"ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΧΩΡΟΦΥΛΑΞ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΡΟΦΥΛΑΞ

ή πώς γίνεται η εισβολή της 5ης φάλαγγας των μεταμοντέρνων καθηγητίσκων στους Πόντιους"

272. Ντίνας Κώστας, Αναπληρωτής Καθηγητής, Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών, Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.

Ένα νούμερο, ένας άνθρωπος. Μ’ αυτό τον αύξοντα αριθμό υπέγραψε ο άνθρωπος αυτός (μεταξύ των 451 εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης και άλλων τινών και δημοσιεύτηκε, μεταξύ των άλλων εντύπων, στη ναυαρχίδα του ΔΟΛ, απ’ όπου το άντλησα, στις 23-2-2007) για να παραμείνει το πασίγνωστο βιβλίο ιστορίας της ΣΤ δημοτικού στα σχολεία μας και να μην αποσυρθεί. Είναι ο ίδιος άνθρωπος που έχει οριστεί από την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας ως επικεφαλής ομάδας για τη συγγραφή εγχειριδίου για την διδασκαλία της ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ!!!

Γιατί ενώ ο άνθρωπος αυτός ζήτησε να παραμείνει το Ρεπούσειο κουρελούργημα στα σχολεία, βάζοντας την υπογραφή του φαρδιά-πλατιά μαζί με εκείνες της Φραγκουδάκη, του Γιανουλόπουλου, της Κουλούρη, του Λιάκου και των άλλων μεταμοντέρνων καθηγητίσκων της Νέας Τάξης, για να μη διδαχτούν ποτέ τα ελληνόπουλα την ιστορία του Πόντου (αν και δέσμευε γι’ αυτό το αναλυτικό πρόγραμμα), για να υπάρχει το εβραϊκό ολοκαύτωμα αλλά τσιμουδιά για το έγκλημα εναντίον των 353.000 ποντιακών ψυχών, για να διδαχθούν τα παιδιά μας ότι η κλεφτουριά του 1821 αποτελούνταν από … τρομοκράτες («άνθρωποι των όπλων, που.. επιτίθενται σε κρατικούς αξιωματούχους»), για να ενημερωθούν τα παιδιά μας ότι… οι πρόγονοί μας ενώ λιάζονταν στις πλαγιές του Πόντου, για να σπάσουν την ανία τους είπαν «δεν γινόμαστε Μουσουλμάνοι, μπας και είναι καλύτερα;» (σελίδα 19 για τον ορισμό του εξισλαμισμού).

Θέλεις κι άλλα κύριε Παρχαρίδη, για να καταλάβεις ότι παραδίδεις τα ιερά και όσια των Ποντίων, τη γλώσσα μας που κωδικοποιεί τη συλλογική μας μνήμη, στην Πέμπτη φάλαγγα; Βλέπεις δεν μιλώ ούτε για το συνωστισμό των προγόνων μας στην προκυμαία της Σμύρνης, ούτε για τα δεκάδες άλλα στοιχεία της ύβρεως που ξεσήκωσαν τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, που επέβαλε την απόσυρση αυτού του «βιβλίου» που στόχευε ευθέως στη συντριβή των συλλογικών μας αναπαραστάσεων, για να χάσουμε τις πολιτιστικές μας ιδιαιτερότητες, για να γίνουμε κιμάς στο μύλο των ισχυρών της γης.

