========================================================================
"Η κατάσταση της αμερικάνικης οικονομίας είναι σε κακά χάλια. Θα τολμήσω να πω ότι είναι στα ίδια χάλια όπως και η ελληνική. Οι Αμερικάνοι βιώνουν μία κατάσταση που τους συνθλίβει οικονομικά, μία κατάσταση που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με αυτή που βιώνουμε στην Ελλάδα.
Εδώ και ένα χρόνο "βρέχει" μέτρα που στόχο έχουν να αποσπάσουν και το τελευταίο ευρώ από τον Έλληνα πολίτη ώστε να καλυφθούν οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας. Το αποτέλεσμα φυσικά είναι αντίθετο. Η κατάθλιψη ως συνέπεια της ύφεσης έχει απλωθεί οριζόντια σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και έχει βυθίσει την διάθεση για κατανάλωση και επενδύσεις υπό τον φόβο ενός αβέβαιου οικονομικού μέλλοντος.
Η χώρα επωμίζεται καινούργια χρέη από την ΕΕ τα οποία όμως συνοδεύονται από δεσμεύσεις και συγκεκριμένα σχέδια "γρήγορων" ιδιωτικοποιήσεων σε τιμή ευκαιρίας. Τα ίδια τα νέα δάνεια είναι πλέον ενυπόθηκα. Αδυναμία εξόφλησης συνεπάγεται δεσμεύσεις δημόσιας περιουσίας.
Στο παρακάτω άρθρο ο Gerald Gelente αναφέρεται στα τεκταινόμενα στην Αμερική. Διαβάστε προσεκτικά και παρατηρήστε τις φοβερές ομοιότητες με την Ελλάδα. Η διαφορά της Ελλάδας με την Αμερική βρίσκεται στην αξιολόγηση των διαφόρων Οίκων Αξιολόγησης. Και αυτό όμως δείχνει να αλλάζει. Η Αμερική πρόκειται σύντομα να χάσει τα 3Α της.
Ας δούμε όμως τι γράφει ο Gelente:
Δεν πάνε καλά τα πράγματα, αντίθετα χειροτερεύουν πολύ. Η οικονομία βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου και οι πόλεμοι απλώνονται όπως οι πυρκαγιές. Ο κόσμος είναι στην κόψη του ξυραφιού.
Οι ηγέτες του κόσμου και οι ειδικοί των ΜΜΕ ισχυρίζονται ότι δεν είναι έτσι. Ναι, υπάρχουν προβλήματα, όμως η οικονομία και οι πολιτικοί έχουν γνώση. Έχουν ήδη παρθεί τα μέτρα και έχουν υιοθετηθεί οι κατάλληλες πολιτικές που θα διορθώσουν τα προβλήματα αυτά.
Παρόλες τις χρεοκοπημένες οικονομίες, τους άλυτους παλιούς πολέμους ή τους νέους που μαίνονται, ο "κόσμος" υποστηρίζει αφ' υψηλού ότι πραγματοποιείται σταθερή πρόοδος και καθησυχάζει τους λαούς με την διαβεβαίωση ότι τα πιο σπινθηροβόλα μυαλά και οι πιο ικανοί στρατηγοί έχουν αναλάβει την υπόθεση. Η επιτυχία είναι βέβαιη σε όλα τα μέτωπα και η νίκη είναι απτή. Το μόνο που απαιτείται είναι "υπομονή" ... μαζί με περισσότερους ανθρώπους, περισσότερο χρόνο και περισσότερα λεφτά.
Όσον αφορά αυτούς τους ηγέτες και τα ΜΜΕ τους, οι μοναδικές έγκυρες απόψεις είναι αυτές μιας περιορισμένης ομάδας ειδικών, των επισήμων πηγών και τον ευνοουμένων πολιτικών. Μόνο αυτοί έχουν την διαπίστευση και μπορούν να συνομιλούν με τις αρχές και να παρέχουν αξιόπιστες προβλέψεις. Το ότι είναι με συνέπεια και αδιατάρακτα λανθασμένες δεν επηρεάζει σε τίποτα την αξιοπιστία τους.
Πως μπορεί ένας σκεπτόμενος ενήλικας να φανταστεί ότι οι ίδιοι οι κεντρικοί τραπεζίτες, οι πιστωτές και οι πολιτικοί που είναι υπεύθυνοι για την οικονομική κρίση είναι και ικανοί να την επιλύσουν; Μέσα σε λίγες μέρες από την ανακοίνωση προβλέψαμε ότι το πρόγραμμα TARP (Troubled Asset Relief Program) του Μπους ήταν καταδικασμένο να αποτύχει και στην συνέχεια προβλέψαμε το ίδιο και για το πακέτο τόνωσης του Ομπάμα (The American Recovery and Reinvestment Act). Δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μία κάλυψη: δεν επρόκειτο να υπάρξει καμία ανάκαμψη.
Ορίστε το Νέο Σχέδιο, Όμοιο με το Παλιό
Δημοκρατικοί ή Ρεπουμπλικάνοι (ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ) δεν κάνει καμία διαφορά. Παρόλη την θερμή ρητορική, η επίλυση των οικονομικών προβλημάτων δεν είχε να κάνει με το κόμμα που ήταν στην εξουσία αλλά με την επαγγελματική επάρκεια. Και τα δύο κόμματα πέρασαν από τον Λευκό Οίκο. Και τα δύο χρησιμοποίησαν την εξουσία προκειμένου να αναλάβουν πρωτοβουλίες που δημιούργησαν τα προβλήματα. Και τα δύο προσπάθησαν να βάλουν τάξη στο χάος για το οποίο ήταν υπεύθυνα. Και τα δύο απέτυχαν όπως είχαμε προβλέψει. Δεδομένου του από ποιους απαρτίζονται και του τι έκαναν, προβλέπουμε με απόλυτη σιγουριά μία αδιάσπαστη αλληλουχία δικομματικών αποτυχιών στο μέλλον.
Οι ανίκανοι της πολιτικής είναι στο τιμόνι.
Ποιος άνθρωπος με σώας τα φρένας μπορεί να πιστέψει τις υποσχέσεις των πολιτικών ή να εμπιστευτεί την κρίση των κεντρικών τραπεζιτών ή των χρηματιστών της Wall Street όταν αυτό που τους ενδιαφέρει πραγματικά είναι μονάχα το προσωπικό τους συμφέρον;
Δεν πρόκειται για "Business as Usual". Το 1920 ο Αμερικάνος πρόεδρος Calvin Coolidge ανακοίνωσε: "Η δουλειά της Αμερικής είναι οι μπίζνες". 90 χρόνια μετά ο πόλεμος έγινε η μπίζνα της Αμερικής: τα 40 χρόνια του πολέμου των ναρκωτικών, τα 10 χρόνια του πολέμου της τρομοκρατίας, ο πόλεμος στο Αφγανιστάν (ο πιο μακρύς στην ιστορία της Αμερικής), ο πόλεμος του Ιράκ που μαίνεται εδώ και 9 χρόνια και δεν διακρίνεται το τέλος του, οι μυστικοί πόλεμοι στο Πακιστάν και στην Υεμένη και πιο πρόσφατα "η στρατιωτική δράση περιορισμένου χρόνου και συγκεκριμένου στόχου" στην Λιβύη.
Παρόλο που οι δικαιολογίες για τις συγκρούσεις αυτές διαφοροποιούνταν διαρκώς, εντούτοις πάντα επρόκειτο για δολοφονικές, ανήθικες, ατέρμονες και καταστροφικά δαπανηρές αποτυχίες. Γιατί θα πρέπει να πιστέψει κάποιος τα αισιόδοξα επικοινωνιακά κόλπα των αξιωματούχων που συνεχίζουν να καθησυχάζουν τον κόσμο υποστηρίζοντας ότι η εφαρμογή των ήδη αποτυχημένων στρατηγικών τώρα θα οδηγήσει στην επιτυχία;
Και παρόλες τις επιβεβαιωμένες αποτυχίες τους και την ανεπάρκειά τους, όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει την κομματική γραμμή ή την κοινή λογική διαγράφεται ως κινδυνολόγος, απαισιόδοξος ή εκφοβιστής.Όμως παρόλο που οι προβλέψεις μπορεί να στεναχωρούν - απαισιόδοξες, αισιόδοξες, λιγότερο ή περισσότερο ευχάριστες είναι άσχετο - μετράει μόνο η ακρίβειά τους. Προβλέψαμε με ακρίβεια:
ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ θα μας έβαζαν σε μπελάδες,
το σπάσιμο της φούσκας των ακινήτων,
την κρίση του 2008,
την κρίση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης,
την αποτυχία του σχεδίου σωτηρίας και των αμερικάνικων κινήτρων για την τόνωση της αγοράς των ακινήτων και την δημιουργία θέσεων εργασίας,
την πτώση των κυβερνήσεων, την επέκταση των εμφυλίων και τις κοινωνικές αναταραχές σε παγκόσμια κλίμακα.
Είχαμε πει ότι οι οικονομική πρόβλεψη της Federal Reserve για τα "green shots" του Μαρτίου του 2009 ήταν μια οφθαλμαπάτη και είχαμε πει εξ' αρχής ότι η ανάκαμψη για την οποία υπερηφανεύονταν δεν ήταν άλλο από μία προσωρινή λύση η οποία θα έδινε την θέση της σε μία βαθύτερη ύφεση. Και τώρα, τον Ιούνιο του 2011, με τον Dow Jones σε καθοδικό σπιράλ και τους οικονομικούς δείκτες που προαναγγέλλουν την κρίση, η Washington και η Wall Street επιμένουν να αρνούνται την πραγματικότητα. Η μόνη συζήτηση μεταξύ των ειδικών είναι για το αν μία "διπλή βουτιά" της ύφεσης είναι λιγότερο ή περισσότερο πιθανή.
Πάντως για τον κοινό πολίτη που έχει πληγεί από την μείωση του μισθού του, από την αύξηση των τιμών, από την ανεξέλεγκτη ανεργία, από την αύξηση των φόρων και από τα μέτρα λιτότητας, η "κατάθλιψη" και όχι η "ύφεση" τον περιμένει σίγουρα στην γωνία.
Σύμφωνα με μία έρευνα του CNN/Opinion Research Corporation στις 8 του Ιούνη, το 48% των Αμερικάνων πιστεύει ότι μία νέα Μεγάλη Ύφεση είναι πιθανή τον επόμενο χρόνο - το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο που έχει ποτέ καταγραφεί. Η έρευνα επισημαίνει επίσης ότι σχεδόν οι μισοί από τους ερωτώμενους έχουν στον στενό οικογενειακό τους κύκλο κάποιον που έχει χάσει την δουλειά του ή ανησυχεί ότι το φάντασμα της ανεργίας μπορεί να τον πλήξει στο κοντινό μέλλον.
Ξαφνικά, μετά από χρόνια οικονομικών δυσκολιών για χιλιάδες Αμερικάνους - και μόνο όταν ο πόνος δεν μπορούσε πλέον να κρυφτεί με αφηρημένες δηλώσεις και μαγειρεμένες στατιστικές - τολμούν τα ΜΜΕ να ψελλίσουν την απαγορευμένη λέξη που αρχίζει από "D".
Για τους αναγνώστες του Trends Journal που είχαν προειδοποιηθεί για αυτή την κατάσταση αυτή περίπου 3 χρόνια πριν, η προοπτική μία ύφεσης δεν πρέπει να συνιστά έκπληξη. Ούτε και το ότι όταν κτυπήσει η κρίση και δεν θα μπορεί να την αρνηθεί πλέον κανείς, ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που υποφέρει θα κατέβει στους δρόμους και στις πλατείες.
Όταν έκανα αυτή την πρόβλεψη λοιδωρήθηκα από την πλειοψηφία των ΜΜΕ. Τώρα όμως, όταν κάποιος διστακτικά και καθυστερημένα ανακινεί αυτή την πιθανότητα καθίστανται άμεσα μεγάλη είδηση και ο ίδιος καθίστανται σοφός. Στις αρχές του Ιούνη ο στρατηγός των Δημοκρατικών James "It's the Economy, Stupid" Carville, όταν κατάλαβαε ότι 2 και 2 μας κάνει 4, προειδοποίησε ότι η κατάσταση μιας οικονομίας σε παρακμή αυξάνει τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών.
Όπως περιέγραψα πριν πολλά χρόνια: "Όταν οι άνθρωποι χάνουν τα πάντα και δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουνε, τότε χάνουν και αυτό".
Πρόβλεψη Τάσης: Οι πόλεμοι θα επεκταθούν και η κοινωνική αναταραχή θα εντεθεί. Προβλέπουμε ότι οι εμπνευσμένες από τους νέους εξεγέρσεις που εξερράγησαν αρχικά στην Β. Αφρική και την Μ. Ανατολή τώρα εκρήγνυνται στην Ευρώπη.
Δεδομένης της τάσης και των ατόμων στη εξουσία, η οικονομική κατάρρευση σε συγκεκριμένα επίπεδα είναι αναπόφευκτη. Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες είναι αμείλικτα αποφασισμένοι να ξεζουμίσουν και το τελευταίο δολάριο, στερλίνα ή ευρώ από τον λαό μέσω των φόρων καθώς θα κατάσχουν την δημόσια περιουσία για να καλύψουν τα χαμένα στοιχήματα των τραπεζών και των χρηματιστών.
Όταν οι πολίτες θα έχουν αιμορραγήσει οικονομικά μέχρι θανάτου και δεν θα έχουν τίποτε να δώσουν, το αίμα αίμα θα χυθεί στους δρόμους.
Μαθήματα τάσης: Μάθε από την ιστορία. Θυμάσαι πότε κατέστη προφανές για πρώτη φορά ότι η αμερικάνική οικονομία βρίσκονταν σε μεγάλες δυσκολίες και κινούνταν προς την κρίση του 2008; Πολλοί δεν το θυμούνται. Η πλειοψηφία του κόσμου είχε τότε το μυαλό στις διακοπές. Ήταν στα τέλη του Ιουλίου του 2007 όταν το χρηματιστήριο έπεσε κάτω από το επίπεδο ευφορίας των 14,000 μονάδων.
Παρόλο που εμείς είχαμε προειδοποιήσει στο Trends Journal το καλοκαίρι του 2007 ότι "οι δείκτες τάσης προβλέπουν μία μεγάλη κρίση που θα πλήξει την χρηματοπιστωτική αγορά μεταξύ Ιουλίου και Νοεμβρίου", η πρόβλεψη αυτή υποβαθμίστηκε από τους ειδικούς ως φυσική διαδικασία, μία περίοδο διόρθωσης."
1 σχόλιο:
Η κατάσταση της αμερικάνικης οικονομίας είναι σε κακά χάλια. Είναι σε πολύ χειρότερα χάλια από την ελληνική. Εμείς έχουμε εναλλακτικές λύσεις. Φτάνει να γλιτώσουμε από τον ακατανόμαστο. Οι Αμερικάνοι δεν έχουν. Έφαγαν τα ψωμιά τους.
Δημοσίευση σχολίου