ΕΛΛΑΔΑ 2013 ... 3,5 ΕΚΑΤ ΦΤΩΧΟΙ, ΜΙΣΟ ΕΚΑΤ. ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΙΝΑΝΕ, 90% ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ. ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ...

 

ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΙΛΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΓΙΟΛΗΔΕΣ. 

ΑΚΟΜΑ ΜΙΛΟΥΝ... ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ. 

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΟΙ ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΞΕΛΙΓΩΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ. ΩΣ ΠΟΤΕ;;; Έτσι θα μάθουν!!! 

Του Νίκου Μπογιόπουλου - "Unfollow"

Δείτε τους. Ανεβοκατεβαίνουν στο πολιτικό βήμα. Παρελαύνουν στη μικρή οθόνη και στα μικρόφωνα. Πουλούν «μούρη» περί«υπευθυνότητας» και «πατριωτισμού». Ζητούν «σύνεση». Κηρύττουν τον «ορθολογισμό». Απαιτούν ανάληψη των «ιστορικών ευθυνών».

Και τι εννοούν με όλα αυτά; Μα ότι ο εργάτης πρέπει να ζει (στην καλύτερη περίπτωση) με 50 ευρώ καθαρά! Ότι οι συνταξιούχοι πρέπει να ζουν με 300 ευρώ! Ότι τα εκατομμύρια των ανέργων και των «απασχολήσιμων» πρέπει να...

δείξουν «κατανόηση». Έχουν στείλει πάνω από 3,5 εκατομμύρια Ελληνες κάτω από το όριο της φτώχειας, 500.000 παιδιά στον υποσιτισμό και το 90% του ελληνικό λαού στο κοινωνικό περιθώριο και στην ανασφάλεια. Κι όμως, έχουν τη ξετσιπωσιά να μιλούν!

Δείτε τους στα πολιτικά σουαρέ και στα τηλεοπτικά τραπέζια της «δημοκρατικής» μονοφωνίας. Άπαντες παρόντες:

Ο εσμός των εκπροσώπων ενός πολιτικού συστήματος που τα έκανε όλα ίσιωμα και τώρα το παίζουν από πάνω και «σωτήρες»!

Οι τσανακογλείψτες-«διανοούμενοι», τα εξωνημένα υπαλληλάκια, αυτό το καθηγητικό κατεστημένο που για τη «σοφία» του και την προστυχιά το έγραφε ο Βάρναλης: «Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη, της Αλήθεια εσχάτη τεψροδόχα, και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα»...

Η περιφερόμενη αυθάδεια του εκδοτικού και δημοσιογραφικού καθεστώτος, οι απαστράπτοντες «αστέρες» της σαπίλας, μια ζωή «προαγωγοί» και «φιλιππινέζες» εκείνης της πολιτικής που για να υπάρχει φροντίζει να διατηρεί στον αφρό το κάθε «πετυχημένο» και«καπάτσο» κατακάθι!

Δείτε τους. Δείτε τον κύριο γενικό γραμματέα που δηλώνει ότι τα 500 ευρώ βασικός είναι «πολλά»...

Δείτε τον κύριο διευθύνοντα σύμβουλο, αυτό το άθυρμα, που ισχυρίζεται ότι για το θάνατο των δύο παιδιών στη Λάρισα από το μαγκάλι δε φταίει η τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, αλλά η ελλιπής... παιδεία τους. Κατά δήλωση του κυρίου διευθύνοντα συμβούλου, εκτός από νεκρά τα παιδιά ήταν και αμόρφωτα, αφού, όπως είπε, δεν γνώριζαν τις βλαβερές συνέπειες του μονοξειδίου του άνθρακα...

Όλοι αυτοί λένε ότι η «σωτηρία» μας είναι ο θάνατος μας διά της εξαθλίωσης. Αλλά αφού αυτή είναι η «σωτηρία», γιατί δεν δοκιμάζουν να «σωθούν» οι ίδιοι με τον τρόπο που προτείνουν σ' εμάς;

Εμπρός λοιπόν: Ας παραιτηθούν από τη χλιδή τους. Ας περιέλθουν στην κατάσταση των μισθωτών σκλάβων, των ανέργων. Ας ζήσουν -αυτοί- με τα 500 ευρώ. Με αυτά να πληρώνουν για σπίτι, φαγητό, ντύσιμο, χαράτσια και πετρέλαιο θέρμανσης.

Δεν είμαστε τόσο αφελείς να περιμένουμε ότι θα το πράξουν. Είμαστε, όμως, αρκετά ρεαλιστές ώστε να προσδοκούμε την τιμωρία τους. Την «τιμωρία» που θα τους άξιζε την περιγράφει ο γερο-Ανσέλμο: «Θα τους έβαζα να δουλεύουν κάθε μέρα, όπως δουλέψαμε εμείς στα χωράφια κι όπως δουλεύουμε στα βουνά κόβοντας ξύλα, για όλη τους τη ζωή. Έτσι θα βλέπανε για ποιο σκοπό γεννηθήκανε οι άνθρωποι. Θα έπρεπε να κοιμούνται εκεί που κοιμόμαστε εμείς. Να τρώνε όπως τρώμε εμείς. Πρώτα απ' όλα όμως να δουλεύουν. Έτσι θα μάθουν». (Ερνεστ Χεμινγουέι, Για ποιον χτυπά η καμπάνα)

Ναι! Πρώτα απ' όλα να δουλεύουν! Έτσι θα μάθουν! Το αφιερώνουμε ολόψυχα σε όλους τους σπουδαιοφανείς (κυρίους και κυρίες) τηςεξουσίας, τους ματαιόσπουδους των τηλεοπτικών υποσταθμών τηςολιγαρχίας, τους απαστράπτοντες των «φιλανθρωπικών» σωματείων, τους «ευπατρίδες» των ντόπιων και ξένων «οίκων», τους «νόμιμους καιηθικούς» εκμεταλλευτές, κηφήνες και σφετεριστές του πλούτου που άλλοι παράγουν. Το αφιερώνουμε στους χορτάτους, που με αναίδεια καλοζωισμένης Αντουανέτας, καμουφλαρισμένοι πίσω από την αυθεντία της ασημαντότητας τους, πλαισιωμένοι από τις «ΎΕΝΕΔ» της «δημοκρατίας» τους, διατάζουν τους πεινασμένους «να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων». Και τους λέμε: Στον κόσμο που προσδοκούμε, τον απαλλαγμένο από τη βρωμιά σας, δεν θα σας πειράξει κανείς. Αλλά η τιμωρία σας θα είναιαμείλικτη: Εκεί θα μάθετε να βγάζετε το ψωμί σας δουλεύοντας. Εκεί δεν θα μπορείτε να στέλνετε εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια και στην ανεργία, για να αυξάνετε εσείς το παντεσπάνι σας.

"βαθύ κόκκινο"