=== του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ας μη γελιόμαστε… Το δίλημμα είναι ψεύτικο και το παιχνίδι είναι σικέ.
=== Αυτοί που επέβαλαν συγκεκριμένες πολιτικές σε μια κλίκα δοσίλογων που είναι ορκισμένοι να τους υπηρετήσουν, δεν ταλαντεύτηκαν ούτε στιγμή, και φυσικά δεν προβληματίστηκαν ούτε κατά διάνοια, στη βάση του ψεύτικου ερωτήματος που λέει απλά το εξής: «Ή παίρνουμε τώρα σκληρά μέτρα ή χρεοκοπούμε».
=== Και ο λόγος που δεν προβληματίστηκαν είναι απλός. Και τα σκληρά μέτρα είναι αποφασισμένοι να τα πάρουν σε βάρος της κοινωνίας – πειραματόζωου που επέλεξαν, και η τυπική πλέον χρεοκοπία της χώρας είναι προαποφασισμένη και θέλουν να την δρομολογήσουν με τους δικούς τους όρους μέσα στην επόμενη περίοδο.
Αυτό το άθλιο παιχνίδι των πολιτικών και οικονομικών συμμοριών σε βάρος του τόπου μας, δεν κρίθηκε και δεν καθορίστηκε ούτε για μια στιγμή από τα «κόκκινα» και επισφαλή νούμερα στις λογιστικές καρτέλες των επαγγελματιών υπερεθνικών τοκογλύφων.
=== Η πλοκή του, η σύνθεση των πρωταγωνιστών του, και το σύνολο των δραματικών του σκηνικών, στήθηκε με τα μάτια στραμμένα στο διαχρονικό πλούτο αυτής της χώρας.
=== Με λόγια απλά, οι χορογράφοι σ αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι, είχαν στραμμένα τα βλέμματα και τα μυαλά τους, στα «φιλέτα» της προδομένης πατρίδας μας. Τα είχαν στραμμένα…
— Στην αξιοπρέπεια του λαού της…
— Στην πολιτισμική και εθνική του ταυτότητα και υπόσταση…
— Στον εθνικό πλούτο που διαθέτει αυτό το πολύτιμο κομμάτι της γης…
— Στην ανάγκη της απρόσκοπτης εξυπηρέτησης στοχευμένων γεωπολιτικών σχεδιασμών και ρυθμίσεων, στη λογική μιας δυναμικής αναδιάταξης της γεωγραφίας του πλανήτη.
Είναι αυτό που βιώνουμε καπιταλισμός και μάλιστα στην πιο ακραία του μορφή, αναφορικά με τα μέσα και τους τρόπους που εκδηλώνεται???
Σαφώς και είναι. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά από τη στιγμή που τις επιβαλλόμενες και εφαρμοζόμενες πολιτικές, τις καθορίζουν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα και διεθνείς συμμορίες.
Αν όμως υποτιμήσει κανείς τα ιδιαίτερα κατοχικά χαρακτηριστικά, μέσω των οποίων και με τους μηχανισμούς των οποίων επιχειρείται σήμερα να παραγκωνιστούν ακόμη και αυτές οι στοιχειώδεις μορφές της εθνικής και πολιτικής αυτοδιάθεσης, τότε…
— Θα έχει δει τη μία όψη του νομίσματος,
— Θα έχει παραβλέψει τους μηχανισμούς και τις διαδρομές μέσω των οποίων σχεδιάζονται και ασκούνται πολιτικές,
— Θα τουφεκάει γενικόλογα την ταυτότητα του συστήματος, την ίδια στιγμή που οι μηχανισμοί του θα δρουν ανεξέλεγκτα και θα υλοποιούν ανεμπόδιστοι συγκεκριμένες πολιτικές,
— Θα υποκλίνεται σε προλεταριάτα γενικώς, σε μια χώρα που δεν καπνίζει πλέον ούτε μια καμινάδα…
Και την ίδια στιγμή θα είναι καταδικασμένος να παίζει το ρόλο του θλιβερού θεατή μέσα στην ίδια του τη χώρα. Σε μια χώρα δηλαδή που…
— Ο λαός της θα χάνει την εθνική του ταυτότητα,
— Η κοινωνία της θα γκριζάρει την πολιτισμική της φυσιογνωμία,
— Η ίδια η χώρα θα παραδίδει την εθνική της κυριαρχία και θα παρατηρεί σύσσωμη της εδαφική της ακεραιότητα να κουρελιάζεται,
— Ο εθνικός της πλούτος θα εκποιείται,
— Κολαστήρια της Γκεστάπο θα ξεφυτρώνουν παντού, μέσα στα οποία οι εργαζόμενοι θα ζουν απλά για να μπορούν να δουλεύουν, για λογαριασμό και προς όφελος των μεγάλων αφεντικών.
Αυτό θέλουμε???
Θέλουμε δηλαδή να εγκαταλείψουνε τον τόπο μας στις διαδικασίες της ανεξέλεγκτης καπιταλιστικής τερατογένεσης, στα χέρια του παντοδύναμου Φρανκενστάιν που αφυπνίζεται, μόνο και μόνο για να έχουμε έναν αντιδημοφιλή και λαομίσητο αντίπαλο για να αντιπαλεύουμε???
Αν αυτό είναι το ζητούμενο, τότε πρόκειται για μια κορυφαία πολιτική διαστροφή, με την οποία ο απλός καθημερινός άνθρωπος που καταδυναστεύεται σ αυτόν τον προδομένο τόπο, δεν έχει κανένα λόγο να συμπαραταχθεί και να την προσυπογράψει.
Η Ελληνική κοινωνία σήμερα, έχει ανάγκη από πολιτικό ηγέτη που θα εμπνεύσει τον αγώνα της και θα δώσει μαχητική διέξοδο στην οργή της.
Έχει ανάγκη από ηγέτη που δε θα την καθηλώσει στην ηττοπάθεια μέσα από πλασματικές διεξόδους που θα την καταδικάσουν να διαχειρίζεται τη μιζέρια και τη δυστυχία της, αλλά θα την ανυψώσει σε καταλύτη των εξελίξεων, σε πολιτικό και φυσικό τιμωρό των δοσίλογων που παζάρεψαν ξεδιάντροπα την αξιοπρέπειά της.
Η Ελληνική κοινωνία σήμερα, δεν έχει ανάγκη από έναν οποιοδήποτε πολιτικό σχηματισμό, που θα σταθεί απέναντι στο κύμα φυγής των προδομένων που φασκέλωσαν τα άθλια πολιτικά κόμματα στα οποία εναπέθεσαν τις προσδοκίες τους, προκειμένου να τους «περιθάλψει» πολιτικά.
Έχει ανάγκη από έναν φορέα που θα οργανώσει την αντίστασή της… τον ξεσηκωμό της…
Έχει ανάγκη από έναν πολιτικό φορέα που θα προσδιορίσει με σαφήνεια τις κυρίαρχες πολιτικές προτεραιότητες της εποχής…
Έχει ανάγκη από έναν φορέα που θα καταστρώσει το απαραίτητο επιχειρησιακό σχέδιο, που θα αναγκάσει το πολιτικό σύστημα να της παραδώσει την εξουσία και θα παραδοθεί για να το δικάσει για όλα του τα αντεθνικά και πολιτικά εγκλήματα.
Η Ελληνική κοινωνία, έχει ανάγκη από έναν πολιτικό φορέα, που δε θα καταστήσει την έννοια της κρεμάλας σε συμπαθή πολιτική γλαφυρότητα, αλλά που θα είναι αποφασισμένος να τοποθετήσει επάνω της προσκυνημένα τομάρια για τον προσωπικό παραδειγματισμό κάθε επίδοξου δοσίλογου στο μέλλον.
Η Ελληνική κοινωνία, δεν έχει ανάγκη από διαχειριστές της μιζέριας της ούτε από κυματοθραύστες της οργής και της αγανάκτησής της.
Αυτό που χρειάζεται, είναι πολιτικούς καθοδηγητές που θα οργανώσουν τον ξεσηκωμό της, την ανατροπή των ενόχων, την παραδειγματική τιμωρία τους, και τη δρομολόγηση πολιτικών εξελίξεων που θα την καταστήσουν αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή, αποφασιστικό καταλύτη, πραγματικό νοικοκύρη στον τόπο της.
Μια πολιτική δύναμη αποφασισμένη να εμπνεύσει όλο το λαό, ικανή να των αδελφώσει με τη στρατευμένη του νεολαία, με τα ίδια τα παιδιά του που υπηρετούν στα σώματα ασφαλείας και χρησιμοποιούνται ταπεινωτικά από το πολιτικό σύστημα σε βάρος του ίδιου τους του αδελφού.
Μια πολιτική δύναμη που θα αχρηστέψει τους μηχανισμούς καταστολής που χρησιμοποιεί το σύστημα για την αυτοπροστασία του, μετατρέποντας τους σε μηχανισμούς αποφασιστικής υπεράσπισης της λαϊκής παντοδυναμίας, της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας του τόπου μας.
ΙΔΟΥ ΠΕΔΙΟΝ ΔΟΞΗΣ ΛΑΜΠΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΤΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΗΓΕΤΕΣ…
=== Παρατεταμένο σλόγκαν-δίλημμα: «Ή παίρνουμε τώρα σκληρά μέτρα ή χρεοκοπούμε»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου