Χρέος μας να σταματήσουμε τους εκμαυλιστές!

Είναι γνωστό, ήδη από τον Οκτώβριο του 2012, ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τόσο δια της επικεφαλής του όσο και δια κορυφαίου στελέχους του, ρητά παραδέχτηκε ότι το ελληνικό πρόγραμμα «διάσωσης», στηρίχτηκε σε λανθασμένες παραδοχές.

Από τότε μέχρι σήμερα, είναι συχνές οι επαναλήψεις της παραδοχής αυτής της αποτυχίας∙ δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εκπρόσωπος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ομολόγησε ότι, ήδη από την περασμένη άνοιξη, έχει ανατεθεί σε επιτροπή ειδικών η μελέτη των αιτιών της αποτυχίας του ελληνικού προγράμματος.

Ως επιστέγασμα αυτής της ομολογίας αποτυχίας, ήρθε το προσχέδιο πορίσματος της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Ένα πόρισμα που, υπογραμμίζοντας τις αστοχίες που οδήγησαν στη βαθιά ύφεση που βιώνουμε όλοι στο πετσί μας και –το κυριότερο- τονίζοντας ότι οι δρομολογημένες περικοπές και οι ισοπεδωτικές μεταρρυθμίσεις δεν συνάδουν με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελεί έναν κόλαφο για τους εμπνευστές του προγράμματος και ένα ακόμα όνειδος για τους ντόπιους υποτακτικούς των δανειστών, που το εφαρμόζουν.

Πολλοί αναρωτιούνται τι είναι αυτό που περιμένει, μετά από όλα αυτά, η κουστωδία των Ολετήρων που μας κυβερνά, προκειμένου να θέσει επί τάπητος το θέμα της αναθεώρησης του εξοντωτικού τούτου προγράμματος.

Περισσότεροι προβληματίζονται από το γεγονός ότι αντί να επιζητεί σε όλους τους τόνους την αναδιαπραγμάτευση, αυτός ο θλιβερός θίασος που ορίζει τις ζωές μας, αντιθέτως προτιμά να περιφέρεται και να παίζει στα παλκοσένικα της Τηλεδημοκρατίας μας αυτήν την θλιβερή παράσταση, την τιτλοφορούμενη "Success Story". 

Μια κωμικοτραγική παράσταση που με τις μικρές της παραλλαγές, παίζεται κάθε βράδυ στους δέκτες των τηλεοράσεων μας, αφήνοντας πίσω της, κάθε νύχτα που περνάει, περισσότερους νεκρούς.

Αλλά δεν είναι ούτε να αναρωτιέσαι ούτε να προβληματίζεσαι! Η απάντηση είναι απλή και ξεκάθαρη για όποιον δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του. Πρόκειται για αυτό το εκρηκτικό μείγμα αλαζονείας, ανικανότητας, αβελτηρίας και ανηθικότητας που χαρακτηρίζει όλους αυτούς τους ανεπάγγελτους κι ανάλγητους αριβιστές που χρόνια τώρα, έμαθαν να μας κυβερνούν με δανεικά, σωρεύοντας ένα παράνομο και ειδεχθές χρέος, για να μοιράζουν αναιδώς και με το αζημίωτο υπερκοστολογημένα έργα στους αλλοεθνείς πάτρονές τους, ταΐζοντας μαζί και τα εγχώρια παράσιτα της συνομοταξίας τους.

Απόγονοι και επίγονοι ανάλγητων δοσίλογων, ευτελών μαυραγοριτών και θλιβερών οσφυοκαμπτών που με την ανοχή όλων μας, εξελίχθηκαν και ανδρώθηκαν σε μια ιδιότυπη παρασιτική τάξη λερών τρωκτικών και χρυσοκάνθαρων ζωυφίων, αδικαιολόγητα πλουτησάντων με πόρους καταληστευμένους από τα δημόσια ταμεία.

Έτσι κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια οι Ολετήρες, μοιράζοντας οφίκια στα αποβράσματα του σιναφιού τους και ψίχουλα στους περιφερόμενους οπαδούς τους και για τίποτα περισσότερο από αυτό δεν είναι χρήσιμοι!

Έτσι πορεύονται κι έτσι συνεχίζουν να κυβερνούν γιατί δεν ξέρουν άλλον τρόπο∙ δειλοί, άβουλοι, μοιραίοι και κυρίως ύποπτοι!

Τα απανωτά επεισόδια παραβατικότητας και διαφθοράς από παροπλισμένους βουλευτές, από αποστρατευμένους φαρισαίους εξοπλιστικών προγραμμάτων κι από ανεπάγγελτους εκβιαστές του κοινού ποινικού δικαίου, διορισμένους σε δημόσιες θέσεις ευθύνης, που είδαν τις τελευταίες ημέρες το φως της δημοσιότητας, δεν υποδηλώνουν απλώς πόσο βαθιά σάπιο είναι το πολιτικό μας σύστημα. Πρωτίστως υπογραμμίζουν ότι η κύρια πρόνοια όσων κυβέρνησαν και συνεχίζουν να κυβερνούν, είναι η αναιδής λαφυραγώγηση, η ανενδοίαστη αρπαγή και η αναίσχυντη λεηλασία του δημόσιου πλούτου.

Οι πιεστικές επιταγές του διαπιστωμένα παράλογου και πανθομολογουμένως αποτυχημένου προγράμματος «διάσωσης», έτσι όπως εκτελείται, δεν αφήνουν πίσω τους μόνο νεκρούς. Ταυτόχρονα δημιουργούν χρυσές ευκαιρίες για το σινάφι που μας κυβερνά∙ υπό το πρόσχημα της εφαρμογής  του προγράμματος «διάσωσης», δίνεται στους Ολετήρες, η τελευταία τους ίσως ευκαιρία για άλλη μια μεγάλη αρπαχτή.

Χρέος μας είναι να βάλουμε, το συντομότερο δυνατό, ένα τέλος στην καταστροφική δράση όλων αυτών των εκμαυλιστών, γιατί κάθε μέρα που περνάει με τέτοιας υποστάθμης υποκείμενα στο πηδάλιο του μισοβουλιαγμένου σκάφους, κάθε τέτοια μέρα θα είναι άλλη μια μέρα εθνικής οδύνης και ευτελισμού.

 

Alexandros Raskolnick