Όλοι πάνω κάτω περιμέναμε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας του μεσοπρόθεσμου. Ξέραμε επίσης πως οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος δεν είχαν πραγματικά επιλογές. Από τη μία ήταν το δίλημμα της δόσης του δανείου (που όποιο κόμμα και να ήταν κυβέρνηση, αν είχε φέρει εκεί τα πράγματα, το ίδιο θα έκανε), και βέβαια ήταν και το θέμα των εκλογών, και της κομματικής πειθαρχίας, που κανείς τους δεν ήταν ακόμα έτοιμος να χάσει την καρέκλα του, ακόμα και όσοι αντέδρασαν εκ του ασφαλούς. Και φυσικά, όλοι είχαν φροντίσει να δηλώσουν έντονα την αντίθεση τους με τα πρωτοφανή και άδικα μέτρα (ακόμα και οι κυβερνώντες).
Εκεί που άρχισα να παραξενεύομαι, είναι όταν σηκώθηκαν να χειροκροτήσουν τον κ. Αθανασιάδη επειδή άλλαξε "γνώμη". Ο χρόνος θα δείξει αν έγινε για τον λόγο που ανέφερε, αλλά αυτό που προσπάθησα να καταλάβω ήταν γιατί να τον χειροκροτήσουν; Το έκαναν γιατί πιστεύουν ότι αυτός ήταν ο σωστός δρόμος, ή επειδή "δικαίωσε" τις δικές τους επιλογές;
Με αυτό όμως που πραγματικά αγανάκτησα ήταν, όταν ο πρόεδρος της Βουλής ανακοίνωσε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, που σηκώθηκαν όσοι το είχαν ψηφίσει, και χειροκρότησαν με χαμόγελο ικανοποίησης και περηφάνιας. Καταλαβαίνω ότι μπορεί αυτό να συνηθίζεται, ή ότι σκέφτηκαν, όπως και εγώ, ότι τουλάχιστον πήραμε τη δόση μας (που θα την παίρναμε μάλλον έτσι και αλλιώς). Θα μπορούσαν όμως, ειδικά σε αυτή την περίπτωση που ψηφίστηκε ο πιο άδικος νόμος κατά δική τους ομολογία, να είχαν επιλέξει κάποια μορφή σιωπηλής διαμαρτυρίας. Δεν υπήρχαν πλέον ούτε διλήμματα, ούτε κομματική πειθαρχεία.
Μόνοι τους επέλεξαν να χειροκροτήσουν χαμογελώντας υπερήφανα, και να πανηγυρίσουν την ψήφιση αυτού του νόμου. Αυτό και μόνο αναιρεί όλες τις αντιθέσεις τους, και όποιες αντιδράσεις.
Συγχαρητήρια κύριοι βουλευτές, το πάρτι συνεχίζεται. Κερνάει ο Λαός.
Γιάννης Δερμούσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου