Δεν θα βρει ο παπάς να θάψει!...

Γράφει ο Δευκαλίων

Σήμερα είναι Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου. Απομένουν μόλις 16 ημέρες μέχρι τα Χριστούγεννα.

Δεν θα ασχοληθούμε σήμερα ούτε με στατιστικά ούτε με δημοσιονομικά και οικονομικά μεγέθη. Θα ασχοληθούμε με ένα οφθαλμοφανές και μη επιδεχόμενο συζήτηση γεγονός που βλέπουμε ο καθένας στην γειτονιά του.

Πέρσι τέτοια ημέρα όλοι οι δρόμοι της Αθήνας ήταν στολισμένοι. Όχι μόνο από τους Δημάρχους αλλά κυρίως από τους κατοίκους. Σχεδόν σε κάθε μπαλκόνι, σε κάθε κήπο σε κάθε πρόσοψη ήταν κρεμασμένα τουλάχιστον μερικά λαμπάκια που έδιναν ένα εορταστικό και χαρούμενο τόνο. Όλοι, εύποροι ή φτωχοί, συμμετείχαν σε αυτήν την άγραφη αλλά πολύ διαδεδομένη τα τελευταία χρόνια εορταστική συνήθεια. Τι στοίχιζαν άλλωστε μερικά κινέζικα λαμπάκια…

Εφέτος αυτή η εορταστική εικόνα δεν υπάρχει. Παρατηρήστε τον δρόμο που κατοικείτε. Παρατηρήστε τους δρόμους όταν κυκλοφορείτε το βράδυ. Σε όλους τους δρόμους ελάχιστα σπίτια έχουν κρεμάσει εορταστικό φωτισμό. Παντού κυριαρχεί η εγκατάλειψη και το σκοτάδι.

Θα μου πει κάποιος καλοπροαίρετος. Ε και τι έγινε;

Απολύτως τίποτε θα του απαντήσω. Απλά εκεί μας κατάντησαν ο Γιώργος Παπανδρέου και η υπό αυτόν ηγετική ομάδα. Να μην έχουμε την ψυχική διάθεση να κρεμάσουμε μερικά εορταστικά λαμπάκια έξω από το σπίτι μας.

Μπορεί κάποιοι να χαίρονται που ένας υπερήφανος και κατά τεκμήριο χαρούμενος λαός έχει παραδοθεί ψυχικά και δεν συμμετέχει πλέον ούτε στον εορτασμό των Χριστουγέννων. Στα εγχειρίδια πολιτικής επικοινωνίας και ψυχολογίας αυτό θεωρείται επίτευγμα και προοίμιο γενικευμένης κοινωνικής παράδοσης.

Όμως, ο άσημος και ταπεινός Δευκαλίωνας τους διαμηνύει: Μην χαίρεστε και μην πανηγυρίζετε Γκαιμπελίσκοι του Μαξίμου και του ΔΝΤ.

Στο DNA αυτού του λαού είναι αποτυπωμένα 3.000 χρόνια Ιστορίας. Μπορεί πρόσκαιρα να φαίνεται ψυχολογικά παραδομένος και υποταγμένος. Αλλά αυτό δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμα, όσα διαρθρωτικά μέτρα και να πάρετε. Δηλαδή όσους μισθούς και αν κόψετε, και από τον δημόσιο και από τον ιδιωτικό τομέα, όσο και να...
 μας σπρώξετε στην φτώχεια και την εξαθλίωση.

Εξ’ άλλου ρωτήστε τους συνεργάτες σας, τα τερατουργήματα της ιστορίας, τους βρικόλακες του εγχώριου νέο-φιλελευθερισμού που χαίρονται για το σκοτάδι που έχει εγκατασταθεί πάνω από την Αθήνα.

Ζουν την νύχτα και χαίρονται το σκοτάδι που καλύπτει τα αποτρόπαια εγκλήματα τους. Ξέρουν, όμως, αυτά τα απόβλητα της κόλασης, αυτά τα φρικιαστικά δημιουργήματα του εωσφόρου, πάντα το τέλος που τα περιμένει, ότι: θα ανατείλει ο Ήλιος, θα λάμψει το φώς και θα κρυφτούν και πάλι μέσα στους μουχλιασμένους τάφους τους.

Να είστε λοιπόν σίγουροι ότι λίγο πριν χαράξει το πρώτο φως της ημέρας, θα σας εγκαταλείψουν ολομόναχους.

Και τότε δεν θα βρείτε ούτε τάφο να κρυφτείτε, ή όπως λέει ο λαός «δεν θα βρει ο παπάς να θάψει»!

Στοχασμος Πολιτικη