Παρακολουθώ τούτες τις μέρες πολλούς καθεστωτικούς δημοσιογράφους
αλλά και «κλασικούς» εκπροσώπους του μεταπολιτευτικού συστήματος να
οδύρονται για το πού φτάσαμε λόγω της φασιστικής δράσης της Χρυσής
Αυγής, να αποκαλύπτουν, να ομνύουν στο όνομα της Δημοκρατίας, να
ολοφύρονται για την άνοδο αυτού του νεοναζιστικού μορφώματος, να σκίζουν
τα ιμάτιά τους για την ανάγκη απάντησης της Πολιτείας, να…, να…
Θα ήσαν όλοι αυτοί, πολιτικοί (φυσικά δεν αναφέρομαι ισοπεδωτικά σε
όλους, άλλωστε μικρή χώρα είμαστε και γνωριζόμαστε μεταξύ μας…) και
δημοσιογράφοι πειστικοί στα σημερινά τους δάκρυα, αν όλα τα προηγούμενα
χρόνια κρατούσαν μια εξίσου αποφασιστική στάση έναντι της κάθε μορφής
ακροδεξιάς.
Πολύ φοβάμαι όμως, πως τα σημερινά τους δάκρυα είναι μάλλον κροκοδείλια…
Διότι όλοι αυτοί, οι βαστάζοι του καταρρέοντος συστήματος, επί χρόνια
τις διάφορες εκφάνσεις της ακροδεξιάς τις αντιμετώπιζαν με συγκατάβαση,
όταν δεν τις αβαντάριζαν επειδή αυτό επέβαλλε η πολιτική σκοπιμότητα
της συγκυρίας.
Εξηγούμαι. Όταν το σύστημα Σημίτη κατέρρεε υπό το βάρος των
ανομημάτων του και ο Κώστας Καραμανλής όδευε πανίσχυρος στην εξουσία,
τότε οι υπηρέτες του συστήματος της διαπλοκής βοήθησαν με κάθε τρόπο την
δημιουργία ακροδεξιού κόμματος υπό τον Γ. Καρατζαφέρη, ως ανάχωμα στην
προέλαση Καραμανλή.
Σχεδόν το υιοθέτησαν αυτό το κόμμα!
Αναφέρομαι στην περίοδο όπου ο ΛΑΟΣ αποτελούσε ένα ακροδεξιό μόρφωμα
και στέγαζε ακόμα και στελέχη προερχόμενα από οργανώσεις όπως η «4η
Αυγούστου».
Τότε λοιπόν συγκεκριμένοι πολιτικοί του συστήματος, συγκεκριμένα
εκδοτικά συγκροτήματα, συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι είχαν με κάθε τρόπο
βοηθήσει το ΛΑΟΣ και τον Καρατζαφέρη να γίνουν αποδεκτοί απ’ την κοινή
γνώμη, χωρίς καθόλου να ενοχλούνται από ακροδεξιές θέσεις!
Βλέπετε, ο σκοπός τότε ήταν να κρατηθεί το σύστημα όσο γίνονταν
περισσότερο, να μην καταρρεύσει με τρόπο ανεξέλεγκτο, να διατηρηθούν
συγκεκριμένα ερείσματά του.
Έτσι ο αρχηγός του ΛΑΟΣ και στελέχη του (Άδωνης, Βορίδης και άλλοι)
είχαν πιάσει… στασίδι στα κανάλια του καθεστώτος, καθώς και στα άλλα
ΜΜΕ!
Κάθε μέρα παρέλαση είχαν. Κατέθεταν τις απόψεις τους, ανεμπόδιστα.
Έβλεπες περισσότερες φορές εκπροσώπους του ΛΑΟΣ – μάλλον πολύ
περισσότερες- σε σύγκριση με εκπροσώπους των κομμάτων της Αριστεράς. Το
ΚΚΕ κι ο τότε ΣΥΝ ήσαν περίπου εξαφανισμένα κόμματα…
Και μάλιστα οι συστημικοί δημοσιογράφοι όχι μόνο πρόβαλλαν τους
εκπροσώπους αυτού του κόμματος, αλλά τους αβαντάριζαν κιόλας, σχεδόν
απροκάλυπτα!
Ουδένα ενδοιασμό είχαν, ότι με αυτό τον τρόπο πρόβαλλαν ακροδεξιές θέσεις…
Αναφερόμαστε, επαναλαμβάνω, στην περίοδο κατά την οποία το κόμμα του
Καρατζαφέρη δεν είχε ενσωματωθεί στο σύστημα, αλλά εμφανίζονταν με
ακροδεξιά ρητορεία.
Και όταν βέβαια ενσωματώθηκε, πάλι η προβολή του ήταν «αποθεωτική». Αλλά τότε για άλλους λόγους…
Και αναφερθήκαμε σε παράδειγμα σχετικά πρόσφατο, έτσι;
Θέλετε όμως να πάμε και στα περσινά;
Τότε, όταν πριν τις εκλογές του Μάη η Χρυσή Αυγή είχε αρχίσει να
ανεβαίνει, τι έκαναν τότε τα περισσότερα (όχι όλα) συστημικά ΜΜΕ;
Δεν την παρουσίαζαν με μεθόδους λάιφ-στάιλ;
Δεν την αβαντάριζαν έτσι, αντικειμενικά;
Δεν πρόβαλλαν το… κοινωνικό έργο της;
Και είχαν φυσικά πάλι τους λόγους τους.
Βλέπετε η διοχέτευση της οργής του λαού εξαιτίας των μνημονίων θα
ήταν προτιμότερο να γίνεται προς αυτό το καθαρά συστημικό μόρφωμα (παρά
την αντισυστημική εικόνα που μεθοδικά καλλιεργεί, συνεπικουρούμενο από
ορισμένα ΜΜΕ…) παρά να στραφεί είτε προς τα κόμματα της Αριστεράς και
κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε σε κόμματα του ευρύτερου κεντροδεξιού χώρου
που όμως με την αντιμνημονιακή τους γραμμή απειλούσαν τους δύο πόλους
του τότε δικομματισμού, όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες…
Πόσο λοιπόν όλοι αυτοί οι βαστάζοι του συστήματος, με την πολύ
συγκεκριμένη μεθοδολογία, είναι σήμερα πειστικοί ολοφυρόμενοι για την
Χρυσή Αυγή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου