ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ
Δεν μπορεί μια χώρα να κυβερνάται επί πολύ
με την κυβέρνηση να θεωρεί εχθρό της τον λαό και τους πολίτες να μισούν
υπουργούς και βουλευτές
Γενική απεργία και πάλι σήμερα. Για απελπιστικά πολλοστή φορά ο
κόσμος της εργασίας των εκατομμυρίων Ελλήνων χρησιμοποιεί τα έσχατα μέσα
δημοκρατικής διαμαρτυρίας και άμυνας. Προσπαθεί απεγνωσμένα και
ανεπιτυχώς να αποτρέψει την περαιτέρω καταβαράθρωση του βιοτικού του
επιπέδου που οι πρόσφατες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν ήδη
ρίξει στον κοινωνικό Καιάδα. Συλλαλητήριο το πρωί της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ,
των συνδικάτων. Συλλαλητήριο και χθες βράδυ στο Σύνταγμα. Προθέσεις
ολονύκτιας περικύκλωσης της Βουλής απόψε. Θυμάμαι τα χρόνια της χούντας.
Τότε που το κλειστό, σιωπηλό κτίριο του Κοινοβουλίου ορθωνόταν στην
καρδιά της Αθήνας ως σύμβολο ελπίδας του υπόδουλου λαού και επιβλητική
απειλή για τους δικτάτορες, αφού η επαναλειτουργία της Βουλής προϋπέθετε
να έχει προηγηθεί η ανατροπή του ολοκληρωτικού καθεστώτος. Τότε που η
βουβή ύπαρξη της Βουλής έκανε ακόμη και τα παιδιά να ονειρεύονται την
ελευθερία, παρά το κατάπτυστο κυριολεκτικά -εντελώς πρόσφατο, τότε-
παρελθόν της με τη χυδαία εξαγορά δεκάδων βουλευτών του Κέντρου από τη
CIA και την κόπρο της Αυλής του παλατιού του μονάρχη Κωνσταντίνου.
Αλλαξαν οι εποχές. Τώρα η Βουλή και οι βουλευτές και τα κόμματα
εξουσίας συγκεντρώνουν εναντίον τους το λαϊκό μίσος, όχι απλά την οργή. Η
Βουλή έγινε σύμβολο της ξένης επικυριαρχίας στην πατρίδα μας.
Μυριόστομη πλέον κάθε φορά η κραυγή «Να καεί! Να καεί!». Ούτε στα χρόνια
της απόλυτης κατάπτωσης και του εξευτελισμού του Κοινοβουλίου, στα
χρόνια δηλαδή των αποστατών Μητσοτάκη, Τσιριμώκου, Νόβα, Στεφανόπουλου
και υπολοίπων, δεν είχε τόσο ευρύτατη λαϊκή απήχηση το σύνθημα αυτό. Η
βιτρίνα του συστήματος έχει γίνει πια κομμάτια. Αν εδραιωθεί στη
συνείδηση του λαού ότι οι βουλευτές είναι άχρηστοι απατεώνες και
λαμόγια, άποψη που ήδη επικρατεί σε πλατιά τμήματα της ελληνικής
κοινωνίας, τότε οι βουλευτές θα γίνουν άχρηστοι και για το σύστημα και
δεν αποκλείεται καθόλου κάποια στιγμή να καταργηθούν και τυπικά αν
αδυνατούν πλέον να παίξουν τον ρόλο τους ως παράγοντες ενσωμάτωσης στο
σύστημα των λαϊκών μαζών.
Για την ώρα πάντως θα συνεχίσουν να ψηφίσουν τα υπαγορευμένα από τους
Γερμανούς, την ΕΕ και το ΔΝΤ μέτρα εξαθλίωσης του ελληνικού πληθυσμού.
Κάποιοι θα συνεχίσουν να παίζουν θέατρο, υποκρινόμενοι ότι δήθεν
διαφωνούν με τα μέτρα προκειμένου να εξασφαλίσουν δημοσιότητα που
ενδεχομένως να διασφαλίσει την επανεκλογή τους, αλλά την ώρα της
ψηφοφορίας θα κάνουν μια πολιτική κωλοτούμπα και φυσικά θα υπερψηφίζουν
τα εξοντωτικά μέτρα με «βαριά καρδιά». Σαν τον υπουργό Διοικητικής
Μεταρρύθμισης, τον υπουργό Απολύσεων Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος δήλωσε
ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί κάθε φορά που αποφασίζει απολύσεις. Δυστυχώς
όμως για μας, αντί να μετράει πρόβατα όπως όλος ο κόσμος για να τον
πάρει ο ύπνος, ο Κυριάκος μετράει κομμένα κεφάλια απολυμένων από το
Δημόσιο!
Οι εργαζόμενοι, απελπισμένοι, διαδηλώνουν πάλι και πάλι. Διαδηλώσεις
θα γίνουν και αύριο που η Βουλή θα υπερψηφίσει πανηγυρικά τις
ανθρωποθυσίες. Διαδηλώσεις θα γίνουν και μεθαύριο που θα επισκεφθεί την
Αθήνα ο «γκαουλάιτερ» Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο Γερμανός υπουργός
Οικονομικών. Θέλει να απολαύσει ιδίοις όμμασι τα αποτελέσματα της
ολέθριας για την Ελλάδα πολιτικής του. Ολοι οι εγκληματίες έλκονται από
τον τόπο του εγκλήματος, άλλωστε, όπως τουλάχιστον γράφουν στα
μυθιστορήματα. Η πολιτική ουσία πάντως όλης αυτής της κατάστασης είναι
πολύ πιο επικίνδυνη από όσο έχουν ίσως αντιληφθεί οι κυβερνώντες και
όσοι τους στηρίζουν. Η κυβέρνηση θεωρεί κύριο εχθρό τους Ελληνες
εργαζομένους και συνταξιούχους και έχει βαλθεί να τους εξαθλιώσει.
Ο λαός θεωρεί την κυβέρνηση και τους υπουργούς «Κουίσλινγκ»,
«Τσολάκογλου», τυφλά όργανα των ξένων κατοχικών δυνάμεων. Μισεί και
περιφρονεί το Κοινοβούλιο. Πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας και
εργαζόμενοι ανήκουν πλέον σε δύο βαθιά αλληλομισούμενες ομάδες, σε δύο
αλληλομισούμενους κόσμους. Αυτό δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Από τη
στιγμή που με πρωτοβουλία των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οι σχέσεις
κυβέρνησης και λαού έγιναν βαθύτατα εχθρικές, η εκ νέου ομαλοποίηση της
κατάστασης προϋποθέτει ένα από τα δύο: ή οι εργαζόμενοι και οι
συνταξιούχοι θα εξανδραποδιστούν πλήρως και θα αποδεχθούν ότι πρέπει να
ζήσουν όπως επιτάσσουν το Μνημόνιο και οι Γερμανοί επικυρίαρχοι ή ο λαός
θα κατασπαράξει αυτό το πολιτικό σκηνικό και θα το αντικαταστήσει με
κάτι άλλο – αδιάφορο αν αυτό θα είναι καλύτερο ή χειρότερο από το
σημερινό.
Θα είναι άλλο, πάντως. Το βέβαιο είναι ότι μια χώρα δεν μπορεί να
συνεχίσει να κυβερνάται επί πολύ με ελάχιστη κοινωνική συναίνεση στην
ασκούμενη πολιτική. Είμαστε πλέον βέβαιοι ότι θα ζήσουμε μεγάλες
αναστατώσεις, μεγάλα γεγονότα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου