Μπαμπά πεινάω.......Μαμά πεινάω......

Γράφει ο ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ Βαγγέλης

            Άραγε, πως λειτουργεί ο κάθε ένας από ΕΜΑΣ, ώστε να μην ακούσει ΠΟΤΕ, όταν πηγαίνει στο σπίτι του, αυτό το αποκρουστικό τίτλο, που συνοδεύει το κείμενο ; .....

            Άραγε, πως θα λειτουργούσε ο κάθε ένας από ΕΜΑΣ, όταν πήγαινε στο σπίτι του και άκουγε από τα παιδιά του/της, το τίτλο που συνοδεύει το κείμενο ; .....

Τι θα επιδίωκε ; Τι θα έπρατε ;..... Θα πήγαινε ο μπαμπάς με τη μαμά και θα έδινε «κούκλες, μπάλλα και παιχνίδια», για να μην πω WIFI και παρεξηγηθώ ;.....Μήπως, θα φρόντιζε ή θα πήγαινε και «του πουλιού το γάλα», να έχουν ή να δίνει, στα παιδιά του ;

            Δύσκολα ερωτήματα ή ..... εύκολα ; Δύσκολες απαντήσεις ή ..... εύκολες ;

            Το μέγεθος της δυσκολίας ή ευκολίας, των ερωτήσεων και απαντήσεων, θα μπορούσε ίσως να θεωρήσει κάποιος/α, ότι περνάει, μέσα από το ρόλο του πατέρα και της μητέρας.

            Αν ΟΧΙ, τότε εύκολες ερωτήσεις και εύκολες απαντήσεις, θα έλεγα πανεύκολες, και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη νοημοσύνη, γιατί το παιδί ή τα παιδιά, αν θέλετε, πεινάνε.

            Αν ΝΑΙ, ίσως θα έπρεπε να μπουμε στο ψυχικό κόσμο του πατέρα και της μητέρας, για να αντιληφθούμε ποιός είναι ο ρόλος τους. Η διευκόλυνση σε αυτή τη περίπτωση, είναι τεράστια, διότι λίγο ή πολύ όλοι/ες μας έχουμε παίξει αυτό το ρόλο και αν κάποιοι/ες όχι , τότε προετοιμάζονται, έχοντας ως οδηγό, αγάπη, εικόνες και όνειρα θέλω να ....πιστεύω.

Ξέρουμε λοιπόν, ότι αυτός ο ρόλος, προυποθέτει βασικές αρχές, πασίγνωστες σε όλους/ες μας. Όπως, Αγαπάς και Λατρεύεις τα παιδιά σου, Προστατεύεις το σπίτι σου, αλλα και τα ίδια τα παιδιά σου για να μεγαλώσουν με Ασφάλεια. Τα παιδεύεις με βασικούς κανόνες, όπως Σεβασμός, Αλληλοκατανόηση, και κυρίως ....να ΜΗΝ ΜΑΛΩΝΟΥΝ.

Τα τιμωρείς αλλά πάντα μετά την τιμωρία, τα αγκαλιάζεις. Ακόμα και αν «παραστρατούν», συνεχίζεις να τα αγαπάς, συνεχίζεις να προσπαθείς να τα «επαναφέρεις», έχοντας Ελπίδα ότι ίσως σε ακούσουν και συνέλθουν.

Διαπιστώνουμε, ότι είναι ένας ρόλος, γεμάτος και με διάρκεια, από φόβο και αγωνία, εξαιτίας της αγάπης που τρέφεις για τα παιδιά σου αλλά και για το σπίτι σου, μέχρι να «κλείσης τα μάτια».

            Σίγουρα, πολύ δυσκολότερες, είναι αυτές οι ερωτήσεις και ακόμα ποιό πολύ, έως πιθανόν αναπάντητες οι απαντήσεις, αν θα επιχειρούσε κάποιος/α από ΕΜΑΣ, να τα προσαρμόσει στη πολιτική, τα ερωτήματα αλλά....και τις απαντήσεις.....

