Γενεσιουργός αιτία πολλών προβλημάτων της χώρας είναι η κακή σχέση μας με τον νόμο. Πολίτες και κυβερνήτες συχνά συμπεριφέρονται άνομα – είτε παρακάμπτουν είτε παραβιάζουν είτε προσαρμόζουν τον νόμο στα μέτρα τους. Η ανομία, όμως, δεν αναπτύσσεται εν κενώ: θρέφεται (και) από την κακονομία. Ακόμα κι αν αγνοήσουμε περιπτώσεις “φωτογραφικών” νόμων, όταν οι νομοθέτες θεσπίζουν νόμους από τους οποίους λείπουν η τεχνική αρτιότητα, η αναλογικότητα και η συμβατότητα με το ευρύτερο δικαιικό σύστημα, τότε παράγεται νομοθεσία κακής ποιότητας, η οποία απαξιώνει την έννοια του νόμου, ταλαιπωρεί τους πολίτες, ξεφτιλίζει τη χώρα και τροφοδοτεί την ανομία.
Θέλετε ένα ενδεικτικό παράδειγμα; Δείτε την περίπτωση του διαβόητου νόμου 3037 για τα “φρουτάκια”, ο οποίος ψηφίστηκε ομόφωνα (!) από τη Βουλή το 2002. Ο νόμος αυτός απαγόρευσε την εγκατάσταση και χρήση ηλεκτρομηχανικών και ηλεκτρονικών παιχνιδιών σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, με εξαίρεση τα καζίνο. Προκειμένου να απαγορευτούν τα τυχερά παιχνίδια, απαγορεύτηκαν όλα!
Τι προκάλεσε μια τέτοια δρακόντεια νομοθεσία; Οπως μας θύμισε ο Π. Μανδραβέλης (‘Κ”, 13.4.2011), ο νόμος 3037 ψηφίστηκε, κατόπιν πρωτοβουλίας του τότε υπουργού Οικονομικών κ. Χριστοδουλάκη, έπειτα από σκανδαλοθηρική τηλεοπτική εκπομπή, η οποία εμφάνισε προβεβλημένο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ να παίζει “φρουτάκια”. Η Βουλή ψήφισε υπό την πίεση του μιντιακού λαϊκισμού και του συνακόλουθου ηθικού πανικού. Οι νομοθέτες δεν πήραν σοβαρά τη γνωμοδότηση του Τμήματος Νομοτεχνικής Επεξεργασίας Σχεδίων και Προτάσεων Νόμων της Βουλής, η οποία εξέφρασε επιφυλάξεις τόσο για τη συνταγματικότητα του νόμου όσο και για τη συμβατότητά του με την κοινοτική νομοθεσία.
Διαβάζοντας τα σχετικά πρακτικά της Βουλής, σε πιάνει απελπισία με την κενολογία και την ασυναρτησία των περισσότερων ομιλητών. Πλεονάζουν η κενή ρητορεία, η πατερναλιστική ηθικολογία, τα σαθρά επιχειρήματα, τα non sequiturs. Αποκορύφωση είναι το καταγέλαστο συμπέρασμα του τότε υφυπουργού Οικονομικών κ. Φωτιάδη, ο οποίος, ενώ εμφανίζεται ρητορικά να συμμερίζεται τον προβληματισμό της γνωμοδότησης, τελικά τον απορρίπτει (!) διότι η σύγχρονη τεχνολογία δυνητικά καταργεί τη διάκριση “τυχερών” και “ψυχαγωγικών” παιχνιδιών, οπότε η απαγόρευση πρέπει να είναι καθολική! Σε απλά ελληνικά: παρακάμπτω το Σύνταγμα, αδιαφορώ για την κοινοτική νομοθεσία, εμένα με νοιάζει να θεσπίσω αυτό που εγώ θέλω! Ενα ακόμα δείγμα πολιτικού αυτισμού…
Ο νόμος 3037 προσεβλήθη από την Κομισιόν στο Δικαστήριο της ΕΕ, το οποίο έκρινε, το 2006, ότι παραβιάζεται η κοινοτική νομοθεσία. Στο μέτρο, δε, που η συμπεριφορά των “αρχόντων” αντανακλά την κυρίαρχη συμπεριφορά των “αρχομένων” (και αντιστρόφως), η Ελλάδα δεν συμμορφώθηκε με την απόφαση του Δικαστηρίου και τιμωρήθηκε με πρόστιμο ύψους 12 εκατ. ευρώ! Η κακονομία και μας ξεφτιλίζει και μας κοστίζει…
Εμαθαν κάτι οι πολιτικοί μας από το φιάσκο; Ζητάτε πολλά, νομίζω… Σε πρόσφατη επιστολή του στην “Κ” (19.4.2011), ο κ. Χριστοδουλάκης υπερασπίζεται την τότε νομοθετική πρωτοβουλία του για τα “φρουτάκια”. Τα επιχειρήματά του αποκαλύπτουν πόσο πατερναλιστικά λαϊκιστικό είναι, στον πυρήνα του, ακόμα και το πιο εκσυγχρονιστικό κομμάτι του πολιτικού συστήματος.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών διατείνεται ότι το πρόστιμο των 12 εκατ. ευρώ άξιζε τον κόπο διότι απέτρεψε, λέει, 12 εκατ. Ελληνες από τον τζόγο! Προσέξτε τη φενακιστική συλλογιστική: εικάζει ατεκμηρίωτα ότι όλοι οι Ελληνες θα τζόγαραν και ότι όλοι απετράπησαν από τον νόμο του! Κατασκευάζει ρητορικά, δεν συνάγει λογικά, το συμπέρασμα που έχει προεπιλέξει! Ισχυρίζεται εμμέσως ότι ο νομοθέτης πρέπει να συμμορφώνεται με το “λαϊκό αίσθημα” (ο.π.), έστω κι αν αυτό συγκρούεται με την ευρύτερη έννομη τάξη. Λένε κάτι διαφορετικό ο Ψωμιάδης, ο Καρατζαφέρης και η Παπαρήγα; Ο πυρήνας του λαϊκισμού, σε όλες τις αποχρώσεις του, είναι ο ίδιος: “Eνας είναι ο θεσμός, ο κυρίαρχος λαός”! Οπως τα νήπια, όμως, ο μυθοποιημένος “λαός” χρειάζεται καθοδήγηση από τους αυτοδιορισμένους κηδεμόνες του, οι οποίοι, όπως ο κ. Χριστοδουλάκης, αποφασίζουν ακόμη και πού θα διασκεδάσει (“οι ενήλικοι παίκτες μπορούν να εκτονωθούν αλλού”, ο.π.).
Υποστηρίζει ο πρώην υπουργός ότι, όπως οι περισσότεροι νόμοι, ο συγκεκριμένος νόμος δεν εφαρμόστηκε τέλεια, χωρίς αυτό να μειώνει τη χρησιμότητά του. Προσέξτε: σαν την αλεπού με την κομμένη ουρά, η ενδεχόμενη νομική κακοτεχνία ανάγεται σε καθολική αρχή! Το πρόβλημα όμως με το νόμο 3037 είναι ότι ήταν εξ υπαρχής θνησιγενής – ήταν αντισυνταγματικός και ασύμβατος με την κοινοτική νομοθεσία. Ακόμα κι αν η εφαρμογή του ήταν τέλεια, πάλι θα κατέπιπτε στα δικαστήρια. Βουλευτές και υπουργοί είχαν αρμοδίως προειδοποιηθεί. Δεν έδωσαν σημασία.
Εννιά χρόνια αργότερα, διαβάζοντας την επιστολή του κ. Χριστοδουλάκη, καταλαβαίνουμε καλύτερα γιατί: ακόμα και διακεκριμένοι εκσυγχρονιστές πολιτικοί δεν μπορούν να απαλλαγούν από το σύνδρομο του Bαλκάνιου πολιτικάντη. Ενδίδουν στον πειρασμό να νομοθετούν όχι τόσο με αφετηρία τον σεβασμό στην έννομη τάξη, όσο με γνώμονα τις λαϊκιστικές, φατριαστικές ή ιδεοληπτικές τους επιδιώξεις. Και φυσικά, δεν διανοούνται να αναστοχαστούν τις πρακτικές τους! Με τέτοια νοοτροπία “λογικό” δεν είναι οι βουλευτές μας να διορίζουν τους “κολλητούς” τους στη Βουλή ή να αυτο- και ετερο-απαλλάσσονται από αδικήματα που φέρονται να διαπράττουν; Πρόσφατα, το Δικαστήριο της ΕΕ επιδίκασε στη χώρα πρόστιμο 19.000 ευρώ γιατί η αυτιστική συντεχνία των βουλευτών μας αρνήθηκε να άρει τη βουλευτική ασυλία της κ. Αποστολάκη, εμποδίζοντας έτσι τον πρώην σύζυγό της να προσφύγει δικαστικώς εναντίον της για οικογενειακή τους διαφορά!
Νόμος είναι ό, τι τους εξυπηρετεί. Τις συνέπειες τις πληρώνουν άλλοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου