Του Δημήτρη Μυ
Μόνο αφελείς ή εντεταλμένοι να παραπληροφορούν δεν ανέμεναν την εκδήλωση της αστυνομικής βίας, σε μια φάση που ολοένα και περισσότερες χιλιάδες εργαζόμενοι βιώνουν στο πετσί τους καθημερινά την αγριότητα που παράγει η πολιτική του μνημονίου: περικοπές, απολύσεις, ανεργία, ανασφάλιστη «εργασία- λάστιχο». Μόνο αφελείς ή επαγγελματίες (μετα)φορείς της κυβερνητικής προπαγάνδας δεν αντιλαμβάνονται ότι η πολιτική του μνημονίου μπορεί να επιβληθεί μόνο διά της βίας.
Τα ιστορικά προηγούμενα υπάρχουν διαθέσιμα. Οι περιοριστικές «πολιτικές» του ΔΝΤ συνοδεύτηκαν παντού και πάντα από περιστολή ατομικών δικαιωμάτων και άγρια καταστολή. Από συγκαλυμμένα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, μέχρι απροκάλυπτες χούντες.
Ακόμη και οι επιφάσεις νομιμότητας, τα δημοκρατικά προσχήματα παραμερίζονται για να προβάλει η βία της εξουσίας γυμνή και ωμή προκειμένου να καταστείλει την κοινωνική αντίσταση απέναντι σε πολιτικές οι οποίες αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως στατιστικές παραμέτρους, ως αριθμούς, οι οποίοι «περισσεύουν».
Η αστυνομική αγριότητα κατά την απεργία της 11ης Μαΐου είναι το λογικό συνακόλουθο των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης. Τα φληναφήματα του πρωθυπουργού και της κυβέρνησής του, περί του μνημονιακού μονόδρομου και της προσπάθειας που καταβάλλουν για να σώσουν την πατρίδα, όχι απλώς δεν πείθουν, αλλά εξαγριώνουν την κοινωνία, η οποία βιώνει τη διάλυσή της.
Η κοινωνία, με τον έναν τρόπο ή τον άλλο, όπως δείχνει η ιστορία, θα αντισταθεί. Η ιστορία, επίσης, δείχνει και ποιος τελικά θα νικήσει. Ας το έχουν λοιπόν κατά νου οι υπερόπτες της εξουσίας. Ένστολοι και μη...
Το Ποντικι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου