36 χρόνια από την πτώση των Χουντικών. Η αστική μεταπολίτευση

Πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουλίου, στο γραφείο του διορισμένου από την Χούντα Γκιζίκη μαζεύτηκαν οι Κανελόπουλος, Αβέρωφ, Μαύρος, Νόβας, Ζολώτας, Γαρουφαλιάς και Μαρκεζίνης. Με εξαίρεση τον Μαύρο, αρχηγό της ΕΚ, οι υπόλοιποι είναι τα στελέχη της δεξιάς, οι δυο τελευταίοι μάλιστα χουντικοί. Ο Γκιζίκης κάνει σαφές ότι δεν πρόκειται να βγει κανείς από το δωμάτιο αν δεν σχηματιστεί κυβέρνηση. Αλλά και οι αστοί πολιτικοί διστάζουν να αναλάβουν σε μια τόσο κρίσιμη περίσταση. Μια προσπάθεια για κυβέρνηση Κανελόπουλου - Μαύρου αποτυγχάνει και απλά θα κάτσουν να περιμένουν τον Καραμανλή που έρχεται εσπευσμένα από το Παρίσι.
Δεν ήταν δυνατόν όμως να δεχτεί ο λαός σαν «αποκατάσταση της δημοκρατίας» τον ερχομό του ηγέτη της δεξιάς, του στηρίγματος του μετεμφυλιακού κράτους, του εμπνευστή των εκλογών της βίας και της νοθείας. Η επιβολή της λύσης Καραμανλή στον λαό ήταν έργο των ρεφορμιστών. Με αντάλλαγμα τη νομιμοποίηση των κομμάτων της και τη συμμετοχή τους στο πολιτικό παιχνίδι, η αριστερά έδωσε απόλυτη πολιτική κάλυψη στη λύση Καραμανλή και ζήτησε από το κίνημα να τον στηρίξει. Η φράση του Θεοδωράκη «Καραμανλής ή τανκς» δείχνει τον ιστορικό εκβιασμό των ρεφορμιστών προς τον λαό.

Piazza,