Καλή Λευτεριά

 

Λείπουν βροντερά ρε γαμώ το ποιητές, λόγιοι, ερμηνευτές, ακαδημαϊκοί. Ένδεια και τίποτα άλλο. Ένδεια σε κάθε επίπεδο που κάνει φανταχτερό τίποτα την έλλειψη πολιτικών με κότσια. Πολιτικών Ελλήνων που να καίγονται για την Χώρα. Που να μπαίνουν στην φωτιά για τον χειμαζόμενο Λαό τους, για την “αναφερόμενη” κυοφορούμενη διαμέλιση της Χώρας μου.
Πολιτικών που να σκεφτούν με παρρησία, και να συμπαρασύρουν τον Έλληνα σε αγώνα, σε θεώρημα παλιγγενεσίας, σε πιθανή ήττα, αλλά και σε πιθανότερη Νίκη.
Αντ΄ αυτών ; Κομματόσκυλα, αλήτες σε παράθυρα, άσχετοι, διανοουμενίσκοι του τίποτα, λογιστάκια με κιτάπια

που κεκεδίζουν σε κάθε τους λέξη. Παπαγάλοι που έχουν μάθει μια ξύλινη γλώσσα και την τσαμπουνάνε σαν κασέτα του χθες, στο σήμερα.
Σε ένα σήμερα που όποιος μιλάει Ελληνικά ξεματώνει, πλην των κομματόσκυλων που περίοπτα διαβαίνουν πόρτες μεγάλες, θαρρώντας ότι είναι οι αφέντες των ζωών μας.
Ίσως να είναι και σαδιστές, μα σίγουρα δεν είμαστε μαζοχιστές. Δεν έχουμε το σύνδρομο της Στοκχόλμης μέσα μας, όσο και αν προσπαθούν να μας το εμφυσήσουν τα σαθρά χρεοκοπημένα μέσα επικοινωνίας τους.
Θα πληρώστε. Και μάλιστα ακριβά. Δε θα πω για ελικόπτερα, για φωτιές και για τίπτα άλλο, αλλά θα πληρώστε. Θρήσκος είμαι, όχι θρησκόληπτος, αλλά η “Θεία Δίκη”, άσχετοι ανθέλληνες, λειτουργούσε ανέκαθεν.
Καλό ξημέρωμα Ελλάδα.
Γιώργος Θ. Κανελλάκης







 olympiada