Κομματική υποκρισία

ΚΑΙ πάλι στο μέσον οι πολιτικοί μας. Τα κόμματα με τις «ιδεολογίες» και την πρακτική τους. Κι αν τα όρισε κάποιος ως «τρέλα των πολλών για το κέρδος των ολίγων», εμείς δηλώνουμε ακομμάτιστοι. Στο βαθμό που μας το επιτρέπει το παρελθόν με την ιστορία, αλλά και τα προσωπικά μας βιώματα. Όπως το διαμορφώνει το παρόν, με το κομματικό (διάβαζε ατομικό των εθνοπατεράδων μας) ως «ιδεολογική» προμετωπίδα τους.

ΞΕΣΠΑΣΕ κρίση (και) με τους φορτηγατζήδες και δεν μπαίνουμε στην ουσία. Τα κόμματα μας ενδιαφέρουν και η στάση των πολιτικών μας. Όλα κι όλοι τους στάθηκαν θεατές. «Κάτι θα βγει» σκέφτηκαν και περίμεναν. Κι αν κάποιοι είναι απαρηγόρητοι με την εξέλιξη της υπόθεσης, είναι οι βουλευτές, οι αρχηγοί και τα κόμματα. Η απόφαση τους αιφνιδίασε. Βρέθηκαν.απροετοίμαστοι. Με μια επιτρόπευση να.καθαρίσει η Κυβέρνηση; Ένας Ρέπας να τολμήσει; Να μην κρατήσει μερικές βδομάδες η ανακατωσούρα, να μην εξοργιστεί κι άλλο ο κόσμος, να μην.εισπράξουμε πολιτικά εκείνο που ποθήσαμε;

ΚΙ άρχισαν τον εξάψαλμο. «Αριστεροί» διερωτήθηκαν μη και ξανανοίγουν. Μακρονήσια (τα πραγματικά τα' χουν ξεχάσει), δεξιοί καμώθηκαν πως δεν έχουν σχέση με χούντες και στρατιωτικούς νόμους και οι κορώνες, στη βουλή, αντήχησαν σε αυτιά μη ακουόντων.

ΚΑΘΕ κόμμα (και έκαστος «ιδεολόγος» του) με τις προσδοκίες του, με τα ήθη και την πρακτική του. Το είδαν πως έρχεται μπόρα, κανένας τους δεν πήρε θέση και τώρα τους βλέπεις στημένους στην.αποβάθρα, με το αγκίστρι και την απόχη. Κάνα ψαράκι, κανένα ψηφαλάκι-γι αυτό ζουν και αναπνέουν. Κι άσε να σοβούν κρίσεις, την Ελλάδα να αναπνέει βαριά και τους μισούς έλληνες να τσακώνονται με τους άλλους μισούς, σε επίπεδο παρέας, σιναφιού και «ιδεολογίας».

Μ' αυτά κι αυτά, κανένας τους δεν πείθει. Όταν δεν τολμάει το Κόμμα να πάρει θέση και οι άνθρωποί του σιωπούν περιμένοντας, όλο και θα τροφοδοτούν το αίσθημα της αηδίας μας και θα βυθίζονται στο τέλμα τους. Είναι(;) περίεργοι να μην ομονοούν στα απλά και αυταπόδεικτα. Είναι ορατό το προσωπείο τους, η πονηρία και της υποκρισίας τους το βάθος και το πλάτος. Γιατί, λοιπόν, να τους πιστέψουμε (και για άλλα), γιατί να επιδοτούμε τα κόμματα;

Θανάσης Ι. Νικολαΐδης