ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΘΕΜΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ-ΜΕΡΟΣ-Ι
Εκχώρηση της Νομοθετικής, Εκτελεστικής και Δικαστικής Εξουσία σε ξένες δυνάμεις
Από το περιεχόμενο όμως της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου προκύπτει ότι η Κυβέρνηση παρεχώρησε στην Τρόικα Νομοθετικές Εξουσίες που ανήκουν αποκλειστικά στον Ελληνικό Λαό (Συντ.1). Αυτό φαίνεται κι από το γεγονός ότι όλοι σχεδόν οι όροι και των Δύο Συμβάσεων και των δύο Μνημονίων αρχίζουν με προανειλημμένες προσταγές της Τρόικας –με την σύμφωνη δουλική συναίνεση της Ελληνικής Κυβέρνησης- προς την την τελευταία και προς την Ελληνική Βουλή για το τι οφείλουν να εφαρμόσουν και ψηφίσουν, καταργώντας αυταρχικά την διάκριση των εξουσιών (ΠΚ 134α, περ.ε) όπως προβλέπεται στο Ελληνικό Σύνταγμα, με προσταγές όπως: «η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να λάβει και να εφαρμόσει….θα εφαρμόσει,…θα τροποποιήσει την νομοθεσία…..η ελληνική κυβέρνηση θα υιοθετήσει νομοθεσία και θα πάρει τα απαραίτητα μέτρα για ….», «η ελληνική βουλή θα ψηφίσει…», «η ελληνική βουλή θα ψηφίσει….», «το ελληνικό κοινοβούλιο θα υιοθετήσει…» κλπ. κλπ., (Επ1,σελ.76 (άρ. ΙΙΙ,7), σελ.77(άρ.8, 9), 79 (άρ.13), σεκ.81-2 (άρ.15-16), σελ.83, σελ. 97 (διαρθρωτικές δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις). Η Τρόικα μάλιστα καθορίζει και τα βασικά μεγέθη του Κρατικού Προυπολογισμού για το 2011 (Επ.1, σελ. 95 (άρ.2,v) κλπ. κλπ. και φυσικά –μεταξύ άλλων και τον όρο: «Οι (ελληνικές) αρχές δεσμεύονται να διαβουλεύονται με την Ευρωπαική Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για την υιοθέτηση πολιτικών που δεν συνάδουν με αυτό το μνημόνιο»! (σελ.1 του παραρτήματος IV του ν.3845/2010 (Μνημονίου). Με άλλα λόγια η Τρόικα έχει δικαίωμα βέτο σε ΟΛΟΥΣ τους Νόμους που θα φέρει προς ψήφιση στην Βουλή η –οιωνοί- «Ελληνική Κυβέρνηση»!, ενώ η τελευταία όχι!.
Oι ίδιες διαταγές δίδονται από την Τρόικα και σε ΟΛΑ τα άρθρα της Δεύτερης Σύμβασης και του Δευτέρου (αναθεωρημένου) Μνημονίου της 06-08-2010, (βλ. Επ2, σελ.52-78) (για το αναθεωρημένο Δεύτερο Μνημόνιο θα αναφερθώ αναλυτικότερα παρακάτω).
Οι παραπάνω όροι της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου συνιστούν εκχώρηση της Νομοθετικής Εξουσίας της Ελλάδος σε ξένες δυνάμεις δια της παραβίασης των άρθρων 1 και 28 παρ.2 του Συντάγματος εφόσον παραχωρούν (όχι απλά αρμοδιότητες) αλλά ΕΞΟΥΣΙΕΣ στην Τρόικα, οι οποίες επιβάλλονται –με την συνέργεια της Ελληνικής Κυβέρνησης και της Βουλής- αναγκαστικά στην εκουσίως υποταγμένη Ελληνική Βουλή, βιάζοντας έτσι την Κυρίαρχη Λαική Βούληση και το άρθρο 134 ΠΚ. Επιπλέον, η Διεθνής αυτή Δανειακή Σύμβαση
Δεν κυρώθηκε –έστω προσχηματικά και πάντως απαραδέκτως-από την Βουλή σύμφωνα με το άρθρο 28 παρ.2 του Συντάγματος και τούτο διότι –όπως έχω ήδη προείπει- ακόμα και η κύρωσή της από το σύνολο (5/5) των βουλευτών, η Σύμβαση αυτή θα ήταν και πάλι Προδοτική και το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας δεν θα εξαλείφετο φυσικά, διότι δεν μπορούν ούτε και οι 300 της βουλής να υπογράψουν την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις.
