Ανακούφιση Στουρνάρα

Ανακούφιση Στουρνάρα

Αργόσυρτα και βασανιστικά, η ασταθής κοινοβουλευτική πλειοψηφία φυλλορροεί.
Χάνοντας σε κάθε κρίσιμη ψηφοφορία κι από ένα στήριγμα, μπορεί να μην παράγεται ενδεχομένως κάποιο θεαματικό και καθοριστικό αποτέλεσμα, ωστόσο μεγαλώνει η αγωνία των οιωνοσκόπων στα κυβερνητικά ρετιρέ, που συλλογίζονται με μαύρη διάθεση τις επερχόμενες μάχες.
Μπορεί, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών Γ. Στουρνάρα, τα δύο νομοσχέδια για τα ακίνητα να ήταν «τα δυσκολότερα που περάσαμε», όπως έλεγε με σχετική ανακούφιση έξω από την αίθουσα της Ολομέλειας το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, προβλέποντας την ίδια στιγμή ότι το επόμενο βραχύ διάστημα η κυβέρνηση θα κινηθεί σε «ήρεμα νερά», ωστόσο τα τραύματα που άφησαν πίσω τους οι διαδοχικές ψηφοφορίες είναι βαθιά.
«Όπως σε βλέπω και με βλέπεις, και να μείνει μεταξύ μας: όπως πάει το πράγμα, με απώλειες σε κάθε ψηφοφορία, η κυβέρνηση αυτή θα έχει σύντομα την τύχη της κυβέρνησης Παπανδρέου» προέβλεπε συνωμοτικά εκείνο το βράδυ στο Περιστύλιο – σαν να το ’χει πάρει απόφαση σχεδόν – πρώην υπουργός. Ε, δεν θα λέγαμε ότι πρόκειται για παρακινδυνευμένη προφητεία…
Τα νομοσχέδια για τον Ενιαίο Φόρο Ιδιοκτησίας Ακινήτων και τους πλειστηριασμούς εγκρίθηκαν οριακά, με μόλις 152 ψήφους, μετά τη διαγραφή του Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος καταψήφισε το πρώτο και διαγράφτηκε αυθωρεί και παραχρήμα από το κόμμα, αλλά και την απουσία του Απόστολου Κακλαμάνη, ο οποίος δήλωσε θύμα μιας καθηλωτικής ίωσης…
Η εορταστική ανάπαυλα δίνει τώρα στα αποδεκατισμένα στρατόπεδα των κυβερνητικών εταίρων ένα μικρό χρονικό τράτο για ανασύνταξη, δεδομένου ότι από το νέο έτος αρχίζει η πέμπτη αριθμητικά ελληνική προεδρία και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, όπως τουλάχιστον λένε οι συνομιλητές του, μιλάει ήδη γι’ αυτήν «εκστασιασμένος», υπολογίζοντας βέβαια ότι θα μονοπωλήσει τα φώτα και θα βοηθήσει να «παγώσουν» για κάμποσο διάστημα οι πολιτικές εξελίξεις.

