του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Με ωμό επί της
ουσίας τρόπο, ο επικεφαλής της ΕΚΤ απειλεί ότι θα παραπέμψει την Κύπρο
στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αν η Βουλή της Λευκωσίας τολμήσει να
υλοποιήσει απόφαση που έχει ήδη λάβει να ξεκινήσει κοινοβουλευτική
διαδικασία αναζήτησης ευθυνών του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου
Πανίκου Δημητριάδη στη συγκάλυψη της οικονομικής κατάστασης του νησιού!
Οι Κύπριοι βουλευτές κατηγορούν...
Τον Π. Δημητριάδη ότι περιφρόνησε και
παραπλάνησε το Κοινοβούλιο όταν αυτοί του ζήτησαν να παράσχει στη Βουλή
στοιχεία του δωδεκαμήνου 15 Μαρτίου 2012 – 15 Μαρτίου 2013 για τις
εκροές καταθέσεων από την Κύπρο προς το εξωτερικό και αυτός καταδέχθηκε
να τους δώσει στοιχεία του… δεκαπενθημέρου (!) 1-15 Μαρτίου 2013.
Ομόφωνα οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι όλων των κυπριακών κομμάτων
αποφάσισαν να κινήσουν διαδικασίες εναντίον τους, ενώ και η προεδρία της
Κύπρου έχει γνωστοποιήσει στους πολίτες ότι ο Νίκος Αναστασιάδης έχει
απαιτήσει από τον κεντρικό τραπεζίτη να παραιτηθεί: «Εγώ έχω την
εμπιστοσύνη της ΕΚΤ» απαντά όμως ο Πανίκος Δημητριάδης, ο οποίος
αρνείται πεισματικά να παραιτηθεί! Προφανώς αισθάνεται ότι είναι ο
εκπρόσωπος των κατοχικών δυνάμεων της Κύπρου, κάτι σαν αποικιακός
διοικητής της εποχής της αγγλικής αποικιοκρατίας, αυτή τη φορά όμως
εκπροσωπώντας την ευρωγερμανική επικυριαρχία! Τα πράγματα είναι πολύ
σοβαρά.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ όμως απεφάνθη ότι… δεν είναι σοβαρές οι κατηγορίες
κατά του Δημητριάδη και γι’ αυτό θα παραπέμψει την Κύπρο στο
Ευρωδικαστήριο επειδή η κυβέρνησή της προσπαθεί να… πιέσει τον κεντρικό
τραπεζίτη της χώρας! Εύλογη είναι η απορία από πού αντλεί αυτό το θράσος
ο Μάριο Ντράγκι να απαγορεύει στο Κοινοβούλιο μιας κυρίαρχης,
υποτίθεται, χώρας να κάνει έλεγχο για τις ευθύνες του κεντρικού
τραπεζίτη της.
Φαίνεται τρελή αυτή η προπέτεια. Αρκεί όμως μια ματιά σε έναν πίνακα
για να συνειδητοποιήσει κανείς από πού προέρχεται. Εναν πίνακα που
εμφανίζει τη σύγκριση του συνόλου του ενεργητικού όλων των τραπεζών μιας
χώρας ως προς το ΑΕΠ της χώρας αυτής. Αν το ενεργητικό των τραπεζών
υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ ή το προσεγγίζει, ευνόητο είναι ότι οι
μεγαλοτραπεζίτες αυτού του κράτους αισθάνονται περίπου ίσοι ή ανώτεροι
του πρωθυπουργού τους! Ενας ενδιαφέρων τέτοιος πίνακας δημοσιεύθηκε στη
γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» και αφορά σε στοιχεία του
2012, με προέλευση το ερευνητικό τμήμα της «Ντόιτσε Μπανκ», της
ισχυρότερης δηλαδή τράπεζας της Ευρώπης.
Ολοι έχουμε την αίσθηση ότι ο τραπεζικός τομέας έχει υπεραναπτυχθεί,
αλλά αυτό δεν αποτρέπει ένα αίσθημα δέους και κατάπληξης, όταν βλέπει
κανείς τα αριθμητικά μεγέθη. Καλά, το Λουξεμβούργο είναι προφανώς…
εκτοξευμένο στο διάστημα: οι τράπεζες που βρίσκονται εγκατεστημένες στο
μικροσκοπικό αυτό δουκάτο (όλη η έκταση του Λουξεμβούργου είναι ίση με
τον… νομό Καρδίτσας!) έχουν ενεργητικό… 21,7 φορές το ΑΕΠ της χώρας!!!
Δεύτερη στην Ευρωζώνη είναι η «αθόρυβη» Μάλτα, με το ενεργητικό των
τραπεζών να ισούται με το 790% του ΑΕΠ – 7,9 φορές περισσότερο. Παρά το
Μνημόνιο και την υποτιθέμενη συρρίκνωση του τραπεζικού της τομέα, τρίτη
παραμένει η Ιρλανδία, με το ενεργητικό των τραπεζών της 7,2 φορές
μεγαλύτερο από το ΑΕΠ.
Το 2012 και στην Κύπρο το ενεργητικό των τραπεζών ήταν 7,2 φορές
περισσότερο από το ΑΕΠ,αλλά το νούμερο αυτό έχει ήδη μειωθεί και σύντομα
θα συρρικνωθεί δραματικά. Είναι εντυπωσιακό το ότι ακόμα και το
«θησαυροφυλάκιο του πλανήτη», η Ελβετία, έχει τις τράπεζές της «μόλις»
κατά 4,6 φορές ισχυρότερες του ΑΕΠ. Μέχρι και η «σώφρων» Γερμανία
παρουσιάζει ενεργητικό των τραπεζών της στο… 310% του ΑΕΠ της!
Η πραγματική οικονομία δηλαδή της πρώτης βιομηχανικής δύναμης της
Ευρώπης, αυτού του πανίσχυρου γίγαντα, είναι… νάνος μπροστά στο
χρηματοπιστωτικό της σύστημα! Οι Γερμανοί τραπεζίτες λοιπόν κυβερνούν τη
Γερμανία, όχι οι βιομήχανοί της και προφανώς υπαγορεύουν στη Μέρκελ και
στο υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό του Βερολίνου γραμμή που προωθεί
πρωτίστως τα συμφέροντα των γερμανικών τραπεζών. Αντιθέτως, στις ΗΠΑ το
ενεργητικό των αμερικανικών τραπεζικών κολοσσών που κυριαρχούν στην
παγκόσμια αγορά ανέρχεται μόνο στο 80% του ΑΕΠ. Συγκριτικά με την Ευρώπη
δηλαδή η πολιτική ηγεσία στην Ουάσιγκτον έχει σαφώς μεγαλύτερα
περιθώρια ισχύος, όπως φαίνεται και από την πολιτική που ακολουθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου