Αγιασμός (η άλλη όψη)

Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη

ΤΑ πρωτάκια στη γραμμή. Με όνειρα που δεν χωρούν στο παιδικό μυαλό και με τα βιβλία να περισσεύουν στην τσάντα-μοντελάκι. Με την προπαίδεια απ’ τον παιδικό και το νηπιαγωγείο, θα ζήσουν τη συνέχεια στο δημοτικό για γράμματα-σπουδάματα. Θα παίξουν στην αυλή που ασφυκτιά, θα ακούσουν απ’ τον δάσκαλο το θαύμα της Κανά, θα ψυχαγωγηθούν στο ηλεκτρονικό παιχνίδι. Με τον κίνδυνο να τα γνέφει λίγα μέτρα απ’ τα «φρουτάκια», σε κόσμο όπου ο καπιταλισμός σουλατσάρει ανενόχλητος, διαμορφώνοντας συνειδήσεις. Με την «Γυμναστική Ακαδημία» (άλλη κακοποίηση του όρου) να τρελαίνει τη φαντασία, διοχετεύοντας το μεράκι σε μονόδρομο της ποδοσφαιρομανίας που φτιάχνει…Μαραντόνες.

ΤΟ άλλο πνευματικό ίδρυμα (ίσως και στο ίδιο κτήριο) θα στεγαστούν γυμνασιόπαιδα. Με μια τσάντα βιβλία που απωθούν, με το κινητό για επικοινωνία και την αποστήθιση να λύνει προβλήματα μάθησης και…εμβάθυνσης. Με την πειθαρχία γραμμένη στα…οπίσθια του συστήματος και την τηλεόραση να του εμπλουτίζει το λεξιλόγιο της βωμολοχίας. Μέχρι ν’ αρχίσει το «σχολείο» του κ. Λαζόπουλου, που θα συμπληρώσει τα κενά της γνώσης και θα «σμιλέψει την ψυχή του».

ΤΟ λύκειο τρέφει άλλης βαθμίδας όνειρα. Εκεί, μέσα απ’ τις σελίδες της γνώσης αχνοδιαγράφεται το μέλλον. Οι «πανελλαδικές» διανθισμένες με το όνειρο της «Πανταήμερης». Δεν επιβάλλεται να κατανοήσεις το «Πυθαγόρειο θεώρημα», ούτε να εμβαθύνεις στη θεωρία του Αϊνστάιν. Τα αναλαμβάνει το φροντιστήριο σε γλώσσα κωδικοποιημένη, και τη γνώση-πληροφόρηση την εξασφαλίζεις με το χρήμα. Κάτω απ’ τη μύτη των (εκάστοτε) κυβερνώντων, που κάνουν την…κορόιδα. Αύριο που δεν θα υπάρχει καν σχολείο όπως το γνώρισες και η φροντιστηριακή «μόρφωση» θα πνέει τα λοίσθια, όλα θα γίνονται απ’ το σπίτι, τηλεπικοινωνιακά και ηλεκτρονικά και ο σπουδαστής-ψαράς θα «μορφώνεται» ψαρεύοντας στον ωκεανό του Ιντερνέτ.

Η ΠΡΩΤΗ μέρα του σχολείου βρήκε τον μαθητή «εγγεγραμμένο» στο φροντιστήριο και τον γονιό να μετράει με τρόμο τα οικονομικά του. Με το δημόσιο σχολείο…πάρεργο γι αυτόν και τον καθηγητή του, που θα τρυπώσει το βράδυ στο σπίτι του «θύματος» για ιδιαίτερο.

ΑΓΙΑΣΜΟΣ, με τους πολιτικούς κορδωμένους, με τα λογύδρια των παραινέσεων στο χέρι. Σε ακροατήριο βαριεστημένο, που αδημονεί για το φραπέ της καφετέριας. Χωρίς να’ χει αγγίξει την ψυχή του «θύματος» ένας στίχος του Παλαμά, ένας στοχασμός του Καζαντζάκη.