Τα ρέστα τους
Μέχρι τον προσεχή Μάιο, οπότε θα στηθούν οι δίδυμες κάλπες, τα κυβερνητικά συνεταιράκια Σαμαράς -Βενιζέλος θα παίξουν τα ρέστα τους προσδοκώντας ένα παρήγορο προεκλογικό σημάδι από την Εσπερία για το χρέος, που θα τους επιτρέψει να βγούνε με κάτι χειροπιαστό στα μπαλκόνια και ν’ αποφύγουν τη συντριβή.
Η τροπή των πραγμάτων, πάντως, θρέφει απειλητικά σενάρια για την γυάλινη κυβερνητική συνοχή. Μολονότι, όπως αναγνώρισε προχθές ο Άρης Σπηλιωτόπουλος (σ.σ.: με δικά μας λόγια), η ατμόσφαιρα εκβιασμών και οι συνέπειες μιας ενδεχόμενης καταψήφισης αποτρέπουν την εκδήλωση μιας ομαδικής απείθειας, από την άλλη πλευρά όμως δεν είναι καθόλου απίθανη μια αιφνίδια κατάρρευση, στην περίπτωση που βρεθούν έστω λίγοι βουλευτές οι οποίοι θα τραβήξουν το κορδόνι.
Όλα δείχνουν ότι, από μια ειρωνεία της τύχης, ο Σαμαράς και ο πολιτικά ασθμαίνων Βενιζέλος έχουν πια κοινή τύχη και μέλλον… αόρατο, καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν τη διάχυτη δυσαρέσκεια των κοινοβουλευτικών τους ομάδων, στις οποίες, όσο περνά ο καιρός και όσο τελειώνουν τα καρότα για να περισσεύουν τα μαστίγια κατά του λαού, πληθαίνουν οι φυγόκεντρες τάσεις και η αμφισβήτηση.
Η κυβέρνηση – το έχουμε ξαναγράψει – στερεύει από ζωτικές εφεδρείες και η δημόσια πρόσκληση του υπουργού Εσωτερικών Γ. Μιχελάκη προς τη ΔΗΜΑΡ να ξαναμπεί στον κυβερνητικό θίασο, αν δεν αποκαλύπτει ακριβώς ταραχή, επιβεβαιώνει την ελεγχόμενη προσώρας ανησυχία.
Είναι σαφές εξάλλου ότι η 11μελής ομάδα των ανεξάρτητων βουλευτών και η Θεοδώρα Τζάκρη όχι μόνο δεν προσφέρονται για στρατηγικούς σχεδιασμούς, αλλά τσιγαρίζουν τα στελέχη των επιτελείων, καταψηφίζοντας τα κρίσιμα νομοσχέδια, ενώ ο πλέον «ύποπτος» Γ. Κασσαπίδης, όταν τον ρωτάνε αν θα επιστρέψει στο μαντρί, απαντά αιχμηρά: «Εγώ δεν απομακρύνθηκα ποτέ από τη Ν.Δ.! Μάλλον άλλοι απομακρύνθηκαν…».
Και πρέπει ακόμα να υπογραμμιστεί ότι μια κίνηση αρπαγής βουλευτών από όμορα κόμματα, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, όσο κι αν ακούγονται κατά καιρούς τα ίδια πάντα ονόματα, είναι εξαρχής πολιτικά και ηθικά υπονομευμένη, από τη στιγμή που ο Βενιζέλος καταγγέλλει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι οργανώνει αποστασίες κάθε φορά που προτρέπει κυβερνητικούς βουλευτές να καταψηφίζουν τις αγριότητες.
Αξιοθρήνητη εικόνα
Η εικόνα που εμφάνισε η κυβέρνηση τα τελευταία σαρανταοκτάωρα στη Βουλή ήταν επιεικώς αξιοθρήνητη. Στην  τούρλα του Σαββάτου – και κυριολεκτούμε – με πρωτεργάτη τον Στουρνάρα, που ξεπέρασε τον εαυτό του, κατατέθηκε βροχή εμβόλιμων ρυθμίσεων και τροπολογιών – για τις οποίες ο ευρισκόμενος στις Βρυξέλλες Σαμαράς σήκωνε τους ώμους δήθεν ανήξερος – που απογείωναν τα τοκογλυφικά πρόστιμα σε όσους χρωστάνε στην εφορία.
Από κοντά, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Γ. Τσαυτάρης, ο οποίος, από τότε που ορκίστηκε δεν έχει καταθέσει ούτε ένα νομοσχέδιο, βρήκε την ώρα να περάσει στη ζούλα τροπολογία για την τριετή αναστολή ποινικής δίωξης της ηγεσίας των αγροτοπατέρων που κατηγορούνται για κακοδιαχείριση, αλλά και τον προκλητικό μποναμά μέσω ΕΛΓΑ, από 1 εκατ. ευρώ εκάστη, στις ΠΑΣΕΓΕΣ – ΓΕΣΑΣΕ, εν όψει αρχαιρεσιών!…
Στο ίδιο κοτζαμπάσικο πνεύμα και μπροστά στο κατώφλι της κερκόπορτας των πλειστηριασμών, χαρίστηκαν αναδρομικά τα πρόστιμα στις υπεράκτιες εταιρείες, απαλλάχθηκε από τυχόν ποινικές ευθύνες η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ από τις προσεχείς ενέργειες για το ξεπούλημα της επιχείρησης, ενώ ο Α. Γεωργιάδης «τρύπωσε» μια διάταξη με την οποία οι γιατροί πρωτοβάθμιας φροντίδας του ΕΟΠΥΥ που θα επιλέξουν την επαρχία θα αμείβονται σαν παρακατιανοί, με διαφορετικούς όρους από τους υπόλοιπους!
Μέσα στη γενική παραζάλη και με την αντιπολίτευση στα κεραμίδια, τακτοποιήθηκαν τα… μπατίρια του Ψυχικού και αποσύρθηκε στο παρά πέντε τροπολογία που όριζε ότι με προδημοσίευση στο ΦΕΚ νομιμοποιούνταν διοικητικές ενέργειες που δεν έχουν ακόμα εγκριθεί!
Τα παραπάνω ενδεικτικά δεν είναι τίποτε άλλο από ξεκάθαρη στρατηγική επιλογή, μετά τη δραστική μείωση μισθών – συντάξεων και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, για το τελευταίο ρεσάλτο στην ιδιωτική περιουσία και τη μεγάλη μπάζα της αναδιανομής πλούτου.
Κλείνοντας την ταραχώδη συνεδρίαση της Βουλής, βράδυ του Σαββάτου, ο προεδρεύων Χ. Μαρκογιαννάκης ευχήθηκε «Καλή Χρονιά. Να ’μαστε και του χρόνου γεροί». Να είναι οι άνθρωποι! Αλλά στα σπίτια τους! Μήπως και βρούμε οι υπόλοιποι την υγειά μας…
Το Ποντίκι