1. Tο Σύνταγμα αυτό, που ψηφίστηκε από την E΄ Aναθεωρητική Bουλή των Eλλήνων...
2. O σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.
4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»
Το email μας tolimeri@gmail.com
Λίγο μέτρο στα μέτρα που μας πασάρετε με το μέτρο ωρέ.
ΕΛΑΤΕ
Τα ψέμματα ΤΕΛΟΣ!Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του!
...«είναι η περιουσία μου!».... hggiken
1 σχόλιο:
Αμέσως μετά την άνοδό του στην εξουσία το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου θέλησε να εδραιώσει την παραμονή του ίδιου και του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία για πάρα πολλά χρόνια, βάζοντας τη Δεξιά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπως αρεσκόταν να λέει. Όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος τα κατάφερε πολύ καλά. Για να το επιτύχει αυτό έπρεπε να ελέγξει τους δύο κύριους παράγοντες που καθόριζαν και καθορίζουν πάντα τα πολιτικά πράγματα: Την άρχουσα τάξη και το εκλογικό σώμα. Κινήθηκε λοιπόν προς δύο κατευθύνσεις.
ΠΡΩΤΟΝ, διέλυσε την παλιά άρχουσα τάξη με συνεχείς κρατικοποιήσεις (την οποία άρχουσα τάξη, για να λέμε την αλήθεια είχε αρχίσει ήδη να την διαλύει ο εθνάρχης Κ. Καραμανλής, κρατικοποιώντας μεγάλες επιχειρήσεις, βλ. Ολυμπιακή, Ηλεκτρικά Τραίνα κ.λ.π.) και αυτή την παλιά άρχουσα τάξη την αντικατέστησε με τα «Νέα Τζάκια», δηλαδή με νέα και άγνωστα μέχρι τη στιγμή εκείνη επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία ανέπτυξαν ως κύριο επιχειρηματικό έργο τους τις κρατικές προμήθειες, τα Δημόσια έργα και την ενημέρωση μέσω των εφημερίδων, δεδομένου ότι τότε δεν υπήρχαν ιδιωτικοί τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, αλλά μόνο κρατικοί, τους οποίους έλεγχε φυσικά απόλυτα το ΠΑΣΟΚ.
Ταυτόχρονα την τάξη αυτή πλαισίωσε μια ψευτοκουλτουριάρικη αριστερίστικη πνευματική ελίτ, με κύριο στόχο τις δημόσιες απολαβές.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ, εδραίωσε σταθερή εκλογική βάση κομματικοποιώντας το κράτος και μετατρέποντας ένα μεγάλο κομμάτι του λαού σε δημοσίους υπαλλήλους, με μόνο εφόδιο το «πράσινο» χαρτί των κομματικών και κλαδικών (διάβαζε συνδικαλιστικών) οργανώσεων. Για να το επιτύχει αυτό κρατικοποίησε χιλιάδες επιχειρήσεις, ακόμα μέχρι και επιχείρηση που έφτιαχνε κάλτσες. Δεν φτάνει ότι κρατικοποιήθηκαν χιλιάδες επιχειρήσεις, αλλά ταυτόχρονα επανδρώθηκαν με υπεράριθμο προσωπικό, κοστίζοντας στον έλληνα φορολογούμενο εξωφρενικά ποσά. Εννοείται φυσικά ότι όλες αυτές οι επιχειρήσεις έγιναν ελλειμματικές και προβληματικές, με τεράστιο κόστος συντήρησης, από το Δημόσιο Χρήμα φυσικά. Την ίδια στιγμή έδωσε μέχρι και αντιστασιακές συντάξεις, ικανοποιώντας το αριστερό ακροατήριο, ενώ θέσπισε και την ΑΤΑ, οδηγώντας την οικονομία σε ένα φαύλο κύκλο ανατιμήσεων. Πέραν δε αυτών και προκειμένου να εξασφαλίζει σταθερή εκλογική πελατεία, δεν δίστασε να χωρίσει το λαό σε δύο τμήματα με τη θεωρία των διαχωριστικών γραμμών (ΠΑΣΟΚ και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις από το ένα μέρος και Επάρατη Δεξιά από το άλλο), με το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά», καθώς και με τη μέθοδο των «μπλε» και «πράσσινων» καφενείων για να ελέγχει κυρίως τις κλειστές κοινωνίες στην ύπαιθρο, όπου η επικοινωνία μεταξύ των πολιτών είναι ευχερέστερη, απ’ ότι στις μεγάλες πόλεις.
Δημοσίευση σχολίου