τη συμβολή ίσως και κάποιων «χορηγών» που βοηθούν φυσικά με το αζημίωτο, η επωφελής για όλους συνέχεια είναι εξασφαλισμένη. Μετά βαϊων και κλάδων ο γόνος εξασφαλίζει ένα έδρανο στη Βουλή, οι πόρτες ανοίγουν και εξασφαλίζει μια καλή καριέρα στην πολιτική.
Ότι δηλαδή ακριβώς συμβαίνει όταν ένας φαρμακοποιός μεταβιβάζει το φαρμακείο του στο παιδί του ή ένας δικηγόρος το νομικό του γραφείο, αρκεί ο κληρονόμος να διαθέτει τα τυπικά επιστημονικά και άλλα προσόντα. Και ποιος γόνος πολιτικού δεν διαθέτει τα τυπικά προσόντα (σπουδές κλπ); Στην πρώτη περίπτωση υπάρχουν εμπόδια όπως περιορισμός προσώπων που ασκούν το επάγγελμα, εδαφικοί και πληθυσμιακοί περιορισμοί που καταργούνται.
Στην περίπτωση των πολιτικών τυπικά δεν υπάρχουν περιορισμοί αλλά τίθενται εκ των πραγμάτων καθώς ο γόνος βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση με γνωστό όνομα, εξασφαλισμένη εκλογική «πελατεία», πρόθυμους χρηματοδότες αφού είναι γνωστό ότι χρειάζεται να ξοδέψει κανείς πολλά για να εκλεγεί βουλευτής κλπ. Ο κανόνας έχει βέβαια και τις εξαιρέσεις του αφού άγνωστα ονόματα κατόρθωσαν να επιβληθούν στην πολιτική σκηνή και να διαγράψουν μεγάλη καριέρα, στις περισσότερες όμως περιπτώσεις κατέβαλαν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια.
Είναι γνωστό αυτό που έλεγε ο παππούς του σημερινού πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου για τον συναρχηγό του για αρκετά χρόνια στην Ενωση Κέντρου Σοφοκλή Βενιζέλο, τον γιό του εθνικού ηγέτη Ελευθέριου. «Ο Σοφοκλής είναι απλός ο αχθοφόρος ενός μεγάλου ονόματος» έλεγε ο Γέρος της Δημοκρατίας για τον γόνο του Βενιζέλου. Για να δημιουργηθεί όμως η παράταξη που κέρδισε τις εκλογές τα κόμματά τους έπρεπε να συνενωθούν και οι δυο αρχηγοί έπρεπε να πορευθούν από κοινού