«ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΕΙΠΕ ΝΑ ΜΕ ΣΩΣΕΤΕ ΡΕεε;»

Έκλεισε το βιβλιοπωλείο της Εστίας μετά από 128 χρόνια ζωής στις 30 Μαρτίου 2013. Μια εστία πολιτισμού απ’ όπου πέρασαν όλοι οι Έλληνες συγγραφείς και διανοούμενοι, με έναν απίστευτο οργασμό ιδεών και στοχασμών. Εδώ και μερικούς μήνες έκλεισε το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου ( Ε.ΚΕ.ΒΙ.) με μια αστεία πρόφαση του Υπουργείου Α-πολιτισμού. Έκλεισαν την παιδοκαρδιοχειρουργική μονάδα στο Νοσοκομείο Παίδων εδώ και ενάμιση χρόνο, γιατί λέει τσακώνονταν οι γιατροί. Έκλεισαν τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας και Εργατικής Κατοικίας. Κλείνουν χιλιάδες προνοιακές δομές, ειδικά σχολεία, παιδικούς σταθμούς, κέντρα υγείας, νοσοκομεία, ερευνητικά κέντρα, βιβλιοθήκες, πνευματικά ιδρύματα, χώρους τέχνης και πολιτισμού. Για να μας σώσουν. « Που να μη σώσουνε», που έλεγε κι η μάνα μου. Όμως δεν θέλω να αδικήσω κανέναν. Στη θέση τους ανοίγουν χιλιάδες ενεχυροδανειστήρια. Κι’ αυτά για τη σωτηρία μας. « Χριστέ Σωτήρ» ή «Παναΐα μ’ σώσε» που λέει ο λαός μας. Ανοίγουν και σου(ω)φρονιστικά καταστήματα, φυλακές πάει να πει, για να φιλοξενήσουν αυτόν τον αχάριστο μπαταξή, τεμπέλη εργαζόμενο, μικρό έμπορο, άμυαλο δανειολήπτη νεοέλληνα. Για να μας ξανασώσουν. Οι άσωτοι, που θάρθει η στιγμή του «ο σώζων εαυτόν, σωθήτω». Τώρα σωθήκαμε να μου πείτε. Εμείς θα πληρώσουμε τα «σώστρα», αυτοί θα αναζητούν σωσίβια, σ’ ένα ατελείωτο «δώσε και σώσε». « Σώσον Κύριε τον λαόν σου».
Σ’ αυτό το φαύλο κύκλο τον άνοιξε – κλείσε, ήρθε η ώρα να τους κλείσουμε πονηρά το μάτι. Σας πήραμε χαμπάρι. Εμείς ανοίγουμε πανιά. Όχι άλλοι σωτήρες. Όχι άλλοι σωσίες. Εμείς στο τέλος, θα πιούμε το κρασί αυτοί το σώσμα.
Δημήτρης Αλεξάνδρου
*Ατάκα του Διον. Παπαγιαννόπουλου σε ελληνική κωμωδία.
 thiva post