Είναι αλήθεια, αγαπητέ Γιώργο Παρχαρίδη, ότι προστατεύεις ένα εκπρόσωπο των μεταμοντέρνων φανατικών του τίποτα; Είναι αλήθεια ότι πέρσι στην Καστοριά ο εν λόγω κύριος προκλήθηκε από μέλος του ΔΣ της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας να εξηγηθεί για την υπογραφή του στο κείμενο και απάντησε ότι την υπογραφή του την έβαλε «γιατί διαφωνούσε με τη… διαδικασία» κι ότι αν καλούνταν να το ξανακάνει, πάλι το ίδιο θα έκανε; Και οι Πόντιοι και μη ιστορικοί, όπως για παράδειγμα ο Αντώνης Παυλίδης, ο Νίκος Λυγερός, ο Βλάσης Αγτζίδης, ο Κώστας Φωτιάδης, ο Στάθης Πελαγίδης, και τόσοι άλλοι που βγήκαν αποφασιστικά να υπερασπιστούν τη συλλογική μας μνήμη δεχόμενοι τεράστιο κόστος; Όλοι οι Πόντιοι και οι λοιποί πρόσφυγες που ξεσηκώθηκαν, που χλευάστηκαν; Όλων αυτών η αντίδραση ήταν «ιδεολογικά χρωματισμένη και ατεκμηρίωτη» όπως γράφει το κείμενο που συνυπέγραψε; Κι εσύ Γιώργο Παρχαρίδη, που προς τιμήν σου βγήκες στην τηλεόραση και διαμαρτυρήθηκες γι’ αυτό το βιβλίο, που αγνοεί την ιστορία του Πόντου και τη Γενοκτονία, και συ λοιπόν «ιδεολογικά χρωματισμένος και ατεκμηρίωτος»;

Δηλαδή, το ότι υπογράφτηκε το κείμενο (το οποίο στάλθηκε από το γνωστό golden girl του Κολωνακίου στη Φλώρινα ) μόνο από τον κ. Ντίνα κι έναν ακόμη, τι δείχνει; Ότι μόνο ο Ντίνας και ο άλλος είναι φύλακες του νόμου και της επιστήμης κι όλοι οι άλλοι είναι απλώς οδοντόκρεμες;

Μετά απ’ αυτά ελπίζω να καταλαβαίνεις σε τι χέρια αφήνεις το μέλλον της ποντιακής διαλέκτου.

Ελπίζω να καταλαβαίνεις ότι αυτοί δεν επιθυμούν να υπάρχει μέλλον για την ποντιακή διάλεκτο.

Να καταλαβαίνεις πώς λειτουργεί η 5^η φάλαγγα στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.

Γιατί η δράκα των μεταμοντέρνων λατρεύει το παρόν, στο οποίο κυριαρχεί, μισεί το παρελθόν, μισεί την ιστορία μας και τη διαγράφει, γιατί μόνο έτσι μπορεί να ελέγξει το μέλλον.

Τώρα ελπίζω να καταλαβαίνεις γιατί είναι τόσο δύσκολο να περάσουμε την ιστορία μας στα σχολικά βιβλία.

Ο εν λόγω κύριος δεν μπορεί να είναι καί με τους μεταμοντέρνους Λιακορεπουσοκουλούρηδες καί με τους Πόντιους.

Και με το χωροφύλαξ, και με τον αγροφύλαξ.

Όμως υπάρχει χρόνος να καταλάβει και ο πιο καλόπιστος από μας αν είναι μαζί μας ή εναντίον μας.

Προτείνω να του ζητήσεις να βγεί με δημόσια ανακοίνωσή του να ζητήσει συγνώμη για την υπογραφή του ή έστω να πει ότι διαφωνεί με το περιεχόμενο του βιβλίου.

Ακόμη πιο καθαρά: Να μιλήσει για τη Γενοκτονία των Ποντίων, ζητώντας τη διεθνή αναγνώρισή της. Τι πιο έντιμο;

Εγώ βέβαια δεν έχω αυταπάτες. Η άρνησή του με διάφορες προφάσεις να κάνει οτιδήποτε απ’ αυτά, θα κάνει σαφές ότι όλοι αυτοί είναι αρνητές της Γενοκτονίας, γιατί ταυτίζονται με το τουρκικό κράτος, αυτή είναι μια από τις βασικές τους μέριμνες, γι’ αυτό και το βιβλίο που υπερασπίστηκαν παρουσιάζει ως ιδεώδες το τουρκικό καθεστώς της Γενοκτονίας.

Αγαπητέ Γιώργο Παρχαρίδη, καλείσαι για μια ακόμη φορά να αποδείξεις πόσο έντιμος και αγνός Πόντιος αγωνιστής είσαι.

Με αγάπη, πόνο και ειλικρίνεια (σε κάθε περίπτωση)

Αναστάσιος Καζαντζίδης

Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος