Η αλήθεια... κατάμουτρα

ΑΝΤΩΝΗΣ ΔΕΛΛΑΤΟΛΑΣ

---

Λένε, όσοι τον γνωρίζουν καλά, ότι ο Παπανδρέου είναι ένας ευγενικός άνθρωπος.

Πόσο ευγενικό όμως είναι οι φίλοι του, οι συνεργάτες του οι υπουργοί του να μην του λένε κατάμουτρα την αλήθεια, όταν τα πράγματα είναι ζόρικα;

Υπό την έννοια αυτή, ο Α. Λοβέρδος είπε την γνώμη του δημόσια χωρίς περιστροφές, αγνοώντας αν οι υποδείξεις στον πρωθυπουργό μέσω των ΜΜΕ ουσιαστικά καταργούν τον ρόλο και την αυτονόητη πρωτοκαθεδρία του μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα.

Ο υπουργός Υγείας εξέφρασε μια ακραία άποψη και μάλιστα μη δημοφιλή. Δηλαδή, είπε να συνταχθούν οι υπουργοί με το μνημόνιο και με όσα σκληρά μνημόνια έρχονται, χωρίς τσιριμόνιες, ειδάλλως να πάνε στο σπίτι τους και να αφήσουν τον ίδιο, την Διαμαντοπούλου, τον Παπακωσταντίνου, τον Σαχινίδη και πέντε έξι ακόμα τζιτζιφιόγκους να μας σώσουν!

Είναι μια άποψη. Δεν συμφωνώ,- και μαζί με πέντε έξι εκατομμύρια πολίτες - αλλά είναι μια άποψη. Κρίνεται, και κυρίως… αποδοκιμάζεται στις δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Όμως αυτή η θέση, μπροστά στις γενικότητες, ορισμένων, στις αοριστίες και στα ευχολόγια -αντίθετα με όσα μας συμβαίνουν καθημερινά- που λένε οι άλλοι μισοί υπουργοί, είναι προτιμότερη.

Όμως εδώ, να πούμε κάτι, που είναι πλέον παραδεκτό από πολλούς. Η οικονομική κρίση που βιώνουμε έχει πολιτικό υπόβαθρο.

Ο τρόπος με τον οποίο ο πρωθυπουργός κυβερνά, η λογική υποτέλειας απέναντι στους δανειστές μας, που έχει το οικονομικό επιτελείο και την «περνάει» στον Παπανδρέου με περισσή ευκολία, η έλλειψη ενός συγκεκριμένου σχεδίου και η αντίληψη ότι θα μας σώσουν ερήμην της ελληνικής κοινωνίας, είναι σημάδια μιας πολικής πτώχευσης που κυριαρχεί στα ηγετικά κλιμάκια του ΠΑΣΟΚ.

Όσο αυτό δεν το αντιλαμβάνονται, τόσο θα βουλιάζουν στα αδιέξοδα τους. Και δυστυχώς το τίμημα είναι πολύ βαρύ γιατί  υπάρχει πλέον ορατός κίνδυνος να βουλιάξει η χώρα!

Υ/Γ: το σημείωμα γράφτηκε πριν το τέλος του «δραματικού» άτυπου υπουργικού συμβουλίου» όπου- κατά τις πληροφορίες -ο Παπανδρέου θα έπαιρνε αποφάσεις. Αν τις δείτε,… γράψτε μου!

 Το Ποντικι