Η κυρία Ρεπούση ελληνίδα ιστορικός, πανεπιστημιακός δάσκαλος,
βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου, σπουδαγμένη στην Σορβόννη, αναγάγει σε
μυθοπλασία τον χορό του Ζαλόγγου, δικαίωμά της, άλλωστε συνωστισμένη στις
σκέψεις της είναι.
Θα παραθέσω ένα κείμενο όχι ξένων περιηγητών, ούτε του
Περραιβού, ούτε άλλου έλληνα ιστορικού, αλλά ενός γάλλου εξωμότη στην αυλή του
Αλή Πασά του Μανζούρ Εφέντη κι από το βιβλίο του «Ενθυμήματα» σελίδα 48-49 όπου
καταγράφει την περιγραφή που του αφηγείται με δακρυσμένα μάτια, όπως σημειώνει,
ο αυτόπτης μάρτυρας στην σφαγή του Σουλίου, αξιωματικός του Αλή Πασά,
Σουλεϊμάν Αγάς…
« Εκατό γυναίκες έμειναν με μια ομάδα παιδιών. Είχαν βρεθεί
χωρισμένες από τους δικούς τους και από το ύψος του βράχου στον οποίο είχαν
σκαρφαλώσει, γίνονταν οι μάρτυρες της τρομερής τύχης των συντρόφων τους. Η τύχη
αυτή τους απειλούσε με την σειρά τους. Μια ξαφνική όμως απόφαση τους υπόσχεται
να τους βοηθήσει εναντίον της ατιμίας και της ντροπής της τιμωρίας. Πιάνονται
από τα χέρια, αρχίζουν ένα χορό, που τα βήματά του τα κινούσε ένας ασυνήθιστος
ηρωισμός και η αγωνία του θανάτου τόνιζε τον ρυθμό του. Τραγούδια πατριωτικά τον
συνόδευαν. Οι επωδοί τους αντηχούσαν στα αυτιά των μουσουλμάνων. Ο
ουρανός ασφαλώς τις άκουε. Στο τέλος των επωδών οι γυναίκες βγάζουν μια
διαπεραστική και μακρόσυρτη κραυγή, που ο αντίλαλός της σβήνει στο βάθος ενός
τρομακτικού γκρεμού, όπου ρίχνονται μαζί με όλα τα παιδιά τους».
Από το βιβλίο του Απόστολου
Βακαλόπουλου Ιστορία του Νεώτερου Ελληνισμού τόμος 4ος σελίδες
624-625
Αυτά είπαν οι Τούρκοι τότε… Η κυρία Ρεπούση σήμερα;
Οι πράξεις που υπερβαίνουν τα ανθρώπινα όρια κάνουν ακόμη και
τους εχθρούς να θαυμάζουν τους ήρωες και τις ηρωίδες αυτού του τόπου, που είναι
η πατρίδα μας, η Ελλάδα.
Αλλά αυτή η πατρίδα σε όλες τις ιστορικές της περιόδους εκτός
από τους ήρωες, ήταν και πλήρης από Εφιάλτες, από δωσίλογους, από
συνεργάτες των κατακτητών.
Νίκος Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου