Η «επανάσταση του αυτονόητου»

του Όθωνα ΙακωβίδηΑυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Ο πρωθυπουργός ΓΑΠ, μιλώντας προχθές (11η Σεπτεμβρίου) από το βήμα της ΔΕΘ, επισήμανε ότι ήρθε η ώρα κάτι να αλλάξει: "-Να κάνουμε μια επανάσταση. Την ονομάζω την επανάσταση του αυτονόητου», τόνισε.

Και αράδιασε όλα τα αυτονόητα που τα ακούμε εδώ και 30 χρόνια από το στόμα κάθε Παπανδρέου, Μητσοτάκη, Καραμανλή, Σημίτη, Σαμαρά, Αλέκας, Αλέκου, Καρατζαφέρη και πάει λέγοντας, κάθε φορά που ανεβαίνουν σε κάποιο βήμα:

• «Για την ανάγκη να παταχθεί η διαφθορά σε όλους τους τομείς,
• το κράτος και οι υπηρεσίες του να λειτουργούν προς όφελος των πολιτών.
• να παταχθεί η φοροδιαφυγή,
• να πάψει να υπάρχει το αίσθημα της αδικίας και της ατιμωρησίας, ακόμα και πολιτικών.
• να υπάρχει καλύτερη δημόσια υγεία και παιδεία,
• ένα σύγχρονο ασφαλιστικό σύστημα και
• να εκλείψουν οι πελατειακές σχέσεις».

«- Εμείς πρέπει να αλλάξουμε την Ελλάδα και να μην μασάμε τα λόγια μας» είπε ο ΓΑΠ χαρακτηριστικά.

Χάθηκε πάλι μέσα στα μεγάλα (και τετριμμένα) λόγια των συντακτών των κειμένων του και έχασε την επαφή με την απλή πραγματικότητα, που είναι μία και αδυσώπητη:

• Το ότι, επί 35 χρόνια, έχει συνδιαμορφώσει, μαζί με όλο το συνάφι τού καθεστώτος πολιτικού συστήματος, τη δημιουργία ενός κράτους που λειτουργεί εντελώς αντίθετα με αυτά που περιγράφει παραπάνω, και
• Έχει οδηγήσει την Ελληνική κοινωνία σε μία, άνευ προηγουμένου, οικονομική και κοινωνική αιχμαλωσία, μετά την παράδοση σε τρίτους (αλλοεθνείς), της εθνικής κυριαρχίας επί του πλέον ζωτικού εθνικού στρατηγικού χώρου, αυτού της εθνικής Οικονομίας.

"-Να κάνουμε μια επανάσταση. Την ονομάζω την επανάσταση του αυτονόητου», είπε.

Και, το αυτονόητο που προκύπτει, είναι ότι, δεν μπορεί (διότι το αποκλείει η λογική) αυτοί που δημιούργησαν το κοινωνικό «μπάχαλο», να το διορθώσουν και αυτοί που οδήγησαν την κοινωνία στην οικονομική αιχμαλωσία, να οδηγήσουν στην απόδραση από αυτήν.

Η μόνη, λοιπόν, αυτονόητη επανάσταση που μπορεί (και οφείλει) να κάνει, μαζί με όλο το συνάφι που συνθέτει το, ένοχο βαρύτατης εθνικής απώλειας, καθεστώς πολιτικό σύστημα, είναι να παραδώσει την ηγεσία της χώρας σε άφθαρτα και ικανά χέρια που η κοινωνία θα υποδείξει και να εξαφανισθούν οριστικά και αμετάκλητα.