1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων...
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»
Το email μας tolimeri@gmail.com
Γράφει η Amelie Law Ξυπνάω το πρωί με ένα φούσκωμα, ένα τσούξιμο, ένα δεν πέτυχε το κολλαγόνο γιατρέ μου στα χείλη. Φτου ρε γαμώτη μου! Έρπης! Και πονάειιιιιιιιιιι… α ρε μάνα, α ρε μάνα εσύ και οι μπουκαρέλες σου. Πονάειιιιιι…
Μια και δυο λοιπόν πάω η χαζή μεσήλιξ στο φαρμακείο με τα ευρουλάκια μου που φύλαγα κάτω από το στρώμα για ώρα ανάγκης, στο χεράκι.
«Καλημέρα σας!» λέω η ανόητη.
«Μμμμμ καλημέρα» με κοιτάει ο φαρμάκας υποτιμητικά ψάχνοντας με τα μάτια το χέρι μου να δει αν έχω λεφτά.
«Θα ήθελα επιθέματα για επιχείλιο έρπη» λέω εγώ και ευτυχής τείνω το χεράκι με τα ευρουλάκια όλο χαρά (σα να πήγαινα στο κυλικείο του σχολείου πρώτη φορά να πάρω κουλούρι ένιωθα, τέτοια χαρά είχα που θα μου έδινε το θαυματουργό τσιροτάκι και δε θα πονούσα πια).
«Τι είπες μικρή ανόητη;» με κοιτάει αυστηρά ο φαρμάκας
«Ε-πί-θε-μα για ε-πι-χεί-λι-ο έρ-πη, ευχαριστώ που με είπατε μικρή» ψιθυρίζω εγώ ξεροκαταπίνοντας και μάζεψα το χεράκι για να μην μου το κάνει ντα με το χάρακα. Ήδη ένιωθα να μικραίνω, όλο να μικραίνω και τον έβλεπα να ψηλώνει, να τεντώνεται η κοιλιά και να μεγαλώνει η μύτη που κουνιόταν πέρα δώθε καθώς μου έκανε τσκ τσκ τσκ.
«Επιθέματα ΤΕΛΟΣ» με ξανακοιτάει αυστηρά ο φαρμάκας «υπάρχει τόση ζήτηση που η αγορά στέρεψε, δεν έχουμε να σου πουλήσουμε, μικρή ανόητη» και με αποτελειώνει λέγοντάς μου «Όπου και να πας στο νομό Αττικής δε θα βρεις πουθενά. Περιμένουμε νέες παρτίδες από Οκτώβρη και αν. Τα εργοστάσια δεν προλαβαίνουν να παράγουν πλέον με τόση ζήτηση, όλοι πια ευαισθητούληδες μού γίνατε, τσκ τσκ!» κάνει, μου γυρίζει την πλάτη και κοιτάει στα ράφια.
Γυρνάει απότομα και μου δίνει ένα κουτί «να! Πάρε αυτό και θα είσαι μια χαρά! Επουλώνει τα πάντα στη στιγμή! Δωρεάν είναι! Είναι μέρος της καμπάνιας του νέου Υπουργείου για πιο χαρούμενους πολίτες!»
Παίρνω το κόκκινο κουτί χωρίς να τολμήσω να το κοιτάξω, ψελλίζω ένα ευχαριστώ και βγαίνω έξω παραπατώντας από τη σύγχιση και την τρομάρα.
Το κόκκινο κουτί σα να καίει στο χέρι μου:
«Total Soul Care x7» γράφει.
«Πρέπει να βάλω γυαλιά πρεσβυωπίας άμεσα και να σταματήσω να παριστάνω την παιδούλα» σκέφτηκα και τρίβοντας τα μάτια μου, κοίταγα μια το κουτί και μια τους ανθρώπους στη στάση του τραμ. Καμπουριασμένες πλάτες, απλανή βλέμματα, στόματα ξινά, εκνευρισμός, απογοήτευση.
«Πω ρε! Total Soul Care x7 που έφαγαν!!!! Φτου φτου φτου, όξω από δω» απομακρύνθηκα χαϊδεύοντας με αγάπη σχεδόν το πρησμένο μου στόμα. Στο σπίτι πήγα στο μπάνιο, άνοιξα το κόκκινο κουτί και πέταξα όλα τα χάπια στη λεκάνη βγάζοντάς τους τη γλώσσα (κι ας πόναγε ο ρημάδης ο έρπης δαιμονισμένα).
Ξαναβγήκα στο δρόμο φωνάζοντας, ουρλιάζοντας σχεδόν τα λόγια της Κατερίνας Γώγου:
Ξέρω πως ποτέ δεν σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο στόχος.
ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΡΕ!!!!
ΕΛΑΤΕ
Τα ψέμματα ΤΕΛΟΣ!Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του!
...«είναι η περιουσία μου!».... hggiken
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου