ΕΠΙΣΤΟΛΗ ……. "EKΚΛΗΣΗ ΓΙΑ «ΑΝΘΡΩΠΙΑ»"

Με αυτόν τον τρόπο γράφοντας στα blogs άλλοτε τους παρακαλώ και άλλοτε τους προκαλώ να κάνουν έστω μια κίνηση ανθρωπιάς,αυτοί που είναι εδώ στο ΟΚΑΝΑ Πάτρας!
Είναι αυτοί που με την συμπεριφορά τους μ έκαναν πια να έχω στερέψει απο δύναμεις όχι όμως απο ελπίδες.
Αλλωστε έστω και ψελλίζοντας ακούγομαι κάπου!Είχα και τα δύο μου παιδιά στην κόλαση των ναρκωτικών.
Κατάφερα την στιγμή που τους είδα κουρασμένους απο το κυνήγι των ουσιών και αφού δεν είχαν μείνει και πολλά πράγματα να πουλήσουν να τα πείσω να γραφτούν στο πρόγραμμα βουπρενορφίνης!
Μάλλον να πείσω τον έναν γιατί ο άλλος ο μεγαλύτερος αποφάσισε να κάνει την προσπάθεια μόνος του!
Ξεκίνησε το πρόγραμμα ο μικρότερος κάνοντας και μια αίτηση κατ'εξαίρεση για τον αδελφό του σε περίπτωση που δεν τα κατάφερνε να υπάρχει.Αρχές Αυγούστου τον πήραν στο πρόγραμμα.Οι καλύτερες μέρες για όλους μας.Σημειωταίον τον πατέρα τους τον έχουμε χάσει 15 χρόνια τώρα σε τροχαίο!Επιτέλους μπήκε λίγο φως στην ζωή μας στο σπίτι μας,που για 5 χρόνια έμοιαζε με νεκροθάλαμο!
Νοέμβριο 17 καλούν και τον δεύτερο γιό μου.Εδώ να σας πω ότι αυτός που παρακολουθούσε το πρόγραμμα ούτε μια φορά δεν έδωσε το δικαίωμα απρεπούς συμπεριφοράς και κάθε μέρα κάθε φορά η παρουσία μου διακριτική και πάντα δίπλα του γιατί από την πρώτη μέρα που πήγαμε εκεί κατάλαβα ότι απ'έξω δυστυχώς παίζονταν παιχνίδια πολλά .Καλοθελητές πάντα υπάρχουν.
Οταν κάλεσαν τον δεύτερο γιό μου πήγαμε εκει με την προυπόθεση να πει ότι στην παρούσα φάση καλό θα ήταν να συνεχίσει την προσπάθεια μονος του και να μην πει στο πρόγραμμα .Επειδή αργήσαμε μισή ώρα στο ραντεβού μας λόγω του ότι πέσαμε πάνω σε πορεία φοιτητών λόγω της ημέρας και σε κηδεία κάποιου της εκκλησίας, αρνήθηκαν να μας δεχτούν και φέρθηκαν με τέτοιον τρόπο που εξοργίστηκε ο μεγάλος(αυτός που δεν ήταν στο πρόγραμμα)μας είχαν και περιμέναμε τρείς ώρες ,είχαμε μελανιάσει απο το κρύο, για να μας δουν στο τέλος όλων των ραντεβού τους!
Οταν τελικά τον δέχτηκαν τον αντιμετώπισαν με τέτοιον τρόπο που (χωρίς να τον δικαιολογώ εδώ έπρεπε να σκεφτεί την προσπάθεια του αδελφού του και να κάνει λίγο πίσω)οργισμένος τους είπε δεν σας έχω ανάγη να πάτε να.....και βγήκε έξω κλείνοντας με δύναμη την πόρτα τους!
Ο άλλος μου γιός μη ξέροντας όπως κι εγώ και βλέποντας να βγαίνει εξω με θυμό ο αδελφός του πέταξε με δύναμη ένα μπουκάλι μικρό νερού που κρατούσε στα χέρια του .Αυτό και τίποτα περισσότερο δεν έγινε!Την επόμενη μέρα του ανακοίνωσαν ότι με όλο αυτό που έγινε θα συνεδριάσει η επτροπή τους για να αποφασίσουν τι θα γίνει,και απο την επόμενη άρχισαν να του ελλατώνουν την βουπρενορφίνη!Σε μια απο τις επόμενες μέρες του είπαν ότι αποφασίστηκε να μείνει μέχρι 6 Δεκέμβρη και μέχρι τότε θα μειώνουν την δόση χορήγησης.Ενοιωσε πολύ άσχημα γιατί χωρίς να φταίει διώχνεται.Ομως όπως μου έλεγε κι έτσι πίστευε ότι αφού κατάφερε να διώξει τα στερητικά ηρωίνης και είναι πια μακρυά απο το πρόβλημα θα τα καταφέρει μόνος του.
Δυστυχώς μετά απο τρείς ημέρες διακοπής του προγράμματος άρχισαν στερητικά βουπρενορφίνης κι αυτό γιατί το πρόγραμμά του διακόπηκε απότομα.Η αλήθεια είναι ότι έκανε προσπάθειες το πάλεψε 2-3 μέρες και μετά......Κάθε μέρα και πάλι με την αγωνία του θανάτου με την αγωνία γιατί δεν υπάρχει και η οικονομική επάρκεια να πέσει σε παραβατική πράξη και να τον μαζέψουν και;στο σπίτι να επικρατεί μια κατάσταση τρέλας κι εγώ να είμαι στο κέντρο.Να έχω τον έναν καθαρό ακόμα, και λέω ακόμα γιατί δεν ξέρω βλέποντας τον αδελφό του έτσι, κατά πόσο μπορεί να μείνει μακρυά του,να εχω σταματήσει κάθε δραστηρότητά μου (δούλευα σε mme)και να ζω με την βοήθεια άλλων,ζητιανεύοντας ουσιαστικά,για να μην λείψω στιγμή απο το σπίτι να φυλάω άραγε τι;Κάθε μέρα ένας θάνατος για τον καθένα μας.
Τώρα που σας γράφω έφυγαν και τα τελευταία λίγα βιβλία που είχα σώσει.Πάνε σε κάποιο ράφι για να τ' αγοράσει κάποιος και να διαβάσει μέσα μια αφιέρωση ζωής.Της δικής μου ζωής!Στο ράφι κι αυτή!Κλείνω πόρτες, κλαίω κρυφά, περπατάω στις μύτες των ποδιών μου,δεν ουρλιάζω από οργή και πόνο για να μην χαλάσω τον έναν.Πλέον κοιμάμαι με τα μάτια ανοιχτά.Ακούω σειρήνα είτε νοσοκομειακού είτε περιπολικού και τρέμω.Η πόρτα χτυπάει τρέμω.Τηλέφωνο το ίδιο!Δεν θέλω τίποτα.Ούτε και να πεθάνω γιατί τίποτα δεν είναι τακτοποιημένο για να μπορέσω να κάνω κι αυτό το ταξίδι με ησυχία!
ΦΩΝΑΖΩ μέσα απο τα blogs μήπως και ακουστώ να μπορέσει να ξαναγυρίσει στο πρόγραμμα αφού απο μόνος του δεν μπορεί να σώσει την ζωή του....Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω;Είμαι ΜΟΝΗ ΜΟΥ και ο μόνος τρόπος απο εδώ που είμαι καρφωμένη, είναι αυτός.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
===========================================================================
e-mail
anastasia