ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ, ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Η ελεγχόμενη αταξία του συστήματος, που εμφανίζεται ως πολύπλευρη, πολυεπίπεδη και πολυδιάστατη κρίση του καπιταλισμού, έφερε κρίση στην κρίση των αχυράνθρωπων διαχειριστών της κρίσης, οι οποίοι αντί να πουν την αλήθεια για την επίθεση του Κεφαλαίου ενάντια στην Εργασία και στο υποκείμενό της την εργαζόμενη ανθρωπότητα, μπουρδολογούν χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα την ώρα που σκαρώνουν, για λογαριασμό της πλουτοκρατίας προγράμματα μόνιμης λιτότητας και κατάργησης των στοιχειωδών δικαιωμάτων και κατακτήσεων των εργαζομένων, πως ότι κάνουν «το κάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας».

ΟΜΩΣ, ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;

Κι’ αν η πατρίδα μας είναι «οι θάλασσες, οι κάμποι και τα ψηλά βουνά», τότε το ερώτημα που πνίγεται στο λαρύγγι και πνίγει τη σκέψη μας και πνιγμένο δραπετεύει από το στόμα μας δεν είναι: ποιοι έχουν ρημάξει και καταστρέψει αυτούς τους κάμπους, αυτά τα ψηλά βουνά κι’ αυτές τις θάλασσες για να πλουτίσουν, αδιαφορώντας για τις τοπικές κοινωνίες, για τη ζωή και για τις γενιές που έρχονται σ’ αυτούς τους κάμπους, στα ψηλά βουνά και στις θάλασσες;

Κι’ αν η πατρίδα μας είναι κι’ οι άνθρωποι, είμαι εγώ, είσαι κι’ εσύ, είμαστε δηλαδή εμείς, είναι κι’ οι άλλοι, τότε και πάλι το ερώτημα δεν πρέπει να είναι: ποιος φταίει που εμείς οδηγηθήκαμε κατά εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια, στα σκλαβοπάζαρα της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Ευρώπης χτες και σήμερα κατά εκατομμύρια κατεβαίνουμε ένα-ένα τα σκαλιά της ανεργίας, του αποδεκατισμένου μεροκάματου και της σύνταξης πείνας, της φτώχειας, της εξαθλίωσης και της εθνικής ταπείνωσης, ενώ οι άλλοι κερδοσκοπούν και πλουτίζουν παράνομα πουλώντας στους άλλους, συνεργάτες και προστάτες τους, βουνά, κάμπους και θάλασσες μαζί με τους ανθρώπους τους;

Κι’ αν η πατρίδα μας είναι και το λεγόμενο ελληνικό κράτος, η «ορθόδοξη εκκλησία», η “Δημόσια” Διοίκηση και ο ελληνικός στρατός, τότε και πάλι δικαιούμαστε να ρωτήσουμε, ποιος ρήμαξε τα δημόσια ταμεία και τα δάνεια, ποιος εκμεταλλεύτηκε και διέλυσε τις δημόσιες υπηρεσίες, ποιος εκμεταλλεύεται τη λεγόμενη εκκλησιαστική περιουσία και την αφέλεια των πιστών και ποιος φορτώνει τους κρατικούς προϋπολογισμούς με αβάσταχτες «αμυντικές δαπάνες», αν όχι «οι άλλοι», δηλαδή η κρατικοδίαιτη οικονομική ολιγαρχία και οι κομματικές νομενκλατούρες, τα χυδαία ιερατεία και οι αγύρτες «ορθόδοξοι» μουλάδες, οι επαγγελματίες καραβανάδες και οι μεσάζοντες μιζαδόροι;

Κι’ αν πατρίδα είναι ο αγρότης, ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο επιστήμονας που πασχίζουν με κόπους και θυσίες να κρατήσουν σε λειτουργία την παραγωγική δραστηριότητα της χώρας για τη δημιουργία των αναγκαίων αγαθών και υπηρεσιών για την κάλυψη των ανθρώπινων, των κοινωνικών και των εθνικών αναγκών, τότε ξαναρωτάμε, ποιος φταίει που οι παραγωγοί του πλούτου πεινάνε, η οικονομία της χώρας πάει από το κακό στο χειρότερο, το μέλλον των επόμενων γενεών έχει ήδη υποθηκευτεί και η εθνική κυριαρχία περιφέρεται στα χρηματιστήρια των «κερδοσκόπων», στις υποτιθέμενες απρόσωπες «αγορές» και στις σκοτεινές στοές των «επενδυτικών» head funds, αν όχι το σύστημα της λεγόμενης οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, δηλαδή ο καπιταλισμός, δηλαδή ο σκληρός πυρήνας του παγκόσμιου Κεφάλαιου, μια θλιβερή μειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού, που έχει ξεσαλώσει ως κρατικοδίαιτη, αρπακτική και πολυποίκιλα διαπλεκόμενη κλεπτομανής επιχειρηματικότητα κατά της εργαζόμενης Ανθρωπότητας, κατά της Φύσης και κατά του Πολιτισμού με στόχο να ιδιοποιηθεί τον παγκόσμιο κοινωνικό πλούτο και την παγκόσμια εξουσία για να επιβάλλει με ένα φασιστικό σιωπητήριο την παγκόσμια ηγεμονία του;

Κι’ αν πατρίδα σημαίνει εκτός των άλλων και Ισονομία, Δικαιοσύνη, Ελευθερία και Αλήθεια, τότε ποιοι ευθύνονται, που η Δικαιοσύνη διαπλέκεται με την νομοθετική και κυβερνητική εξουσία, με την οικονομική ολιγαρχία και με το «ορθόδοξο» μουλατείο και κάποιοι πλουτίζουν «εν κρυπτώ και παραβύστω», πουλώντας δημόσια περιουσία, την ίδια την Ελλάδα, χωρίς ποτέ να καταδικαστεί κανένας και χωρίς ποτέ να μάθει ο Λαός την αλήθεια, που οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες οδηγούν στη μεγαλύτερη κοινωνική αδικία και στην καταδίκη του μεγαλύτερου τμήματος του Ελληνικού Λαού στην οικονομική και κοινωνική περιθωριοποίηση, στην εξαθλίωση και τελικά στην απόλυτη στην ανελευθερία;

Κι’ αν, λέμε κι’ αν, πατρίδα είναι και οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι μεγαλέμποροι, οι μεγαλοεισαγωγείς, οι μεγαλοπρομηθευτές του δημοσίου, οι μεγαλοκατασκευαστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλοεκδότες, οι μεγαλοτσιφλικάδες, όπως λ. χ. η λεγόμενη «ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδος» και όλοι αυτοί οι αεριτζήδες και μεγαλοραντιέρηδες, που σφετερίζονται τον πλούτο της χώρας, που ξεκοκαλίζουν τα δάνεια της χώρας και που αδειάζουν τα δημόσια ταμεία, τότε γιατί η κυβέρνηση δεν τους καλεί να επιστρέψουν πίσω τα κλεμμένα, να πληρώσουν τα χρέη τους προς το δημόσιο, να καταβάλουν τους οφειλόμενους φόρους στα δημόσια ταμεία και τις οφειλόμενες εισφορές τους στα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία, οπότε η χώρα, πατρίδα μας δεν θα είχε κανένα πρόβλημα, αντίθετα θα μπορούσε και τους μισθούς και τις συντάξεις να ανεβάσει, και τη ζωή των εργαζόμενων να βελτιώσει, αλλά και όσους επιβουλεύονται την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Μακεδονία, την Ήπειρο, την Κρήτη και τη Θράκη θα μπορούσε να αντιμετωπίσει, ανοίγοντας έτσι τους ορίζοντες της Νεολαίας, της Ελλάδας και του Ελληνισμού.

Αν είναι, όπως ισχυρίζεται και όπως υποσχέθηκε στον Ελληνικό Λαό η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού, αποφασισμένη να καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία-Καπιταλισμού, τότε ας το τολμήσει λοιπόν, τώρα και χωρίς περικοκλάδες, να προχωρήσει στην αναγκαστική είσπραξη των κλεμμένων, να καταγγείλει το απάνθρωπο και καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα και μετά, αν χρειαστεί, που δεν θα χρειαστεί, ας ζητήσει θυσίες και την υποστήριξη και των εργαζόμενων, για να βεβαιωθεί για την γνησιότητα του πατριωτισμού των Ελλήνων εργαζόμενων. Δεν το κάνει όμως, γιατί στην ουσία δεν μπορεί και δεν είναι κυβέρνηση των εργαζόμενων, κυβέρνηση της ελληνικής πατρίδας, αλλά κυβέρνηση του ντόπιου και του παγκόσμιου Κεφαλαίου και για να μην φαίνεται αυτή η πραγματικότητα κρύβεται προσχηματικά πίσω από μια σκόπιμα αφηρημένη έννοια της «πατρίδας», η οποία συμπεριφέρεται σαν ερωμένη του Κεφαλαίου και σαν μητρυιά της Εργαζόμενης Κοινωνίας. Το επιχείρημα πως αν η κυβέρνηση ζορίσει τους κρατικοδίαιτους κλεπτοεπιχειρηματίες, τότε αυτοί θα φυγαδεύσουν τα «κεφάλαιά τους» στο εξωτερικό και θα μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους αλλού, είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως είναι απάτριδες και πατριδοκάπηλοι, οπότε όσο το γρηγορότερο φύγουν από τη χώρα τόσο το καλύτερο για τη χώρα και για τους εργαζόμενους, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία να πάρει τον έλεγχο της οικονομίας στα χέρια της, για να χορτάσει ο κόσμος ψωμί και να δει προκοπή ο τόπος.

Τελικά το συμπέρασμα είναι πως η μικρή-τοπική και η εθνική πατρίδα των «από εδώ», αλλά και η μεγάλη πατρίδα όλων μας, ολόκληρης της εργαζόμενης ανθρωπότητας κινδυνεύει από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και από την ελεγχόμενη αταξία, η οποία σιγά-σιγά κι’ όσο οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει, τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη, πράγμα που θα οδηγήσει στην καθολική αμφισβήτηση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και στην ανατροπή του.

Με την έννοια αυτή όλες οι προσπάθειες όλων των αχυρανθρωποκυβερνήσεων του Κεφαλαίου να τρομοκρατήσουν την εργαζόμενη κοινωνία, για να μπορέσουν στη συνέχεια να λεηλατήσουν υποτιμώντας ακόμα περισσότερο την Εργασία με την βίαιη επιβολή της ανεργίας, της περικοπής των αποδοχών των εργαζόμενων, της περιστολής των εργασιακών σχέσεων και ελευθεριών και των βασικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης ανθρωπότητας, δεν αποσκοπούν στη «σωτηρία της πατρίδας», αλλά στη σωτηρία του καπιταλισμού, για να μπορέσει να ολοκληρώσει το καταστροφικό του έργο, να ισοπεδώσει τις μικρές πατρίδες, αλλά και τη μεγάλη πατρίδα όλων μας, τον πλανήτη Γη.

Μπροστά σ’ αυτή την πραγματική και πραγματικά μεγάλη και θανάσιμη απειλή για την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού δεν μπορούν να είναι πιά παρατηρητές, ουδέτεροι, τρίτοι, κομπάρσοι και μοιρολάτρες, αλλά πρέπει να αναλογιστούν και να συνειδητοποιήσουν πως αφού μπορούν, με τις φυσικές και πνευματικές δυνάμεις τους, να παράγουν αυτόν τον τεράστιο και φανταστικό κοινωνικό και παγκόσμιο υλικό και πνευματικό πλούτο, έχουν χρέος να τον υπερασπιστούν, παραμερίζοντας από τη μέση τους πατριδοκάπηλους σφετεριστές του πλούτου και να γίνουν οι ίδιοι πρωταγωνιστές της ζωής τους, επιβάλλοντας σχέσεις Άμεσης Δημοκρατίας στην οικονομία και στην κοινωνία, στη μικρή και στη μεγάλη πατρίδα τους, χτίζοντας ένα καινούργιο καλύτερο κόσμο, έναν Νέο Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό.

Τελικά Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΕΜΠΟΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΟΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤΣΤΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΛΛΑ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ, ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΜΑΣ, ΜΕ «ΝΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΔΟΝΤΙΑ», ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΑ ΝΑ ΤΗ ΣΩΣΟΥΜΕ.