            Ας επιχειρήσουμε, μια προσπάθεια είναι, δεν βλάπτει κανέναν (ή βλάπτει ;), να τις προσαρμόσουμε.

            Για την προσαρμογή, αναγκαιεί προφανώς, ο καθορισμός ΠΟΙΟΣ είναι ο ΜΠΑΜΠΑΣ, ΠΟΙΑ είναι η ΜΑΜΑ, ΠΟΙΑ είναι τα ΠΑΙΔΙΑ και ΠΟΙΟ είναι το ΣΠΙΤΙ.

            Με τη σκέψη και μόνο, καθορισμού των παραπάνω ήδη ....τρέμεις!!!!! ΠΑΓΩΝΕΙΣ!!!!!

            Δεν μπορείς να διανοηθείς, ότι Πατέρας μπορεί να είναι ο Πρωθυπουργός.

            Δεν μπορείς να διανοηθείς, ότι Μητέρα είναι η Κυβέρνηση ή αν θέλετε, η Βουλή των Ελλήνων.

            Δεν μπορείς να διανοηθείς, ότι Σπίτι είναι η Πατρίδα και το Κράτος.

            Δεν μπορείς να διανοηθείς, ότι τα Παιδιά είναι το Έθνος.

            Μόνο με τη σκέψη αυτή, απογυμνώνεσαι σε μια σκληρή και επώδυνη αλήθεια. Ενώ κοιμόσουν, ξύπνησες σε άλλο Πλανήτη και νοιώθεις μόνος σου απέναντι στο Τέρας.

            Είναι αδύνατον, να είσαι Πατέρας και να έχεις χάσει 5000 παιδιά σου και να χάνεις κάθε μέρα, επειδή αδιαφορείς ή τα αφήνεις και μαλώνουν, αλλά και τα υπόλοιπα, να σου φωνάζουν το τίτλο του παρόντος «Μπαμπά πεινάω....» και να μην αισθάνεσαι.... Να μην έχεις ήδη «πολιτικά αυτοκτονήσει.....».

            Είναι αδύνατον, να ανήκεις στο σύνολο της Μητέρας και το Καλοκαίρι ενώ στο Νομό σου έχουν χαθεί 3 παιδιά σου, να είσαι με σώβρακο στη παραλία και να τρώς αστακομακαρονάδα. Ή, να έχεις ένα κιλό πούδρα στο πρόσωπό σου και να κυκλοφορείς αδιάφορα, ακούγοντας το τίτλο του παρόντος. «Μαμά πεινάω...». Να μην εχεις κάνει ήδη, «πολιτικό χαρακίρι».

            Είναι αδιανόητα, διότι αν τα σκεφτείς, τότε, το ΣΗΜΕΡΑ σου καταδεικνύει ότι ΠΟΤΕ δεν είχες Πατέρα ΠΟΤΕ δεν είχες Μητέρα. Ήσουν πάντα ΟΡΦΑΝΟΣ.

            Και αν, υποτίθεται ότι είχες, δεν ήταν παρά, άβουλα όργανα και μέλη του Τέρατος, χωρίς ίχνος πατρικής και μητρικής αγάπης, με σκοπό να σε κρατάει κοιμισμένο και να ξυπνήσεις σήμερα, ΜΟΝΟΣ, ΓΥΜΝΟΣ/Η, απέναντι στο ΤΕΡΑΣ.

            Εμείς στο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ δεν περνάει από το μυαλό μας ότι υπάρχει ΕΛΛΗΝΑΣ και σκέφτηκε όπως παραπάνω. Κανένας δεν είναι ΟΡΦΑΝΟΣ.

            Αφιερωμένο στους «Πολιτικούς», «Πολιτευόμενους» και μη, γιατί πρέπει πρώτα να μου αποδείξεις ότι με αγαπάς, με σέβεσαι και δεν με θεωρείς «τσουβάλι με πατάτες» ή «πρόβατο»....

Ευάγγελος Αθανασιάδης

Συνταγματάρχης ε.α.

Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΣΕΕ Κεντρικής Μακεδονίας

evangath@gmail.com