Μόνο ο διάβολος θα μπορούσε να ρυθμίσει τόσο έντεχνα το ενιαίο νόμισμα (ευρώ) άσχετων μεταξύ των κρατών, ώστε να εξασφαλίζεται η κυριαρχία ενός κράτους (Γερμανία) χωρίς να μπορούν τώρα πλέον τα υπόλοιπα να αντιδράσουν.
Τα περισσότερα κράτη της Ευρωζώνης και ειδικά του Νότου έχουν πιαστεί στο αγκίστρι και όσο σπαρταράνε τόσο πιο πολύ τραυματίζονται και αγκιστρώνονται. Το αγκίστρι έχει δύο σκέλη, αφενός το υπερβολικό δημόσιο χρέος των κρατών και αφετέρου τη χρηματοπιστωτ
ική φούσκα των τραπεζών τους. Η κυριαρχία της Γερμανίας εδώ είναι απόλυτη. Το ένα σκέλος το ελέγχει μέσω του δανεισμού από τον μηχανισμό της τρόϊκας και κυρίως μέσω των μνημονίων που υποχρεώνει τα κράτη να υπογράφουν και το άλλο, αυτό της φούσκας των τραπεζών, το ελέγχει μέσω της ρευστότητας από την ΕΚΤ, την οποία επίσης ελέγχει. Ανά πάσα στιγμή δηλαδή μπορεί να «σκάσει» οποιοδήποτε εθνικό τραπεζικό σύστημα θέλει, εκβιάζοντας το αντίστοιχο κράτος. Όλοι είδαμε τι έκανε στην Κύπρο. Η ΕΚΤ έχει θεσμοθετηθεί με τέτοιον τρόπο ώστε να μην έχει την αποκλειστική ευθύνη του συνόλου του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, κάτι που θα απάλλασσε τα κράτη και τους φορολογούμενους από αυτόν το βραχνά, αλλά να είναι ένας κερδοσκοπικός οργανισμός σε βάρος κρατών και τραπεζών, χωρίς καμία ευθύνη, πλην αυτής της παροχής ρευστότητας κάτω από προϋποθέσεις που κάνουν εύκολη την επέμβαση της Γερμανίας.
Τον απόλυτο έλεγχο ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος της Ευρωζώνης, δεν τον θέλουν ούτε οι εθνικές πολιτικές και οικονομικές ολιγαρχίες, με πρώτες τις γερμανικές, γιατί θέλουν να κάνουν τα ντόπια παιχνίδια τους. Όμως η Γερμανία αφενός γνωρίζει πολλά για τους σκελετούς που κρύβουν στις ντουλάπες τους αυτές οι ολιγαρχίες, αφετέρου γνωρίζει τη θεσιλαγνία και το πάθος για εξουσία αυτών των ολιγαρχιών. Έτσι το παιχνίδι της γίνεται πολύ πιο εύκολο, γιατί μέσω αυτών των ολιγαρχιών, που σχηματοποιούν τα πολιτεύματα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, ελέγχει και τους λαούς οι οποίοι δεν μπορούν θεσμικά να αντιδράσουν.
Μόνο λοιπόν ο διάβολος θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό. Ο Χίτλερ μοιάζει νηπιαγωγείο μπροστά σ’ αυτό που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Κάποιος πρέπει να σπάσει πρώτος την αλυσίδα του ευρώ που κρατά δεμένα τα κράτη και ανελεύθερους του λαούς της Ευρωζώνης. Είναι η μόνη λύση ας μην κρυβόμαστε. Η Ελλάδα δεν το τόλμησε, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία και η Κύπρος το ίδιο. Δεν βλέπουμε ούτε τους Ιταλούς ικανούς για κάτι τέτοιο, παρά τις αερολογίες του Μπερλουσκόνι που τον έχουν στριμώξει δικαστικά και την πολιτική αδυναμία του Γκρίλο.
Έτσι όμως όπως πάνε τα πράγματα, η βέβαιη κατά τα άλλα διάσπαση αυτής της Ευρωζώνης που θα απελευθερώσει τους λαούς, δεν προβλέπουμε να είναι μια ομαλή εξέλιξη. Μάλλον θα είναι ένα δράμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου