Ο Κλεισθένης γράφει.
Το καθεστώς Μουμπάραγκ σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις έχει ήδη καταρρεύσει τα ζητούμενα είναι τι θα το διαδεχτεί και πως θα μείνουν ατιμώρητοι οι συνεργάτες του καθεστώτος.
Το σκηνικό το έχουμε ξαναδεί, ας θυμηθούμε την πτώση του δικτάτορα Παπαδόπουλου, την προσωρινή ανάληψη της εξουσίας απ’ τον περιβόητο Ιωαννίδη, την πρόσκληση στον Καραμανλή, και τον χαρακτηρισμό σαν στιγμιαίου του αδικήματος των πρωτεργατών του πραξικοπήματος του ’67.
Η Αίγυπτος είναι για πολλούς το κέντρο του Αραβικού κόσμου. Συνορεύει με το Ισραήλ και την Παλαιστίνη. Διαχειρίζεται την διώρυγα του Σουέζ και βρίσκεται υπό την επιρροή των ΗΠΑ. Έχει σχέσεις με το κράτος του Ισραήλ και έχει επιβάλει «εμπάργκο» στους Παλαιστίνιους.
Μεταδόθηκε ότι στην Ράφα μετά την πλήρη διάλυση της Αιγυπτιακής αστυνομίας στην πόλη η Χαμάς έχει αναλάβει την αστυνόμευση της πόλης. Αυτό μπορεί να σημαίνει και ανεφοδιασμό της Χαμάς με όπλα και πυραύλους.
Στην Αίγυπτο υπάρχει η πανίσχυρη Μουσουλμανική αδελφότητα η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν ξέρουμε όμως τι θα γίνει αύριο.
Στο Λίβανο το χασμπολά είναι ο ρυθμιστής και της κυβέρνησης και των πολιτικών εξελίξεων.
Το καθεστώς της Ιορδανίας χάνει την σταθερότητά του. Υπάρχουν φήμες ότι πολλοί Τυνήσιοι έχουν φτάσει στην Ιορδανία με προφανή στόχο την μετάδοση του εξεγερτικού κλίματος.
Στην Παλαιστίνη το δημοκρατικό μέτωπο και η φατάχ έχουν χάσει πολιτικά απ’ τη χαμάς.
Η Συρία εξακολουθεί να είναι παρούσα στις εξελίξεις του Λιβάνου και το Ιράν ενισχύει την επιρροή του στο Λίβανο.
Όλα αυτά συνηγορούν στο ότι το Ισραήλ κινδυνεύει να βρεθεί περικυκλωμένο από παντού από Αραβικά κράτη των οποίων οι κυβερνήσεις επηρεάζονται από ισλαμογενείς πολιτικές δυνάμεις.
Ο νομπελίστας Αλ Μπαραντέι έχοντας παλιότερα έρθει σε σύγκρουση με την κυβέρνηση Μπους δεν έχει τα εχέγγυα για να στηριχτεί απ’ τη δύση. Λέγεται ότι έχει καλές σχέσεις με την Μουσουλμανική αδελφότητα κάτι που προβληματίζει τους δυτικούς.
Το επόμενο σχήμα λοιπόν για την ανάληψη της εξουσίας στην Αίγυπτο δεν έχει ακόμη βρεθεί με επακόλουθο το δικτατορικό καθεστώς να δολοφονεί τους διαδηλωτές όχι για να παραμείνει στην εξουσία αλλά για να έχει λόγο στην διαμόρφωση του κυβερνητικού σχήματος που θα επιλεγεί προκειμένου να διασφαλίσει την ατιμωρησία των συνεργατών του.
Τα πολιτικά, οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα είναι τόσο μεγάλα που κανείς δεν ενδιαφέρεται για την σφαγή των διαδηλωτών.
Αν η Αίγυπτος ξεφύγει απ’ την επιρροή των ΗΠΑ τότε η αναβάθμιση της Τουρκίας θεωρείται δεδομένη με ότι αυτό συνεπάγεται για την Ελλάδα.
Τα συνταρακτικά αυτά γεγονότα γίνονται στον χειρότερο δυνατό χρόνο για τη χώρα. Η οικονομία της βρίσκεται ένα κλικ πριν την κατάρρευση και ο κοινωνικός ιστός είναι αποσαρθρωμένος. Η πολιτική ηγεσία βρίσκεται στο ναδίρ αξιοπιστίας εξαιτίας των οικονομικών σκανδάλων η απαισιοδοξία των Ελλήνων στο ζενίθ.
Η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο σήμερα βρίσκονται ακριβώς στο κέντρο των ανακατατάξεων και τα πρόσφατα ανοίγματα προς το Ισραήλ δεν θα έχουν επιτυχές τέλος.
Αν δεχτούμε ότι οι ανακατατάξεις γίνονται για τους υδρογονάνθρακες της ανατολικής μεσογειακής λεκάνης τότε οι χειρισμοί της Ελληνικής κυβέρνησης πρέπει να είναι με ακρίβεια χειρουργού. Το πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί να διαχειριστεί τα οικονομικά μας προβλήματα και θα μπορέσει να πραγματοποιήσει παρεμβάσεις για την προάσπιση των Ελληνικών συμφερόντων στην περιοχή; Έχει την δυνατότητα η υπό την τρόικα κυβέρνηση Παπανδρέου για κάτι τέτοιο; Με ποιο πολιτικό προσωπικό; Μερικοί υπουργοί δεν μπορούν να χωρίσουν μια μπάλα σανό σε δυο γαϊδούρια θα μπορέσουν να ανταποκριθούν στις αυξημένες απαιτήσεις των καιρών;
Εμείς πάντως σαν γνήσιοι ραγιάδες παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην Ελλάδα και στον περίγυρό μας αραχτοί στις πολυθρονάρες μας με το νεσκαφέ ή το ουισκάκι μας με τα μάτια κολλημένα στην TV. Περιμένουμε σαν αρχαιοελληνολάτρες τον από μηχανής θεό να μας σώσει ενώ ξεχνάμε το «συν Αθηνά και χείρα κίνει».
ιδεοπηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου