Ετοιμάζει και η σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων τη δική της εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, τιμώντας την παράδοση των συνεχών αλλαγών, που οδηγούν από το κακό στο χειρότερο το εκπαιδευτικό μας σύστημα και ταλαιπωρούν τους μαθητές και τις οικογένειές τους.
Πρόκειται για μια μεταρρύθμιση στο Λύκειο με εκπλήξεις, πολλές από τις οποίες είναι απίστευτες. Στέκομαι σε μια, αντιγράφοντας από το ρεπορτάζ της συναδέλφου Ολυμπίας Λιάτσου («Ε» 10-1-2011): «
Το υπουργείο Παιδείας βγάζει την Ιστορία από τον κορμό της υποχρεωτικής διδασκαλίας στη Β’ και στη Γ’ Λυκείου και τη μετατρέπει σε μάθημα επιλογής (…). Στην Α’ Λυκείου η Ιστορία παραμένει μάθημα υποχρεωτικό με 3 ώρες διδασκαλία την εβδομάδα». Υποχρεωτικά μαθήματα στη Β’ και στη Γ’ Λυκείου θα είναι: α) η Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, β) ξένη γλώσσα (Αγγλικά), γ) Φυσική Αγωγή (αθλήματα, γυμναστική, χορός).
Απορρίπτεται, λοιπόν, πανηγυρικά ο Θουκυδίδης που πίστευε ότι η Ιστορία του θα είναι «κτήμα ες αιεί».
Πιστεύουν αυτοί που σχεδίασαν αυτήν τη μεταρρύθμιση ότι με τα τρία αυτά υποχρεωτικά μαθήματα θα προσφέρει το Λύκειο Παιδεία, δηλαδή θα παραδίδει στην κοινωνία συγκροτημένους και υπεύθυνους πολίτες; Δεν προσφέρει Παιδεία ούτε με τα μαθήματα επιλογής, διότι το Λύκειο παραμένει ένα ανεπαρκές φροντιστήριο για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και τίποτε περισσότερο. Αφήνεται η μόρφωση
στον πατριωτισμό τού μαθητή. Δεν πετάμε μόνο τον Θουκυδίδη στο καλάθι των αχρήστων, αλλά και τον Πλάτωνα που είχε διακηρύξει ότι στόχος της Παιδείας δεν πρέπει να είναι η εκμάθηση τεχνών και η απόκτηση δεξιοτήτων,
αλλά η αρμονική ανάπτυξη της ψυχής των πολιτών, ανδρών και γυναικών, τους οποίους ήθελε ελεύθερους.
Πανάρχαιο είναι το ερώτημα αν η εκπαίδευση πρέπει να παρέχει γενική ή ειδική μόρφωση. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, του οποίου η προσφορά στην Παιδεία δεν αμφισβητείται από κανέναν, μιλώντας στη Γερουσία (4-6-1931) ως υπουργός Παιδείας έδωσε μια συγκροτημένη απάντηση στο ερώτημα αν θα πρέπει να παρέχεται γενική μόρφωση, δηλαδή να διδάσκονται μόνο γενικά μαθήματα, ή να παρέχεται ειδική μόρφωση, δηλαδή να διδάσκονται μόνο ειδικά μαθήματα. Είπε ότι και τα δύο είναι απαραίτητα, διότι «
ο άνθρωπος ο ειδικός είναι ακατάλληλος διά να αποτελέσει μέλος της κοινωνίας -σήμερον μάλιστα. Υπάρχει ανάγκη μιας γενικής μορφώσεως διά να αποτελεί πλήρη ανθρωπίνην προσωπικότητα. Αλλά ταυτοχρόνως διά να ευδοκιμήσει εις ένα προορισμόν έχει ανάγκην ειδικεύσεως. Επομένως αληθής μόρφωσις είναι εκείνη που ισορροπεί την γενικήν με την ειδικήν μόρφωσιν. Αυτή είναι η αληθής γενική αρχή, προς την οποίαν πρέπει να προσαρμόζονται τα εκπαιδευτικά συστήματα».
Και τώρα να δούμε το κρίσιμο ερώτημα:
Μπορεί η Φυσική Αγωγή (αθλήματα, γυμναστική, χορός) να είναι μάθημα υποχρεωτικό και να μην είναι η Ιστορία στη Β’ και τη Γ’ Λυκείου;
Μπορεί, αν σκοπός τού Λυκείου είναι να προετοιμάζει τους έφηβους για τους τηλεοπτικούς διαγωνισμούς
μοντέλων, χορευτών, τραγουδιστών κ.τ.λ., δηλαδή για δουλειές χρυσοφόρες που ευδοκιμούν σήμερα, και να αδιαφορεί τελείως για την καλλιέργεια της προσωπικότητας των αυριανών πολιτών της χώρας.
Να σοβαρευτούμε, ιδιαίτερα σήμερα που ο τόπος έχει βουλιάξει σε μια βαθιά κοινωνική κρίση, με αποτέλεσμα να έχουν χαθεί όλες οι αξίες.
Χρειάζεται μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, με στόχο να αποκτήσουμε Παιδεία με την πραγματική της έννοια, γιατί Παιδεία ποτέ δεν είχαμε.
Είχαμε και έχουμε μια ανεπαρκή εκπαίδευση παραγωγής ημιμαθών. Τα θεμέλια της Παιδείας είναι η γλώσσα -και μάλιστα η μία, ενιαία και αδιαίρετη από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα- και η Ιστορία.
Ο κορυφαίος παιδαγωγός και εισηγητής μεταρρυθμίσεων Ευάγγελος Π. Παπανούτσος υπογράμμιζε ότι το μάθημα της Ιστορίας «οφείλει να έχει πρωτεύουσα θέση» στο πρόγραμμα μαθημάτων. Και εξηγούσε γιατί: «Αφού ένας από τους κύριους σκοπούς της Παιδείας είναι να μυήσει τον νέο άνθρωπο στα αγαθά του ανθρώπινου πολιτισμού και να τον κάνει να συνειδητοποιήσει την αξία που έχει ο ίδιος σαν άνθρωπος, εξέχουσα θέση μέσα στο πρόγραμμα πρέπει να έχει το μάθημα που δείχνει παραστατικά τους αγώνες και τις κατακτήσεις του ανθρώπινου γένους και των μεγάλων φυλετικών ομάδων του κατά την διαδρομή των αιώνων στη σφαίρα του υλικού, αλλά κυρίως του πνευματικού πολιτισμού» (Ε.Π. Παπανούτσου «Παιδεία, το μεγάλο μας πρόβλημα»).
Θα διαγράψει η σοσιαλιστική μεταρρύθμιση και τον Παπανούτσο;
Vicnet@enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου