Τι σημαίνει “ανακεφαλαιοποίηση” των Τραπεζών, ποιος και πως την πληρώνει;;;

Λάζαρος Ελευθεριάδης 
Σήμερα, ημέρα ψήφισης του Εθνικού προϋπολογισμού του Ελληνικού κράτους για το έτος 2013, συνοψίζοντας την αντίθεσή μου στην εφαρμογή της “μνημονιακής” επαίσχυντης πολιτικής, την οποίαν ανέλαβαν να υλοποιήσουν “οικειοθελώς”, τρεις πρωθυπουργοί της χώρας, συνοδεία ενός άθλιου και ανίκανου πολιτικού προσωπικού, επισημαίνω, κάποιες από τις πολλές, ανιστόρητες αντιφάσεις και μεγαλειώδη “ψεύδη” των πολιτικών, των κομμάτων, και του "μεταπολιτευτικού" συστήματος.

Ξεκινώντας με τον Εθνικό προϋπολογισμό, οφείλουμε, να διευκρινίσουμε τα "αυτονόητα" για λίγους ειδικούς, όχι όμως για την πλειοψηφία των πολιτών, δηλαδή τί είναι και σε τι συνίσταται ένας κρατικός προϋπολογισμός.

Κρατικός προϋπολογισμός αποκαλείται ο τυπικός νόμος με τον οποίο προσδιορίζονται τα όρια των εσόδων-εξόδων ενός κράτους, για κάθε οικονομικό έτος.

Ο προϋπολογισμός αποτελεί και τη βραχυχρόνια υλοποίηση του δημοσιονομικού προγράμματος της κυβέρνησης.

Είναι δεσμευτικός, λεπτομερής και έχει διάρκεια ενός έτους.

Ο κρατικός προϋπολογισμός έχει τη λογιστική, την πολιτική και τη νομική του διάσταση. Η λογιστική αφορά τα έσοδα και τα έξοδα του κράτους.

Η πολιτική πτυχή αφορά συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, ενώ η νομική αφορά τη φύση του προϋπολογισμού ως τυπικό νόμο, δηλ. την ανάγκη ύπαρξης κάποιου ουσιαστικού νόμου για κάθε δημόσιο έξοδο ή δαπάνη.

Ο προϋπολογισμός διακρίνεται στον Τακτικό Προϋπολογισμό και στον Προϋπολογισμό Δημοσίων Επενδύσεων.

Ο προϋπολογισμός ενός κράτους περιλαμβάνει όλες τις “δράσεις” οι οποίες απαιτούνται δια να υλοποιηθούν οι πολιτικές αποφάσεις τις οποίες λαμβάνει μία κυβέρνηση. Περιλαμβάνει την μεθοδολογία, τις εκτιμήσεις και τις στοχεύσεις του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, για τα έσοδα και τα έξοδα του κράτους σε ότι αφορά, το επόμενο οικονομικό έτος, εν προκειμένω του έτους 2013.

Την εφαρμογή του προϋπολογισμού του κράτους εφόσον ψηφιστεί από την πλειοψηφία της βουλής και γίνει νόμος του κράτους, την αναλαμβάνει η εκτελεστική εξουσία, δηλ η κυβέρνηση δια μέσω των υπουργείων και της "ανάλογης" διάταξης του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Επιτέλους κύριοι "διαχειριστές", καταργήστε τα "ειδικά κονδύλια" των Υπουργείων, δημιουργούν αδιαφάνεια και στρεβλώσεις, απαράδεκτες και υποτιμητικές για την νοημοσύνη του Έλληνα πολίτη.

(Επ`αυτού θα επανέλθω λίαν συντόμως)!!!

Η ψήφιση λοιπόν, της πρότασης του Εθνικού προϋπολογισμού του κράτους για το επόμενο έτος αποτελεί μέγιστη πολιτική “πράξη” της Ελληνικής βουλής και είθισται να πραγματοποιείται τον μήνα Νοέμβριο του προηγουμένου έτους.

Όταν λοιπόν ψηφίζει ένα κόμμα της συμπολίτευσης την πρόταση για τον προϋπολογισμό, της κυβέρνησης, είναι προφανές ότι συμφωνεί και με την πολιτική επιλογή και με τα οικονομικά εφαρμοστικά μέτρα τα οποία είναι απόρροια αυτής της πολιτικής επιλογής, και περιλαμβάνονται στην πρόταση προϋπολογισμού, όπως και στις εκτιμήσεις και στοχεύσεις του.

Όταν, και κατόπιν της “έγκρισης” της βουλής, ο προϋπολογισμός γίνει νόμος του κράτους, είναι ηλίου φαεινότερον, ότι είναι αυτό το οποίο θα ακολουθήσει ως εφαρμογή το σύνολον της εκτελεστικής εξουσίας, δηλ. η παρούσα κυβέρνηση υπό τον κ. Σαμαρά.

Και εδώ δημιουργείται η “μεγαλειώδης” πολιτική αντίφαση, στην τακτική την οποίαν ακολουθεί έως σήμερα και δηλώνει η ΔΗΜ.ΑΡ.

Διαφωνεί και δεν ψηφίζει τα “εργασιακά” μέσα στην βουλή, δηλώνει “παρούσα”, αλλά ψηφίζει την πρόταση προϋπολογισμού της κυβέρνησης, στηρίζει και συμμετέχει στην κυβέρνηση η οποία θα εφαρμόσει αυτά τα ανάλγητα “εργασιακά” μέτρα.(!!!)

Τώρα πώς μπορεί αυτό να συμβιβάζεται με την “αριστερή” τους συνείδηση, μόνον ο εμπνευστής αυτής της πολιτικής μπορεί να απαντήσει.

Και η απάντηση ήρθε νωρίτερα από ότι πίστευα, ο κ. Φώτης Κουβέλης μιλώντας στην εφημερίδα «Real News» της Κυριακής, αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να συμμετάσχει η ΔΗΜ.ΑΡ με "πολιτικά στελέχη" στην κυβέρνηση, επίσης σημειώνει ότι «οι όποιες αλλαγές πρέπει να στοχεύουν στην αποτελεσματικότητα» (βλέπε εργασιακά δικαιώματα εργαζομένων, κτλ)!!!

Ο κ. Κουβέλης, προειδοποιεί ακόμη (Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε ...!!!), πως «δεν εκχωρούμε το δικαίωμά μας να διαφωνούμε εκεί που χρειάζεται, στηρίζοντας την κυβέρνηση» !!!

Θα μείνει στην Ιστορία ως η τραγικότερη περίπτωση πολιτικού τυχοδιωκτισμού, ως ο διαφωνών αλλά στηρίζων "αριστερός" την επαίσχυντη κυβέρνηση της αντίπαλης πολιτικής και ιδεολογίας της "δεξιάς".

Κατέβασαν "όρεξη" και τα πολιτικά "στελέχια" της ΔΗΜ.ΑΡ για την νομή της εξουσίας, όχι μόνο ο κ. Αντώνης Ρουπακιώτης να γεύεται τον "καρπό" της νομής.

Τί άλλο θα δούμε και θα ακούσουμε ;;;

Η επόμενη αντίφαση είναι η εξής :

Σύμφωνα με τούς περιορισμούς του Ν. 2843/2000 άρθρο 32 παράγραφος 1 & 2, τον Ν. 3213/2003 άρθρο 7 παρ.1 & 2, την τροποιποίησή του με τον Ν. 3843/2010, και τον Ν. 4065/2012 άρθρο 7, απαγορεύεται ρητά η αγορά και πώληση μετοχών από Υπουργούς, Βουλευτές, ...κτλ όπως και η απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων.

Η ισχύουσα νομοθεσία περί του «πόθεν έσχες» είναι ο τροποποιημένος Ν. 3213/2003, ο οποίος ορίζει ρητά τους περιορισμούς διενέργειας χρηματιστηριακών συναλλαγών στους Υπουργούς, βουλευτές και ευρωβουλευτές, στον γενικό γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου ...κτλ. όταν ενεργούν ατομικά, καθώς και για λογαριασμό των συζύγων ή και των ανήλικων τέκνων τους.

Όπως επίσης ορίζει τούς περιορισμούς και τις επιπτώσεις όταν αποκρύπτονται περιουσιακά στοιχεία των Υπουργών και Βουλευτών, όπως παραδείγματος χάριν οι αδήλωτες καταθέσεις στο εξωτερικό κτλ.

Ακόμη και η τροποποίησή του, με το νόμο Ν. 3849/2010 (ΦΕΚ 80/Α/26 Μαίου 2010) και ακολούθως με τον Ν. 4065 που ψηφίστηκε στις 09-04-2012 (ΦΕΚ 77 Α’) και ειδικότερα στο άρθρο 7 , περί περιορισμών διενέργειας χρηματιστηριακών συναλλαγών, στην παρ. 1, αναφέρει ότι :

«Οι περιορισμοί των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 32 του Ν.2843/2000(ΦΕΚ 219Α’) επεκτείνονται στους βουλευτές και ευρωβουλευτές, στον γενικό γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου ...όταν ενεργούν ατομικά, καθώς και για λογαριασμό των συζύγων και των ανήλικων τέκνων τους».

