Από το "δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται... στο υπέροχο: "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες..."

δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται.= όταν χάσει κάποιος τη δύναμή του κάποιοι τρέχουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία εις βάρος του

Ο τίτλος αυτός με βασανίζει, από τη στιγμή που το διαδίκτυο δέχτηκε ίσως το μεγαλύτερο πλήγμα στη ιστορία του, για την ελληνική blogόσφαιρα είναι σίγουρα το πρώτο και μάλιστα αιματοβαμμένο.

Το φαινόμενο "blog troktiko" πολλοί το αγάπησαν, άλλοι το ζήλεψαν ή το μίσησαν, το αποτέλεσμα είναι ότι η φωνή αυτή σταμάτησε και μαζί της σταμάτησε η ορμητική απελευθέρωση της πληροφορίας από τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Η εμφάνιση στην αρχή πολλούς τους προβλημάτισε, τα σενάρια πολλά που δυστυχώς παραμένουν ακόμη ενισχυόμενα πολλά περισσότερο από την αψυχολόγητη δολοφονία του διαχειριστή και την αναμενόμενη διακοπή - κλείσιμο της διαδικτυακής του παρουσίας.

Τα γράφω όλα αυτά γιατί βλέπω μία παράξενη συμπεριφορά πολλών blogs , εκτός λίγων εξαιρέσεων, να αποσιωπούν αυτό το γεγονός ή να το αναδεικνύουν αρνητικά.

Σαν blog το "troktiko" δεν θα μπορούσε να το αναδείξει κάποιος ως το πλέον ανεξάρτητο μέσο ενημέρωσης ή ως το υπόδειγμα πρότυπο δημοσιογραφίας των ελευθέρων πολιτών ούτε αν θέλετε να το υπερασπιστεί για την δεοντολογία του, ήταν υποκειμενικό (όπως όλα τα άλλα) και εξέφραζε τις απόψεις του διαχειριστή του.

Οι διαπροσωπικές σχέσεις , για τους γνωρίζοντες αναγνώστες μας, δεν ήταν οι καλύτερες με το εν λόγω blog, αλλά από την άλλη πιστοί σε δημοκρατικές αρχές υπερασπιζόμαστε σε πολλές αναρτήσεις τη ρηση του Βολταίρου: "Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες."

Αυτό που με ανησυχεί και επιμένω είναι η επόμενη μέρα. Τα πράγματα τώρα είναι πολύ πιο εύκολα για την χειραγώγηση των πολιτικών ιστολογίων. Αυτοί που παραμένουν ως "ανώνυμοι" bloggers και διεκδικούν τη πρώτη θέση είναι και αυτοί επαγγελματίες αλλά με μεγαλύτερη "ελαστικότητα" σε αναστολές και σε αντιστάσεις.

Ο κύκλος αυτός έκλεισε μέσα σε ένα ποτάμι αίματος και τρόμου. Οι συνεργάτες του Γκιόλια έκαναν την καλύτερη κίνηση, αλλά με μεγάλη καθυστέρηση, να το κλείσουν, η "κληρονομική" συνέχιση του μύθου "troktiko" θα ήταν μία παρωδία. Εκ του αποτελέσματος ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν η ψυχή και ο ιθύνους νους αυτού του μύθου, ενός μύθου με την καλύτερη παγκόσμια κατάταξη.

Αυτοί που έκοψαν το νήμα της ζωής του διαχειριστή του "troktiko", εκτός που τον στέρησαν από την οικογένειά του, πέτυχαν αυτό που ούτε ο Δένδιας και ο Καστανίδης με τους "νεοφιλελεύθερους πασόκους" δεν τόλμησαν να νομοθετήσουν ακόμη: να φιμώσουν ή να κατατρομοκρατήσουν τα blogs.

Νάσος