Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, συνεχίζουν να μας δουλεύουν επικίνδυνα κι ασύστολα…

Του Πάμπου Χατζηλαμπή
Από ένα συνοπτικό απάνθισμα της επίκαιρης ειδησεογραφίας και της πρόσφατης μνήμης, έχουμε και λέμε:
Το ίδιο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) παραδέχεται σε επίσημη έκθεσή του (εκ των έσω χρονικό μιας επιχείρησης που ήταν εξ αρχής καταδικασμένη την ονομάζουν οι Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς) ότι η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -αμφότερες  γερμανοκρατούμενες- και ομολογεί θαρραλέα για δεύτερη φορά, τη διάπραξη κρίσιμων λαθών στους χειρισμούς της ελληνικής κρίσης χρέους.
Ο πρώην «Νο 1» των οικονομολόγων του ΔΝΤ Σάϊμον Τζόνσον με άρθρο του επιρρίπτει άμεσες ευθύνες στη γερμανική και τη γαλλική κυβέρνηση για το μέγεθος της οικονομικής  ύφεσης στην Ελλάδα, αλλά και για το μέγεθος των δεινών που επεβλήθησαν στους  ευάλωτους λαούς της δοκιμαζόμενης ευρωπαϊκής περιφέρειας. Εντοπίζει, μάλιστα, την πραγματική  αιτία του ευρωπαϊκού προβλήματος χρέους, στο  ευάλωτο τραπεζικό σύστημα των πλουσίων δυτικοευρωπαϊκών χωρών, λόγω της ισχυρής  παρουσίας των Ευρωπαίων στην ηγεσία του Ταμείου.
Ο Ζαν Κλόντ Γιούνγκερ, τέως αφεντικό της Ευρωζώνης, όσο κι αν προσπαθεί πάντα να καλύψει τη δική του συμμετοχή στο πρόβλημα των μνημονίων που κατατρύχουν τον ελληνικό λαό, παραδέχεται δημόσια χωρίς περιστροφές πως οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις της Κομισιόν για την Ελλάδα αποδείχθηκαν όλες λανθασμένες, διότι δεν «είχαν καμία επαφή με την πραγματικότητα».
Ο π. εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, επιμένει ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά πως «η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν πίεσε αρκετά τους ευρωπαίους». Παράλληλα, καταγγέλλει ότι ποτέ δε του δόθηκε «πειστική απάντηση από τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και τον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου γιατί δεν ήθελαν την αναδιάρθρωση του χρέους» που επιδίωκαν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες για να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα. «Θέμα άγνοιας» του τι συνέβαινε «δεν δικαιολογείται» είπε ο διαπρεπής οικονομολόγος αφήνοντας ανοικτή την πιθανότητα εσκεμμένης τακτικής και των δύο.
Διαχρονικά σημαντικός παράγοντας της μνημονιακής αντιμετώπισης του προβλήματος της Ελλάδας, ο Ανδρέας Λοβέρδος -που συνελήφθη επ’ αυτοφώρω ψευδόμενος από την διάδοχό του στο υπουργείο Εργασίας Λούκα Κατσέλη- προτείνει την απ΄ευθείας παράδοση της χώρας στις διαθέσεις της Γερμανικής (όπως κατάντησε) Ένωσης, επειδή «και στη Γερμανία […] ωριμάζει η ιδέα για την αποχώρησή από την Ευρώπη» του ΔΝΤ.
Από τον Καναδά, ο π. πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε χωρίς αιδώ στο «T.V.O» πως η συγκεκριμένη πολιτική που ακολούθησε του επιβλήθηκε από τους εταίρους, καθώς η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχθηκε ότι ήταν ανέτοιμη να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο θέμα, όπως αυτό της κρίσης χρέους. Πασιφανώς διεθνούς και όχι ελληνικού, όπως προσπαθούσε να μας υποβάλει.
Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο όπου εξετάζεται ένα από τα «παράγωγα προβλήματα» της κρίσης όπου η συμμετοχή του στην καταβύθιση της χώρας, ήταν καταλυτική, ο επί των Οικονομικών υπουργός του Παπανδρέου, (περιβεβλημένος με φιρμάνι από υπερεξουσίες για ενέργειες στο απυρόβλητο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, εξωκοινοβουλευτικός ο ίδιος) ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, κλαυθμηρίζοντας, όχι μόνο απεκδύθηκε κάθε ευθύνης για την προστασία των ενδεχομένων φοροφυγάδων της διαβόητης «λίστας Λαγκάρντ», αλλά «έδωσε στεγνά» και τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Βαγγέλη Βενιζέλο, διάδοχό του στον συγκεκριμένο θώκο. Δεν έπαιρνα μόνος μου τέτοιες αποφάσεις, είπε…
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, σίγουρα για να δικαιολογήσει την ακροβατική κωλοτούμπα, από την απόρριψη του πρώτου μνημονίου μέχρι τον παράφορο -ερωτικό θα έλεγα- εναγκαλισμό του με τα κελεύσματα της Άγκελας Μέρκελ, από την παγωμένη πατρίδα του Όλι Ρεν (μπρρρ…) με αυτοϊκανοποίηση δήλωσε, όπως αναφέρει η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας WALL STREET JOURNAL, με τίτλο «Greek PM: Long Criticized What IMF Now Calls Mistakes in Greek Bailout», ότι ο ίδιος υπογράμμιζε επί χρόνια αυτά που το ΔΝΤ χαρακτήρισε στην πρόσφατη έκθεσή του ως λάθη στη διαχείριση του ελληνικού προγράμματος διάσωσης.
Και, φυσικά, ο Αντώνης Σαμαράς υποστηρίζει ότι «ύστερα από ενέργειές μας», όπως θα έλεγε κάποιος παλαιοκαιρίτης μεσσήνιος πελατειακός πολιτικάντης, διορθώσαμε τα λάθη του πρώτου Μνημονίου τον περασμένο χρόνο… Το χρόνο της συγκυβέρνησης, δηλαδή, με τους άλλους δύο σωτήρες μας, τον αντιρατσιστή και αντι-απολυσιακό Φώτη Κουβέλη και τον «δοξάστε με!» Βαγγέλη (πάντα) Βενιζέλο που σχεδόν ζήτησε να τον ευγνωμονούμε για τη φορμπηχτική και χαρατσιακή του δημιουργικότητα.
Των τριών συνεταίρων που αντί την αναθεώρηση, την αναπροσαρμογή κλπ κλπ κλπ που υπόσχονταν προεκλογικά άφησαν να περάσει αναξιοποίητο το γενικευμένο αίτημα των ελλήνων ψηφοφόρων της αναδιαπραγμάτευσης και μας οδήγησαν στο τρίτο μνημόνιο.
Τον περιβόητο ανά τρίμηνο απολογισμό των αποτελεσμάτων εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων κανένας τους δεν τον αξιοποίησε, ούτε η ΝΔ, ούτε το ΠΑΣΟΚ.  Κανένας τους  δεν έδειξε καν συμπτώματα διάθεσης γι αυτό.  Τελευταίος,  ο Αντώνης Σαμαράς, που μετά τις τελευταίες εκλογές αν και είχε στα χέρια του την πλειοψηφική, παλλαϊκή σχεδόν και υπερκομματική στήριξη για αναδιαπραγμάτευση των δανειακών όρων, μιμήθηκε την μοιραία για την Ελλάδα και τον πολιτικό χώρο του σοσιαλισμού επιλογή του ΠΑΣΟΚ των Παπανδρέου και Βενιζέλου  να ακολουθεί τις έξωθεν οδηγίες του «ναι σε όλα».
«Ζουμί κι αποτέλεσμα», όπως έλεγε κάποτε και η φίλη μου make-love-not-war πρώην γενική πρόξενος Ντόρα:
Να ετοιμαζόμαστε είτε για να δούμε μια μέρα των ημερών στην πλατεία Κλαυθμώνος παρέλαση περηφάνιας των σωτήρων της Ελλάδας και των Ελλήνων (Παπανδρέου, Σαμαρά, Παπακωνσταντίνου,Βενιζέλου, Κουβέλη και «λοιπών σωστικών δυνάμεων», κατά το «δημοκρατικών» που λέγαμε παλιά), ή, ό μη γένοιτο, να ξαναζήσουμε τη υποκατάσταση της φιλομερκελικής και ευρωλάγνου  μνημονιακής διακυβέρνησης από τη ναζιστική χρυσαυγήτικη διάδοχό της κατάσταση.
Εκτός κι αν, προλάβει να προκύψει, αντί της περήφανης και γεμάτης χάρη απόδρασης όλων αυτών ή της κτηνώδους επέλασης των «εγέρθητω»  καμιά «αραβική άνοιξη», κανένα «τουρκικό καλοκαίρι»,  καμιά πλατεία Ταχρίρ ή καμιά πλατεία Τακσίμ… Κάποιος «ελληνικός χειμώνας», δηλαδή…
Αλίμονο!…

mignatiou.com