Γιατί ένας υπουργός Δικαιοσύνης ΟΦΕΙΛΕΙ, ακόμη και σε “αδελφούς” του δικαστές να ασκεί ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΩΞΗ…

Νόμος 1756/1988

ΚΩΔΙΚΑΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ

Άρθρο 91, παράγραφος 3, εδάφιο β΄

Πειθαρχικά παραπτώματα του δικαστικού λειτουργού συνιστούν ιδίως:

α). Πράξεις που μαρτυρούν έλλειψη πίστης και αφοσίωσης προς την πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα της Χώρας ή υπονομεύουν τη δημοκρατική νομιμότητα και η συμμετοχή του σε πράξεις που οδηγούν στην κατάλυση της δημοκρατικής νομιμότητας,

β). Η συμμετοχή του σε οργάνωση της οποίας οι σκοποί είναι κρυφοί ή επιβάλλει στα μέλη της μυστικότητα,

γ). Η χρησιμοποίηση της ιδιότητάς του για επιδίωξη ιδιοτελών σκοπών,

δ). Η αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εκτέλεση των καθηκόντων του...

♦ Φυσικά, σε κανέναν δικαστή δεν έχει ασκηθεί δίωξη, δεν έχει εφαρμοστεί ο νόμος, αφού κανείς δεν τον έχει παραβιάσει… Ναι, κανείς δικαστής δεν έχει υποπέσει στα περιγραφόμενα αδικήματα από τον παραπάνω Νόμο!
Τώρα βέβαια, ένας δικαστής θα μπορούσε να ισχυριστεί: και οι πολιτικοί να εμπίπτουν σε αντίστοιχο νόμο με ανάλογες κυρώσεις.
Δηλαδή, ένας δικαστής θα μπορούσε ν’ αναρωτηθεί:
ένας πολιτικός μπορεί να συνδιαλέγεται και να διαπραγματεύεται εθνική κυριαρχία; Ένας πολιτικό μπορεί να συμμετέχει σε οργάνωση της οποίας οι σκοποί είναι κρυφοί ή επιβάλλει στα μέλη της μυστικότητα, π.χ. να είναι μέλος μασονικής στοάς; Να χτίζει αυθαίρετο και να μην τιμωρείται; Να κλείνει τη βουλή για να παραγραφούν αδικήματα;
Ε! Αφού αυτοί μπορούν να παρανομούν, γιατί θα έπρεπε να μην παρανομούν οι δικαστές;
sibilla