Επιπλέον οι παραπάνω όροι της Δανειακής Σύμβασης και του Μνημονίου συνιστούν παραβίαση των άρθρων 1 και 28 παρ.3 του Συντάγματος εφόσον παραχωρούν στην Τρόικα, όχι μόνο μέρος της άσκησης της εθνικής μας κυριαρχίας, αλλά ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ σε μορφή ΕΞΟΥΣΙΩΝ και μάλιστα χωρίς καν τις απαγορευτικές προς τούτο προυποθέσεις που ορίζονται στο τελευταίο εδάφιο του 28 παρ.3 του Συντάγματος, ήτοι την αμοιβαιότητα, ισότητα και της μη-παραβίασης της «βάσης του δημοκρατικού πολιτεύματος», η βάση του οποίου είναι η Λαική Κυριαρχία (άρθρο 1 Συντ.), η οποία παραβιάζεται καίρια και κυρίαρχα με την Σύμβαση και το Μνημόνιο.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση της μήνυσής μου και οι διατάξεις του άρθρου 28 παρ.2,3 συνιστούν «θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος» (ΠΚ 134α), επειδή καθορίζουν τις διεθνείς σχέσεις της χώρας μας σε συνάρτηση με την διατήρηση και διαφύλαξη της Εθνικής κας Κυριαρχίας και Ανεξαρτησίας.
Επίσης:
Ια) Άρθρο 14 παρ.5 της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.32-33) : «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με τη παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής…όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του στο βαθμό που δεν τα απαγορεύει αναγκαστικός νόμος.
Ιβ) Σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ.1 και 2,3 η Δανειακή Σύμβαση διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο και αρμόδιο για την επίλυση οποιασδήποτε διένεξης μεταξύ των συμβαλλομένων, αρμόδιο είναι το Δικαστήριο της Ευρωπαικής Ένωσης, οι αποφάσεις του οποίου είναι δεσμευτικές και εκτελεστές από τα συμβαλλόμενο μέρη, αντίστοιχα.
Δηλ. σε περίπτωση κατάλυσης της εδαφικής υπόστασης της Ελλάδος από την Τρόικα (βλ.το επόμενο άρθρο) το Ελληνικό Κράτος και Δικαιοσύνη απεμπολούν κάθε νόμιμο δικαίωμά τους να έχουν λόγο επ` αυτού!
O όρος αυτός συνιστά απαράδεκτη παραίτηση της Ελλάδος από την δικαστική της προστασία και ταυτόχρονη εκχώρηση της Νομοθετικής Εξουσίας της Ελλάδος σε ξένες δυνάμεις.
ΙΙ) Παρ. 11 παρ.4 του υποδείγματος νομικής γνωμοδότησης της Δανειακής Σύμβασης (ΕΠ1-σελ.42): Ούτε ο Δανειολήπτης ούτε τα περιουσιακά του στοιχεία έχουν ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας ή διαφορετικά λόγω της δικαιοδοσίας κατάσχεσης- συντηρητικής ή αναγκαστικής- ή αναγκαστικής εκτέλεσης σε σχέση με οποιαδήποτε ενέργεια ή διαδικασία σχετικά με την Σύμβαση.
Ο όρος αυτός συνιστά την κατάλυση της φυσικής υπόστασης του Κράτους και εκχώρηση της Εθνικής μας Κυριαρχίας σε ξένες δυνάμεις (Τρόικα).
Το άρθρο αυτό πρέπει να συνεκτιμηθεί ως προς τα αποτελέσματά του με το άρθρο 13 της Σύμβασης (ΕΠ1 σελ.32) για την εκχώρηση των δικαιωμάτων του δανείου από την Τρόικα σε ξένες, φίλιες και μη- χώρες και συνεπώς και την εκχώρηση σε αυτές των Κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
ΙΙΙ) Με το άρθρο 10 της Σύμβασης (ΕΠ1 σελ.30) η Ελλάδα παραχωρεί το δικαίωμα στην Τρόικα να ελέγχει περιοδικά την Ελληνική Κυβέρνηση για την πιστή εφαρμογή από την τελευταία των από την Τρόικα αναγκαστικά επιβαλλομένων πολιτικών και μέτρων που αφορούν ατομικά τους Έλληνες. Με τον τρόπο αυτό παραχωρήθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση και Βουλή η Εκτελεστική Εξουσία σε ξένες δυνάμεις.
Συνεπώς η Ελληνική Κυβέρνηση και Βουλή, εκχώρησαν σε ξένες δυνάμεις (Τρόικα) την Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική εξουσία, ήτοι τις τρείς συνιστώσες της Λαικής Κυριαρχίας που αποτελεί θεμελιώδη αρχή του Πολιτεύματος (Συντ. άρθρο 1) και η παραβίαση του οποίου συνιστά ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ κατ` άρθρο ΠΚ134.
Στην συγκεκριμένη όμως περίπτωση της μήνυσής μου και οι διατάξεις του άρθρου 28 παρ.2,3 συνιστούν επίσης «θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος» (ΠΚ 134α).
Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γ. Κασσιμάτης (ο πραγματικός συντάκτης του συντάγματος του 1985 επί πρωθυπουργίας Α. Παπανδρέου) σε δημόσια ομιλία του την 01-12-2010 (στην διακήρυξη ίδρυσης της Κίνησης Πολιτών «Σπίθα» από τον Μίκη Θεοδωράκη στην αίθουσα «Μιχ. Κακκογιάνης», Πειραιώς 206, Αθήνα, στην οποία παρέστην αυτοπροσώπως, είπε ότι τέτοιοι όροι-όπως οι προαναφερόμενοι- ΔΕΝ έχουν ΠΟΤΕ συναφθεί στην Παγκόσμια Ιστορία σε καμία συμφωνία μεταξύ κρατών για οποιοδήποτε λόγο! Ούτε κάν μεταξύ των αποικιοκρατικών κρατών με τα δυναστικά των κράτη!
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΘΕΜΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ-ΜΕΡΟΣ-ΙΙ
ΑΙΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 62 και 86 του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ Α) Δεδομένο: 1) Σύμφωνα με το άρθρο Συντ.61 οι βουλευτές διώκονται μόνο δια δύο εγκλήματα διαπραττόμενα κατά την άσκηση των καθηκόντων των, ήτοι της συκοφαντικής δυσφήμησης και της εσχάτης προδοσίας (παραβίαση του όρκου των). Για τα δύο αυτά εγκλήματα η Βουλή είναι υποχρεωμένη να χορηγήσει άδεια στον εισαγγελέα για την άσκηση δίωξης εναντίον των υπαιτίων βουλευτών, αφού διαπιστώσει (η Βουλή) ότι τα αποδιδόμενα εγκλήματα είναι τα παραπάνω δύο (χωρίς η Βουλή να μπαίνει στην ουσία των κατηγοριών, αρμοδιότητα που ανήκει αποκλειστικά στην δικαιοσύνη).
2) Σύμφωνα με το άρθρο Συντ.62 για τα εγκλήματα διαπραττόμενα κατ ` άρθρο Συντ.61, απαιτείται άδεια της Βουλής-η οποία χορηγείται υποχρεωτικά σύμφωνα με τα παραπάνω-ενώ δεν απαιτείται άδεια για την δίωξη για τα αυτόφωρα κακουργήματα (καθώς και για εγκλήματα οποιασδήποτε βαρύτητας που διαπράττονται εκτός του πλαισίου εκτέλεσης των καθηκόντων των βουλευτών, ήτοι εκτός των παραπάνω δύο της παρ.1).
3) Κατ` άρθρο ΠΚ 134 παρ.2γ, η Εσχάτη Προδοσία είναι διαρκές έγκλημα (κακούργημα) (684/1975 Ολομέλειας του Αρείου Πάγου). Η διάταξη αυτή βρίσκεται σε αρμονία με τη διάταξη του άρθρου 120 § 3 του Σ κατά το οποίο: «ο σφετερισμός με οποιοδήποτε τρόπο της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος».
Επίσης εναρμονίζεται με τη διάταξη του άρθρου 137 Δ § 3 ΠΚ που προστέθηκε στον ΠΚ με το ν. 1500/84 για τον ποινικό κολασμό των βασανιστηρίων, η οποία επίσης προβλέπει, ότι αν τα βασανιστήρια κλπ τελούνται υπό καθεστώς σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, η προθεσμίας της παραγραφής αρχίζει μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία.
Συνεπώς: Δεδομένου ότι η Εσχάτη Προδοσία είναι Διαρκές Έγκλημα είναι και διαρκές αυτόφωρο κακούργημα», δηλαδή ο εγκληματίας συλλαμβάνεται εν πράττεσθαι συνεχώς. Γι αυτό, η δίωξη των βουλευτών που κατηγορούνται γίνεται χωρίς την άδεια της βουλής (Συντ. άρθρο 62).
Β) Δεδομένο: Σύμφωνα με το άρθρο 86 Συντ. οι Υπουργοί διώκονται μόνον από την Βουλή και τον ν. περί ευθύνης υπουργών 3126/2003. Όμως με το άρθρο Συντ. 86 παραχωρούνται στην Βουλή (που είναι αμιγώς Νομοθετική Εξουσία) και Δικαστική Εξουσία, κατά παράβαση της διάκρισης των εξουσιών (Συντ. 26 και 87) και τελικά του άρθρου ΠΚ 134.2 α, 134α περ. ε,στ,ζ,η. Συνεπώς το άρθρο 86 Συντ. δεν είναι μόνο αντισυνταγματικό - εφόσον αντίκειται σε άλλα θεμελιωδέστερα του δημοκρατικού πολιτεύματος άρθρα, όπως π.χ. 1, 4, 5.1, 20, 25, 26, 28, 59, 70, 87, 120 κλπ, ΕΣΔΑ αρθ. 1,6,13,14,17,18, τα οποία θεσπίζουν την αρχή της ισότητας όλων των Ελλήνων ενώπιον του νόμου- αλλά η ψήφιση και εφαρμογή του συνιστούν την διάπραξη Εσχάτης Προδοσίας από αυτούς που το ψήφισαν και το εφαρμόζουν (ΠΚ 134α περ.ε). Τα ίδια ισχύουν και σχετικά με τον νόμο περί ευθύνης υπουργών 3126/2003, που πηγάζει από το άρθρο 86 Συντ. Συνεπώς οι ψηφίσαντες, αλλά και οι εφαρμόζοντες το άρθρο Συντ. 86 (και στην δική μου μήνυση βέβαια) διαπράττουν το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας.
Συνεπώς εάν, στα πλαίσια της παρούσης μήνυσής μου, και για την δίωξη των καταγγελλομένων υπουργών, κινηθεί και εφαρμοστεί η διαδικασία του άρθρου Συντ. 86, θα θεωρήσω την διαδικασία άκυρη και αξιόποινη και θα μηνύσω την Βουλή που θα ασκήσει ΚΑΙ δικαστικά καθήκοντα, με την κατηγορία τα εσχάτης προδοσίας!
Γ) Ζητώ επίσης οι Υπουργοί που είναι ταυτόχρονα και βουλευτές να διωχθούν σύμφωνα με τα άρθρα Συντ.61-62 κι όχι με το άρθρο Συντ. 86, διότι η βασική των ιδιότητα είναι η Βουλευτική όσον αφορά τις εξουσίες των, εφόσον ο Υπουργός είναι απλά εκτελεστικό όργανο του βουλευτού που εκφράζει την βούληση και την εξουσία του Λαού (Συντ.1).
Δ) Σε κάθε περίπτωση, εάν, στην παρούσα υπόθεση, ζητηθεί από τον εισαγγελέα η άδεια της Βουλής για την δίωξη των βουλευτών (61-62 Συντ.) για το έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας, η Βουλή –για το συγκεκριμένο έγκλημα της Εσχάτης Προδοσίας (όπως και της συκοφαντικής δυσφήμησης)- είναι υποχρεωμένη να δώσει την άδεια. Άλλως, θα μηνύσω όλη την Βουλή για ηθική και φυσική συνέργεια στην συνεχιζόμενη Εσχάτη Προδοσία.
Ε) Τέλος: Επειδή υπάρχουν βάσιμες φήμες ότι η Τρόικα με κάθε αναθεώρηση των Μνημονίων, επιβάλλει και συγκεκριμενοποιεί εδαφικές και άλλες υποθήκες στην Ελλάδα, ο εισαγγελέας να ζητήσει από την κυβέρνηση της κατάθεση των σχετικών υποθηκών για να εκτιμηθούν στο πλαίσιο της διάπραξης του εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας.
Στοχασμος Πολιτικη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου