Του καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Βρήκα σε μία γνωστή-κλασική «πιάτσα ταξί» Κυριακή πρωί, εδώ στο Κέντρο της πόλης μας καμιά 40ριά μπλε χρώματος (τα Σαλονικιώτικα ταξί είναι χρώματος μπλε) να περιμένουν για…πελάτη!
Μπήκα στο πρώτο στη σειρά, του είπα σε ποια εκκλησία θα πάμε για το μνημόσυνο ενός φίλου, κοίταξε δυο φορές στον καθρέπτη και αφού βεβαιώθηκε μου απάντησε με το «λάμδα» Σαλονικιώτικο…
----«Όπου θέλει ο δάσκαλός μας….»
Πιάσαμε Κουβέντα και φυσικά τον ρώτησα τι γίνεται όχι μόνο με τις γνωστές κλασικές πιάτσες ταξί που έχουν ατέλειωτες ουρές αλλά και με τις «καινούργιες» όπου παρκάρουν δεκάδες ταξί στη σειρά και ουσιαστικά αποτελούν «καταπάτηση» μέρους των καθιερωμένων λεωφορείο-λωρίδων στις κεντρικές αρτηρίες της πόλης μας.
----«Μαύρα χάλια, είμαστε κ Πιπερόπουλε»,
είπε ο ταξιτζής και το επανάλαβε τρείς (3) φορές εξηγώντας για τη δεύτερη ότι «η επανάληψη είναι η μητέρα της μάθησης» και για την τρίτη για να το χωνέψει και ο ίδιος όπως και οι συνάδελφοί του που ψάχνουν τώρα «το πώς και το γιατί για το κακό που τους βρήκε!»
Ανταλλάξαμε στα γρήγορα απόψεις για το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και τελικά εντελώς συμπτωματικά συμφωνήσαμε:
----«Δεν είμαστε ούτε στο παρά δέκα, ούτε στο παρά πέντε αλλά ήδη σε ελεύθερη πτώση περιμένοντας πότε θα σκάσουμε σαν…καρπούζια στην οικονομικά ξεραμένη ελληνική γη…»
Κυριακή πρωί, άδειοι οι δρόμοι στη Σαλονίκη, φτάσαμε πριν το καταλάβουμε έξω από την εκκλησία, του κατέβαλα το αντίτιμο της κούρσας αλλά ΔΕΝ με άφησε να φύγω…
----«Δάσκαλε, μια ακόμα ερώτηση να σου κάνω και είσαι ελεύθερος. Τα πράγματα είναι μαύρα χάλια και πάνε χειρότερα…Βλέπεις ή δεν βλέπεις εκλογές;»
Θυμήθηκα τον στίχο του «αρχαίου άγνωστου ποιητή» που εκφράζει σε ελεύθερη απόδοση στα Νέο-Ελληνικά την στάση εκείνου που την εκφέρει και αποδίδεται από μερικούς εννοιολογικά ως «μετά από εμένα, ας καεί και η γη…» ή για άλλους «τι με ενδιαφέρει εμένα, δεν πάει να καεί και η γη» Αυτό στα πλαίσια της προσπάθειάς μου να εξηγήσω Κυριακάτικα στον ταξιτζή μου την επικρατούσα άποψη για τα πολιτικά-οικονομικά-κοινωνιολογικά δρώμενα που έχουν ήδη επιφέρει άγνωστες μέχρι σήμερα ψυχοδυναμικές καταστάσεις σε εμάς του Έλληνες, τις Ελληνίδες και τα παιδιά μας…
Του απάντησα, Σωκρατικά, μεταφέροντας το σημείο αναφοράς στον δικό του, επίσης, δοκιμαζόμενο επαγγελματικό κλάδο…
-----«Οι ταξιτζήδες είστε σε μαύρα χάλια, σωστά;»
-----«Ούτε συζήτηση και φαίνεται από τις πιάτσες με χιλιάδες σταθμευμένα οχήματα που περιμένουν τον πελάτη που…δεν υπάρχει»
-----«Έχετε εκλεγμένη Διοίκηση στον κλάδο σας;»
-----«Σίγουρα, ναι και όπως ξέρω δάσκαλε ο Πρόεδρός μας εδώ στη Θεσσαλονίκη είναι φίλος σου και ήμουν ανάμεσα σε εκείνους που μας έχεις κάνει και σεμινάρια και διαλέξεις για το πώς θα πρέπει να φερνόμαστε στον πελάτη, τον ντόπιο Σαλονικιό, τον επισκέπτη από άλλη μεριά της Πατρίδας και ιδιαίτερα τον ξένο τουρίστα…»
-----«Σκέφτηκες» ρώτησα, «μια και τα πράγματα είναι τόσο άσχημα ότι ίσως βελτιωθούν εάν ΤΩΡΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΖΗΤΟΥΣΑΤΕ να γίνουν ΕΚΛΟΓΕΣ και αλλάζατε Διοίκηση ότι αυτό μπορεί να έλυνε ΟΛΑ τα προβλήματα της αναδουλειάς στον κλάδο;»
Κοίταξε ξανά στον καθρέπτη, γύρισε το σώμα του προς το πίσω κάθισμα, μου έδωσε το χέρι και είπε νέτα-σκέτα, Κυριακή:
----«Δάσκαλε, σε ευχαριστώ! Το πιστεύω και εγώ και πολλοί συνάδελφοι και εκτός κλάδου ότι οι εθνικές εκλογές ΔΕΝ θα λύσουν ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα αλλά είναι ΙΕΡΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του Παπανδρέου να ξεμπροστιάσει τους πράσινους και τους μπλε και κάθε άλλου χρώματος ΚΛΕΦΤΕΣ, να δημεύσει τις περιουσίες τους, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΒΑΛΕΙ ΦΥΛΑΚΗ και τους ταΐζουμε αλλά να τους ΕΞΟΡΙΣΕΙ από την Ελλάδα…»
----«Δεν φοβάσαι ότι εάν κάνει κάτι τέτοιο ο κ Παπανδρέου και η Κυβέρνησή του θα έχουμε αιματοχυσίες ανάμεσα σε τέως και εν ενεργεία πράσινους και μπλε Βουλευτές, Υφυπουργούς, Υπουργούς και χιλιάδες βολεμένους…παρατρεχάμενους» τον ρώτησα…
-----«Δάσκαλε» με αποστόμωσε, «εάν δεν γίνει αυτό κάποια στιγμή φοβάμαι ότι θα σφαχτούμε μεταξύ μας εμείς οι απλοί πολίτες…»
Εκλογές τώρα, γιατί, με ποια αιτιολογία;
Αυτό που είναι απολύτως απαραίτητο είναι η ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΩΝ και η εφαρμογή των απαιτούμενων λύσεων για διαχείριση του οικονομικού μας δράματος και ΦΥΣΙΚΑ με ΑΜΕΣΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ χωρίς την κάλυψη της τραγελαφικής παροχής του Νόμου περί…»ευθύνης», μάλλον έπρεπε να λένε «περί ΑΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ», Υπουργών!...
Πέρασαν 3 χρόνια από τότε που «έφυγε» από κοντά μας ο φίλος, βάλσαμο ο χρόνος στον πόνο των δικών του…Εάν ζούσε, θα ήταν στους δρόμους γιατί ΔΕΝ πίστεψε ποτέ στο «γαία πυρί μιχθήτω!...»
(Επισκεφθείτε την βιβλιοθήκη μου … http://piperopoulos.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου