Οι μετρ της κωλοτούμπας

Όσο περνούν οι μέρες τόσο περισσότερο η κυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Στουρνάρα κατρακυλά στα βάθη της ανυποληψίας – εντός και εκτός συνόρων – και βυθίζεται στην αδυναμία της να διαχειριστεί αυτοτελώς τα κυβερνητικά της καθήκοντα. Το τοπίο γίνεται όλο και πιο κακοτράχαλο και το κυβερνητικό σχήμα υποχρεώνεται σε συνεχείς κωλοτούμπες, είτε επικοινωνιακού είτε πολιτικού χαρακτήρα, χωρίς ωστόσο να παραλείπει το βασικό του «καθήκον», στη βάση του οποίου είναι δεσμευμένο έναντι των δανειστών και επιτηρητών της Ελλάδας.
Κοινώς, η βασική «δουλειά» συνεχίζεται και τα βήματα προς την ισοπέδωση της ελληνικής κοινωνίας γίνονται πιο γοργά από όσο εμφανίζεται στα… δελτία ειδήσεων. Ήδη, άλλωστε:
♦ Στον δρόμο προς τη Βουλή βρίσκεται το νομοσχέδιο για τον νέο – ενοποιημένο με το γνωστό χαράτσι – Ενιαίο Φόρο Ακινήτων, μέσω του οποίου δρομολογείται, σε βάθος χρόνου, μια ακόμη μεγάλη αναδιανομή πλούτου, με επίκεντρο τα ακίνητα (σχετικό αναλυτικό ρεπορτάζ θα βρείτε στις σελίδες 10-11).
♦ Μετά τα ήδη ψηφισμένα (από τα τέλη του 2012, στο πλαίσιο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος 2013-2016) μέτρα ύψους 4,2 δισ. ευρώ για το 2014, τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει το νέο δημοσιονομικό κενό, το οποίο η κυβέρνηση αρχικά υπολόγισε σε 500 εκατ. ευρώ, η τρόικα σε 2,5 δισ. ευρώ και το άτυπο παζάρι συνεχίζεται, με την κυβέρνηση να ανεβάζει, εκ των υστέρων, τον λογαριασμό έως και τα 800 εκατ. ευρώ.
♦ Το υπουργείο Εργασίας αναζητά, μέσω αναδιάρθρωσης των ελεγκτικών και εισπρακτικών μηχανισμών, τουλάχιστον 500 εκατ. ευρώ, τα οποία υπολείπονται κατά πολύ της μείωσης κατά 1,8 δισ. στη χρηματοδότηση των ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ο χρόνος
Η ασφαλιστική «τρύπα» δεν προβλέπεται να καλυφθεί με κινήσεις αναδιάρθρωσης, οι οποίες και στο παρελθόν έχουν αποτύχει, με συνέπεια η τρόικα να αναζητά μέτρα άμεσης ταμειακής απόδοσης και οι συντάξεις να αναμένουν το σενάριο κουρέματος που θα αποφασιστεί. Ήδη η οριζόντια περικοπή των κύριων και το τσεκούρι στις πρόωρες βρίσκεται στο τραπέζι. Μόνο θέμα διαπραγμάτευσης με την τρόικα είναι ο χρόνος των ανακοινώσεων.
Εν τω μεταξύ, η αξιοπιστία της κυβέρνησης δεν περνάει τις καλύτερες μέρες της καθώς:
1 Πρώτα, στην αρχή Οκτωβρίου, ήρθε η τραγική διάψευση των προσδοκιών από το πρόσφατο ταξίδι Σαμαρά στις ΗΠΑ και τη συνάντησή του με την επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ.
Η ψυχρή Κριστίν άδειασε άκομψα τον πρωθυπουργό, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι συζήτησε μαζί της το θέμα της βιωσιμότητας του χρέους και του συνέστησε να επιδείξει… «πρόοδο στις θεσμικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και στην εφαρμογή ενός ισχυρού προϋπολογισμού του 2014 για την επίτευξη των στόχων του προγράμματος».
2 Ύστερα, την περασμένη εβδομάδα, στο περιθώριο της ευρωσυνόδου κορυφής, το πρωθυπουργικό περιβάλλον ισχυρίστηκε ότι ο Σαμαράς συναντήθηκε και… διαπραγματεύθηκε με τη Μέρκελ επί… εικοσάλεπτο, βάζοντας μάλιστα στην καγκελάριο τις «κόκκινες γραμμές» της αστείας προγραμματικής συμφωνίας του πρωθυπουργού με τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Η απάντηση της Μέρκελ ήταν ότι η συζήτηση ήταν πεντάλεπτη και στα όρθια, διαψεύδοντας κατηγορηματικά ότι υπήρξε οποιαδήποτε αναφορά – πόσω μάλλον… διαπραγμάτευση – για χαλάρωση του ελληνικού μνημονίου.
