Επίλογοι στο Γουδί και στη Βουλή

Παρότι απέχουν 88 χρόνια η μία από την άλλη, και έχουν δημιουργήσει διαφορετικού είδους πληγές στο σώμα της χώρας μας, θα επιχειρήσουμε έναν παραλληλισμό συσχετίζοντας τους επιλόγους δύο μεγάλων Ελληνικών τραγωδιών.

Ας μην θεωρηθεί βεβήλωση, της μνήμης των 300.000 νεκρών που θρήνησε η χώρα μας στην Μικρασιατική καταστροφή, η συσχέτιση των δύο καταστροφών: Της εθνικής, στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής του '22 και της εθνικής, ηθικής, πολιτικής και οικονομικής καταστροφής που επιχειρούμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα..

Αναφορά για τις συνέπειες της Μικρασιατικής καταστροφής παίρνουμε από "Την ιστορία του Νεοελληνικού κράτους" του Βασίλη Ραφαηλίδη:

"Μια εθνική καταστροφή με 300.000 νεκρούς θα ήταν αδύνατο να μην αναταράξει εκ βάθρων την ελληνική κοινωνία. Η μικρασιατική καταστροφή έχει και τα καλά της. Σιγά σιγά αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε εμείς οι Έλληνες πως δεν είμαστε ο "περιούσιος λαός" αλλά μια χούφτα άνθρωποι, οι μισοί τουλάχιστον από τους οποίους, κλέφτες και απατεώνες του κερατά, που λέμε. Που όχι την Ελλάδα, αλλά ούτε καν τον εαυτό τους δεν θα μπορούσαν να σώσουν, αν δεν είχαν μακρύ χέρι για να το χώνουν στο δημόσιο ταμείο και οπουδήποτε αλλού τους έρθει βολικό."

Την 11η Σεπτεμβρίου 1922 εκδηλώνεται επαναστατικό κίνημα (πιο σωστά στάση), ανάμεσα στους στρατιώτες του καταρρεύσαντος στρατιωτικού μετώπου. Αρχηγοί ο Στυλιανός Γονατάς, ο Νικόλαος Πλαστήρας και ο Δ. Φωκάς. Μέσα σε τρεις μέρες από την στάση ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος παραιτείται, αφού τοποθετεί αντιβασιλέα τον γιό του, και ο ίδιος με την οικογένειά του την κοπανάει στας Ευρώπας.

Στις 28 Σεπτεμβρίου, με την συμφωνία στα Μουδανιά, περιορίζεται η Ελλάδα χάνοντας εδάφη που της είχαν παραχωρηθεί με προηγούμενες συνθήκες (ανατολική Θράκη κλπ). Και αμέσως μετά "οι πρόσφυγες αρχίζουν να καταφθάνουν στην Ελλάδα μπουλουκηδόν ", πριν αρχίσει η ανταλλαγή πληθυσμών. Ο λαός ζητάει επιτακτικά την παραδειγματική τιμωρία των πρωταιτίων της καταστροφής.

Έτσι με σκοπό την εκτόνωση της οργής του λαού, χωρίς αργοπορία ως υπεύθυνοι κατηγορούνται οι Δ. Γούναρης, Ν. Στράτος, Π. Πρωτοπαπαδάκης, Γ. Μπαλτατζής, Ν. Θεοτόκης (πολιτικοί) και ο αρχιστράτηγος Χατζηανέστης. Δικάζονται στην Παλιά Βουλή. Η δίκη διαρκεί δύο βδομάδες (31 Οκτώβρη - 14 Νοέμβρη). Και η εκτέλεσή τους γίνεται την επομένη της έκδοσης της απόφασης στις 15 Νοέμβρη του 1922 στο Γουδί.

Αυτά είναι τα γεγονότα που συνοπτικά ορίζονται με την ονομασία "Επίλογος στο Γουδί" ή "Η εκτέλεση των έξι".

Η φράση κλειδί που δένει το φινάλε των δύο περιόδων (εκείνης και της σημερινής) είναι η εκτόνωση της οργής του λαού.

Τότε εκτελέστηκαν οι έξι πρωταίτιοι. Αυτοί ήταν; Ήταν οι μόνοι; Φυσικά και όχι!!! Αλλά με την εκτέλεση αποκαταστάθηκε το περί δικαίου λαϊκό αίσθημα.

Κάτι παρόμοιο επιχειρείται, κατά την ταπεινή μας γνώμη, να γίνει και σήμερα:

Αφού είτε λόγω ανικανότητας είτε λόγω βλακείας, είτε λόγω φαυλότητας, είτε λόγω μικρού αναστήματος, είτε λόγω των υψηλών επιδόσεών τους στο προσφιλές άθλημα της αρπαχτής, της κονόμας, της κλεψιάς, της λαμογιάς

• κατασπαταλήσανε τους κόπους και θυσίες των περασμένων γενιών
• φτάσανε τα ταμεία στον πάτο
• υποθηκεύσανε το μέλλον των παιδιών μας
• παραχωρήσανε την εθνική μας ανεξαρτησία
• εκπόρνευσαν τους νεοέλληνες διδάσκοντάς τους την λαμογιά και τον εύκολο πλουτισμό
• οδήγησαν τις φτωχότερες κοινωνικές τάξεις σε εξαθλίωση και
• διόγκωσαν επί χρόνια την λαϊκή οργή με την προκλητική τους διαβίωση

και αφού πλέον νοιώθουν τον φόβο από την αναμενόμενη λαϊκή έκρηξη,

ΤΩΡΑ το διαβρωμένο πολιτικό σύστημα, αναλαμβάνει (και εκ μέρους των άλλων διαρθρωμένων μαζί του και διαβρωμένων εξουσιών) να αποκαταστήσει το περί δικαίου λαϊκό αίσθημα. Φυσικά και δεν θα στήσει στο απόσπασμα κανένα επίορκο πολιτικό λαμόγιο. Φρόντισαν από πριν να υπάρχουν παραγραφές και μη ευθύνη υπουργών.

Συμφώνησαν όμως, όπως είναι ηλίου φαεινότερον, τουλάχιστον τα δύο κόμματα που κυβερνούν τα τελευταία 35 χρόνια, να δώσουν λίγο "αίμα" στο οργισμένο πλήθος. Και έτσι έδωσαν τα πρώτα ονόματα: Μαντέλη, Τσουκάτο, Τσοχατζόπουλο οι μεν, Βουλγαράκη, Ρουσσόπουλο, Παυλίδη οι δε.

Και πιστεύουν ότι έτσι θα κλείσουν τα στόματα των εξαγριωμένων Ελλήνων ιθαγενών. Τα "καθρεφτάκια και οι χάντρες" θεωρούν πως θα σταματήσουν τις αντιδράσεις και θα καταλαγιάσουν τον θυμό για την λεηλασία του δημόσιου χρήματος.

ΕΙΝΑΙ ΒΑΘΕΙΑ ΝΥΧΤΩΜΕΝΟΙ!!!

Η καταστροφή που επέφεραν στη χώρα είναι της ίδιας έκτασης με εκείνη του '22.

Και φυσικά με την εκτέλεση των έξι δεν διορθώθηκε τίποτα. Οι κλέφτες συνέχισαν να κλέβουν. Οι δε σημερινοί όχι μόνο κλέβουν αλλά και κρύβουν (βλέπε offshore, χορηγίες, πόθεν έσχες, κλπ).

Και φυσικά υπάρχει ποιοτική αναβάθμιση της διαφθοράς, της κλοπής και της φαυλότητας στις μέρες μας. Το πρόβλημα δεν αφορά πλέον μόνο τους πολιτικούς αλλά όλο το κράτος και τους θεσμούς έκφρασής του.

Η βρώμα συμπεριλαμβάνει και τις τέσσερις εξουσίες αλλά και μεγάλο μέρος του επιχειρηματικού κλάδου που συμμετείχε αν δεν οργάνωνε το μεγάλο πάρτυ της λοβιτούρας.

Έτσι, όπως εύκολα συνάγεται, δεν μπορεί να ανοίξει ο δρόμος που θα οδηγήσει στην ΝΕΑ ΚΑΘΑΡΗ ΕΛΛΑΔΑ με την καταδίκη πέντε-έξι τύπων.

Μας λένε και έχει γίνει σλόγκαν από τα ΜΜΕ, και γνωστή καραμέλα "Θα πρέπει, έστω δυο -τρεις να πάνε φυλακή". Κι αυτά τα λένε κυρίως τα παπαγαλάκια της διαφθοράς, της διαπλοκής και της συγκάλυψης.

ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΠΡΟΕΒΗΣΑΝ ΣΕ ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝ ΜΕ ΑΡΠΑΓΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ. ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΛΑΔΩΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΧΡΕΩΝΑΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ.

Εδώ θα πρέπει να δηλώσουμε ότι η μοναδική και αδιαπραγμάτευτη θέση των ενεργών πολιτών δεν μπορεί να είναι άλλη από:

Τον λεπτομερή, εξονυχιστικό και ουσιαστικό έλεγχο του πόθεν έσχες - για τα τελευταία 30 χρόνια - όλων των Ελλήνων πολιτικών, δικαστικών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών τύπου, καναλαρχών και όσων άλλων είχαν σχέση με το κράτος (άμεσα ή έμμεσα), εισόδηματα και περουσιακά στοιχεία μεγαλύτερα από ένα καθορισμένο ποσό.

Την κατάσχεση της περιουσίας αυτών που δεν δικαιολογείται από τα δηλωθέντα εισοδήματα, είτε είναι στο όνομά τους είτε σε ονόματα συγγενών πρώτου βαθμού.

Την φυλάκιση όσων κριθούν ένοχοι.

Και παρότι, υπάρχει το οξύμωρο "Ποιοί θα αποδώσουν δικαιοσύνη;" "Εμπιστευόμαστε τις εξεταστικές της βουλής;"

θα πρέπει να ελπίζουμε πως αισθανόμενοι την ανάσα της λαϊκής πίεσης και των κινητοποιήσεων, αλλά και όση λεβεντιά διαθέτουν κάποιο από τους 300, θα αναγκαστούν να αποκαταστήσουν την τρωθείσα χαμένη τιμή της πολιτικής.

Και έτσι θα έχουμε έναν ελπιδοφόρο επίλογο στη Βουλή.

Ακτιβιστής