Πώς λοιπόν υπουργοί και βο(υ)λευτές αναρτούν στο διαδίκτυο, σελίδες με κατοχή μετοχών στο Ελληνικό χρηματιστήριο, όταν αυτό απαγορεύεται ρητά από τον νόμο;;;

Πώς λοιπόν Υπουργοί ή τέως Υπουργοί ή βουλευτές, κτλ, εμφανίζονται ώς καταθέτες σε Τράπεζες της Ελβετίας και γενικά του Εξωτερικού και δεν εφαρμόζεται σε αυτούς ο νόμος ;;;

Πώς είναι δυνατόν να μην εφαρμόζεται ο νόμος περί του «πόθεν έσχες» (Ν.3213/2003 άρθρο 7 παρ. 1 και 2, Ν. 4065/2012, Ν. 2843/2000 άρθρο 32 παρ. 1 και 2, κτλ), και οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα, στους πολιτικούς (υπουργούς, βουλευτές, κτλ.), οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν στην κατοχή τους μετοχές του Ελληνικού χρηματιστηρίου, πραγματοποιώντας χρηματιστηριακές συναλλαγές και αποκομίζοντας τεράστια κέρδη, ή όταν συμμετέχουν σε εξωχώριες εταιρείες (OFF SHORE), ή όταν εμφανίζονται ως καταθέτες αδήλωτων τεράστιων χρηματικών ποσών σε Τράπεζες του εξωτερικού ;;;

Και συγχρόνως ως πολιτικό προσωπικό της χώρας, να υπερψηφίζουν ανάλγητα οικονομικά μέτρα, να διορίζουν “παράτυπα” τα παιδιά τους στην Βουλή και στο Δημόσιο, καθιστώντας τον Έλληνα πολίτη “πτωχό” και “αναξιοπαθούντα”.

Αποστερώντας δια της συμπεριφοράς των, την Ανεξαρτησία της χώρας και καθιστώντας την, υποτελή και προτεκτοράτο ξένων συμφερόντων.
Πώς αυτοί οι θρασύτατοι πολιτικάντηδες, και οι κοινοί απατεώνες, έχουν το θράσος να περιφέρονται “ελεύθεροι” και “πλούσιοι”, προκαλώντας το αίσθημα δικαίου του Έλληνα ;;;

Η τρίτη μεγαλειώδης αντίφαση αφορά στίς Τράπεζες.

Οι Ελληνικές Τράπεζες είχαν στην κατοχή τους Ελληνικά ομόλογα τα οποία έπρεπε να εξοφλούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα, κατά την ημερομηνία λήξεώς των.

Το Ελληνικό δημόσιο παρέχει και παρείχε εγγυήσεις στις Ελληνικές Τράπεζες για να δανείζονται με χαμηλό επιτόκιο χρήματα από την ΕΚΤ, και προσφάτως κατά το παρελθόν, τα τελευταία έξι (6) χρόνια, κατεύθυνε και οδήγησε μεγάλα ποσά προς τις Τράπεζες, με το επιχείρημα της “ανακεφαλαιοποίησής” τους, της στήριξης του Ελληνικού Τραπεζικού συστήματος.

Τι σημαίνει όμως “ανακεφαλαιοποίηση” των Τραπεζών, επί της ουσίας σημαίνει ενίσχυση με κεφάλαια τις Τράπεζες για να “πληρούν”, να ικανοποιούν, τους όρους και τις προϋποθέσεις τις οποίες ορίζει η διεθνής και η Ευρωπαϊκή νομοθεσία, ούτως ώστε να είναι βιώσιμες ως χρηματοπιστωτικά ιδρύματα-επιχειρήσεις.

Από πού αντλούν τα κεφάλαια αυτά για την ανακεφαλαιοποίησή τους οι Τράπεζες ;;;

Λογικά σκεπτόμενος ο κάθε αναγνώστης μας, θα σκεφτεί, ότι θα έπρεπε να αυτοχρηματοδοτούνται από την δραστηριότητά τους ως επιχειρήσεις αγοράς-πώλησης χρήματος, και στις πελατειακές καταθέσεις, ούτως ώστε να είναι βιώσιμες και υγιείς επιχειρήσεις.

Και εδώ εμφανίζεται η "μεγαλειώδης αντίφαση" και το αίσχος αυτού του πολιτικού συστήματος και της συγκεκριμένης ληστρικής πρακτικής.

Το Ελληνικό κράτος λοιπόν δανείζεται χρήματα από τους διεθνείς τοκογλύφους-πιστωτές μας (ΕΚΤ-ΔΝΤ-ΕΕ κτλ) έντοκα, και τα “δίνει” στις Ελληνικές Τράπεζες υπό μορφή προγραμμάτων στήριξης, για να αυξήσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια, αντί να τα διοχετεύσει στην πραγματική οικονομία της χώρας. Αυτά τα κεφάλαια όμως, των “ανακεφαλαιοποιήσεων”, τα χρεώνεται ο Έλληνας πολίτης ως Δημόσιο χρέος της χώρας, και μέχρι σήμερα τουλάχιστον ούτε "ευρώ" δεν επεστράφη από τις Τράπεζες. Ούτε "τόλμησε" κανείς πολιτικός να θέσει ή να συζητήσει τους "όρους" κάτω από τούς οποίους γίνεται αυτός ο άτυπος "δανεισμός" και με ποιο τρόπο και επιτόκιο θα επιστρέψουν (αν επιστρέψουν) οι Τράπεζες τα χρήματα τα οποία λαμβάνουν ή έλαβαν ως δάνειο από το Ελληνικό Κράτος.

Θα χαιρόμουν ιδιαιτέρως εάν οι κύριοι Αλογοσκούφης, Παπαθανασίου, Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος, ή εις έκαστος εξ αυτών, ως απολύτως υπεύθυνοι και ειδήμονες περί του θέματος, ως διατελέσαντες Υπουργοί της Οικονομίας της χώρας, απαντούσαν και δημοσιοποιούσαν την όποια συμφωνία επιστροφής αυτών των χρημάτων και τούς όρους αυτής της συμφωνίας με τις Τράπεζες (εάν υπάρχει τέτοια συγκεκριμένη συμφωνία ή παρόμοια συμφωνία, δηλ. με προσδιορισμένα χαρακτηριστικά, όπως ο χρόνος επιστροφής, το επιτόκιο, οι ρήτρες, κτλ).

Το μεγάλο ερώτημα περί της συμφωνίας επιστροφής των χρημάτων και των όρων υπό τούς οποίους θα γίνει αυτή η επιστροφή των 220 δισ, από τις Τράπεζες στο Ελληνικό κράτος, είναι, εάν "πέρασε" από την Βουλή των Ελλήνων.Τ

Εάν αυτή η συμφωνία, εγκρίθηκε, ψηφίστηκε, από τούς Βο(υ)λευτές, πότε και με ποιο τρόπο ;;;

Από την άλλη πλευρά αποκρατικοποιούν, δηλ ξεπουλάν τα “φιλέτα”, την περιουσία του Έλληνα πολίτη για να εξοφλήσουν το “Δημόσιο χρέος”.

Μέχρι σήμερα τα κεφάλαια των πακέτων στήριξης προς τις Ελληνικές Τράπεζες είναι περί τα 220 δισ Ευρώ.
Κατ` αναλογίαν και υποθετικά, αν η συγκεκριμένη "στήριξη", παρεχόταν από τις ΗΠΑ προς τις Αμερικανικές Τράπεζες, το αμερικανικό κράτος θα έπρεπε να έχει εγγυηθεί και δανείσει στις αμερικανικές τράπεζες περισσότερα από 14 τρις δολάρια.
Επισημαίνω επίσης, πως στην Ισπανία, όπου κατά κοινή παραδοχή η κρίση είναι “τραπεζική", δηλ. "έπεσαν έξω" οι Τράπεζές της, το πακέτο στήριξης, το οποίο εγκρίθηκε πρόσφατα, ανέρχεται στα 100 δις ευρώ.

Στην Ελλάδα δυστυχώς, κάποιοι, ευτυχώς ελάχιστοι, ακόμη εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η κρίση δεν ήταν μία έντεχνη μεταφορά της χρεοκοπίας μερικών Τραπεζιτών στο Ελληνικό κράτος, στον Έλληνα πολίτη.

Η κρίση χρέους στην χώρα μας είναι "κρίση επιβίωσης" μερικών Τραπεζιτών, μερικές Τράπεζες ήταν έτοιμες να "κλείσουν" πριν την "κρίση", και σήμερα κάνουν και "εξαγορές", τις οποίες δυστυχώς καλούμεθα να πληρώσουμε εμείς οι Έλληνες πολίτες, τα συνήθη υποζύγια.

Πώς είναι δυνατόν η “ελληνική κρίση χρέους” να μη θεωρείται πρωτίστως κρίση χρέους ορισμένων Τραπεζιτών, όταν προκειμένου να στηριχτούν μερικές από τις τράπεζες της χώρας χρειάστηκε, μέχρι στιγμής, τόσο εντυπωσιακά μεγάλη στήριξη από το κράτος (κεφάλαια ίσα περίπου με το 100 % του ΑΕΠ της χώρας οδηγήθηκαν στίς Τράπεζες υπό μορφή πακέτων στήριξης) ;;;

Στο χωριό μου λένε “και βρεγμένος και δαρμένος”.

Έτσι νοιώθει η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών.

Μόνον που ο “βρεγμένος” και ο “δαρμένος”, δεν έχουν πλέον να χάσουν “τίποτα”, είναι πλήρεις οργής και θυμού.

Έχουν χάσει ακόμη και την τελευταία εναπομένουσα αξιοπρέπειά τους.

Ο καθένας, ας αναλάβει από εδώ και πέρα, τις ευθύνες του στις επερχόμενες εξελίξεις στην Ελλάδα.