3 Τη Δευτέρα προέκυψε ο νεαρός, φιλόδοξος και… κυνικός επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, ο οποίος διατυμπάνισε ότι αυτό που έχει να κάνει η κυβέρνηση είναι να τα βρει με την τρόικα, να συνεχιστεί ο έλεγχος και από Δεκέμβριο βλέπουμε για το θέμα της κάλυψης του δημοσιονομικού και του χρηματοδοτικού κενού.
4 Νωρίτερα, την Παρασκευή, εκπρόσωπος του Όλι Ρεν είχε δηλώσει – στον απόηχο των κυβερνητικών ανοησιών περί «κόκκινων γραμμών» και διαπραγμάτευσης – ότι η τρόικα θα έρθει στην Ελλάδα όχι απαραιτήτως την επόμενη Δευτέρα, αλλά αφού υπάρξει συμφωνία για το ύψος του δημοσιονομικού κενού.
Η εικόνα κατάρρευσης κάθε ισχυρισμού περί διαπραγμάτευσης με την τρόικα, όμως, δεν είναι απλώς μια εσωτερική ζημιά για την κυβέρνηση, η οποία πλέον αντιμετωπίζεται με χλευασμό ακόμη και από παραδοσιακά φιλοκυβερνητικά κέντρα, αλλά, κυρίως, αποδυναμώνει τραγικά τη θέση της έναντι των δανειστών.
Οι κατά καιρούς διατυπωμένες προσδοκίες περί κουρέματος του χρέους, πολιτικής διαπραγμάτευσης για την πορεία εφαρμογής του μνημονίου, μετάθεσης μέτρων, κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού των επόμενων χρόνων χωρίς νέο δάνειο και νέο μνημόνιο, έχουν όλες διαψευστεί.
Προφανώς, οι διαθέσεις των δανειστών δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί, αλλά η βιασύνη της κυβέρνησης να επιδείξει μια δήθεν… μαχητική διάθεση χωρίς να διαθέτει κανένα χαρτί στα χέρια της, την έχει καταστήσει τώρα έρμαιο στα χέρια τους, καθώς την επόμενη περίοδο θα είναι πιο εξαρτημένη από ποτέ.
Τα πήραν πίσω
Ήδη, μετά τους κενούς περιεχομένου παλικαρισμούς, τρέχει πανικόβλητη να προλάβει την έλευση των δανειστών, δίνοντας εγγυήσεις για την κάλυψη των προαπαιτούμενων για την εκταμίευσης της καθυστερούμενης δανειακής υποδόσης του… Ιουλίου, ώστε να μη δοθεί εικόνα ρήξης με την τρόικα, στην οποία άλλωστε την παραπέμπουν οι ηγεσίες της ευρωζώνης κάθε φορά που τολμά να ψελλίσει οτιδήποτε περί «πολιτικής διαπραγμάτευσης».
Παράλληλα, για να μην εκραγεί το ενδοκυβερνητικό σκηνικό, παίρνει πίσω… τρέχοντας τη φορολογία για στάνες, μαντριά και αποθήκες αγροτεμαχίων. Τα επόμενα προδιαγεγραμμένα βήματα της κυβέρνησης, εν όψει νέων οριζόντιων μέτρων, απολύσεων κ.λπ., αλλά και η διαρκώς περιοριζόμενη αντοχή της κοινωνίας δείχνουν ότι διέξοδος και ανάσα δεν υπάρχει στον ορίζοντα.
Κι όμως, η πικρή αλήθεια είναι ότι, παρά τα όσα «διαρρέουν» από το Μαξίμου και τα υπουργεία, η τρόικα ελάχιστα τους έχει πιέσει μέχρι σήμερα. Ενδεχομένως μάλιστα να τους ξαναστηρίξει, δεδομένου πως ούτε αυτή έχει πρόχειρη άλλη επιλογή. Όμως η τάση της κυβέρνησης να σκοράρει διαρκώς στη… δική της εστία φαίνεται να είναι καθοριστική για το μέλλον της. Η ανικανότητα σε όλο της το μεγαλείο…
Το Ποντίκι