Εκλογές ΔΣΑ. Λίγο ντροπή και μυαλό επιτέλους...

Μα καθόλου ντροπή δεν έχουμε πια? Είμαι μαχόμενος στην Αθήνα εδώ και 23 χρόνια και πρώτη φορά βιώνω τέτοια απαξίωση στο επάγγελμα. Και αντί να ασχοληθούμε λίγο με το τι θα κάνουμε με το όλο ζήτημα, τι αλλαγές θα πρέπει να γίνουν και σε ποιες θα πρέπει να αντισταθούμε, άρχισαν πάλι οι βλακείες των εκλογών όπως όλες τις άλλες φορές που έχω ζήσει. Είμαστε με τα καλά μας. Ακόμη έχουμε κόσμο που θεωρεί πως έχουμε περιθώρια για να παίζουμε με την επόμενη ηγεσία μας!!!! Ποιοι είναι αυτοί? Είτε οι «εκπαιδευτές» είτε οι ιδιοκτήτες των «ευήκοων ώτων» προς τα παρα-παπαγαλάκια που ξαφνικά άρχισαν να πετάγονται  από δεξιά και αριστερά και να ξεστομίζουν τεράστια βατράχια για τον ένα και τον άλλο. Ήμαρτον! Νομίζουν πως είμαστε όλοι βλάκες? Δεν βλέπουμε τους υποψηφίους? Σάμπως δεν τους ξέρουμε και τι έχουν να προσφέρουν ή ήδη προσφέρουν? Εγώ ειλικρινά ως σήμερα κρατούσα το θέμα της ψήφου προσωπικό, αλλά μετά τα τέρατα και σημεία που βλέπω να πράττονται εναντίον του Βερβεσού, του μόνου που βλέπω να ξέρει τι του γίνεται και βλέπω κάθε μέρα να παλεύει τα προβλήματα του επαγγέλματος, θα αρχίσω να μιλάω σε όλους. Χρειαζόμαστε έναν Βερβεσό στους καιρούς που έρχονται, και όποιος θυμάται από Βαγγέλη Γιαννόπουλο θα το νιώσει στο πετσί του το «γιατί».

--
Το πράσινο παιδί είναι στο twitter...