Η «εμποροπανήγυρις» κι ο Π. Γερουλάνος

Ουφ, τουλάχιστον απαλλαγήκαμε από αυτήν την –ανυπόληπτη, συν τοις άλλοις– «εμποροπανήγυρη», τους Μεσογειακούς Αγώνες του 2013 που θα διεξάγονταν σε Βόλο και Λάρισα. Στον απόηχο της απόφασης της ελληνικής κυβέρνησης να περιορίσει το κόστος της διοργάνωσης στα 126 εκατ. ευρώ, αντί του αρχικού προϋπολογισμού των 358 εκατ., η Διεθνής Επιτροπή Μεσογειακών Αγώνων αφαίρεσε από την Ελλάδα τη διοργάνωση. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, στην επιλογή της Διεθνούς Επιτροπής επέδρασε καταλυτικά η εμπλοκή στο θέμα του Μεσογειακού Χωριού των αθλητών – αλλά αυτά ελάχιστη σημασία έχουν τώρα.

 Η ουσία είναι άλλη: Θα ήταν εξοργιστική ακόμη και η σπατάλη, όχι 126 εκατομμυρίων αλλά και 1, 26 εκατομμυρίου ευρώ, εκ μέρους της χώρας της οποίας η κυβέρνηση προβάλλει ανερυθρίαστα ως μονόδρομο τη δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου εκατομμυρίων ανθρώπων, τις συνεχείς «ριπές» εναντίον των κοινωνικών δαπανών, της υγείας, της εκπαίδευσης, των συγκοινωνιών. Το παραμύθι των «αναπτυξιακών και τουριστικών ευκαιριών» και των «αθλητικών υποδομών που θα μείνουν και θα αξιοποιηθούν ύστερα από τους Αγώνες» δεν έβρισκε – ούτως ή άλλως– και πολλά ευήκοα ώτα, έπειτα από την πλήρη καταρράκωσή του στη... μεγάλη κατηγορία. Ποια ήταν αυτή; Μα φυσικά οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004. Ο θεσμός των Μεσογειακών Αγώνων, μάλιστα, σχεδόν κανέναν «κοινό θνητό» δεν ενδιαφέρει και τίποτε δεν αποφέρει, παρά μόνο σε μερικά «σαΐνια» του real estate (ακόμη και η τηλεόραση, δεν προσφέρει σοβαρά ποσά για την κάλυψή τους). Αν ρωτηθούν 100 άνθρωποι στο δρόμο πού έγιναν οι τελευταίοι Μεσογειακοί ή πότε διοργανώθηκαν για τελευταία φορά επί ελληνικού εδάφους, είναι αμφίβολο εάν θα απαντήσουν σωστά ένας ή δυο. «Η κυβέρνηση είχε εγγυηθεί την άριστη διεξαγωγή των Μεσογειακών Αγώνων, παρά το αισθητά χαμηλότερο κόστος – δεν υπήρχε όμως κανένα περιθώριο για φιέστες και πεταμένα χρήματα». Τάδε έφη υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος. Μάλιστα. Ενδιαφέρουσα η αποστροφή για τις φιέστες και τα πεταμένα χρήματα, αλλά μήπως η σημερινή «διακήρυξη λογικής» λειτουργεί –ακουσίως, φυσικά– ως ομολογία για τα... άλλα, τα παλιότερα; Δεν έχει να πει τίποτε για αυτά το ΠΑΣΟΚ; Προτού παραδώσει την εξουσία (Μάρτιος του 2004), είχε προλάβει να υπερδιπλασιάσει τον προϋπολογισμό των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 – προφανώς διότι αυτό άρμοζε στην «ισχυρή Ελλάδα της ΟΝΕ»...

Κι αυτό δεν ήταν ασφαλώς το μοναδικό δείγμα γραφής που είχε δώσει η φιγουρατζού «μαμά- Ελλάδα» στην... πράσινη περίοδό της. Τον Αύγουστο του 1997 είχε διεξαχθεί το «Αθήνα '97», το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου. Πόσο κόστισε; Ο αρχικός προϋπολογισμός, τον Μάιο του 1996, ήταν 5,2 δισ. δραχμές. Σε ένα χρόνο κι ένα μήνα (Ιούνιος 1997) πρόλαβε να βρεθεί στα 9,2 δισ. δρχ., αλλά το τρίτο άλμα θα το ζήλευε κι ο... Μπούμπκα: 

Οι δαπάνες εκτοξεύτηκαν στα 19 δισ. δρχ., δίχως καν να κάνει αναμόρφωση προϋπολογισμού η Κεντρική Οργανωτική Επιτροπή! Τώρα ο Π. Γερουλάνος λέει πως δεν είναι ώρα για πεταμένα λεφτά. Σωστά, αλλά χωρίς στοιχειώδη αυτοκριτική όσα λεει καταντούν πεταμένα λόγια. Πόση ειλικρίνεια όμως να περιμένει κανείς από το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου; Το αξίωμα σύμφωνα με το οποίο στα θέματα που κάνουν «τζιζ» ενδείκνυται σιγή ιχθύος ο Π. Γερουλάνος θα το ήξερε, ακόμη κι αν δεν είχε διατελέσει (στα 90’s) οικονομικός διευθυντής των Ιχθυοτροφείων Κεφαλονιάς...

prin