Από το καταναλώνω άρα υπάρχω στο “δεν πληρώνω άρα δεν υπάρχετε”.

Το κίνημα του Δεν πληρώνω τρομάζει  τόσο πολύ γιατί αποδεικνύει ότι οι εργολάβοι οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι χρόνια αλληλο-συμ-πληρώνονται τσάμπα. Ότι το σύστημα τρέφει ανίκανους με αποτέλεσμα η σχέση ποδηγέτησης της κοινωνίας διαλύεται. Οι Χρηματοδότες του συστήματος και τελικοί εργολάβοι πιέζουν τους πολιτικούς και οι πολιτικοί τους Δημοσιογράφους,  ώστε οι τελευταίοι να περάσουν γραμμές στο λαό υπέρ των χρηματοδοτών. Αυτές τις θέσεις τι πασάρουν μέσα από ιδιόκτητα ΜΜΕ των εργολάβων.

Για τόσο μαλακές μας έχουν δηλαδή.

Και εκεί μπαίνει το Ιντερνέτ για να δείξει πόσο έχει αλλάξει ο κόσμος.  Το κίνημα ξεκίνησε από το ιντερνέτ και τα εναλλακτικά μέσα. Διαδόθηκε με βιντεάκια και με σχόλια στο blogs και απόδειξε κατά αρχήν ότι όσοι δημοσιογράφοι πληρώνονται από την κυβέρνηση πληρώνονται τζάμπα. Σε δεύτερη κλίμακα απόδειξε ότι όσοι πολιτικοί και κόμματα πληρώνονται από του χρηματοδότες πληρώνονται τζάμπα.

Φανταστείτε τώρα πόσο μαλάκας αισθάνθηκε ο Χρηματοδότης (χεχεχε)

Αλαλιάζουν οι χρηματοδότες και ιδιοκτήτες  ΜΜΕ που το κίνημα γιγαντώνεται και δώσου γκάζια στους πολιτικούς που με την σειρά την πέφτουν στους κρατικοδίαιτους δημοσιογράφους.

Ένα είναι σίγουρο. Το κίνημα του δεν πληρώνω έχει απέναντι του όλα τα λαμόγια. Είναι κίνημα απειθαρχίας από τα κάτω ειρηνικό από αυτά που γονατίζουν συστήματα.  Είναι μεγαλοφυές στην απλότητα του. Απόδειξε ότι τα ψωμιά είναι μετρημένα και είναι  όλα δικά μας.  Στο μονοκομματικό κόσμο της εξουσίας του χρήματος από το καταναλώνω άρα υπάρχω φτάσαμε δεν πληρώνω άρα δεν υπάρχετε. Αν όλα είναι χρήμα εγώ δεν πληρώνω και άρα εσείς δεν υπάρχετε

Το Δεν πληρώνω άρα δεν υπάρχετε είναι φιλοσοφία. Δεν είναι το κίνημα του τζάμπα αλλά τα απόνερα του μονοθεματικού και γκρίζου οικονομικού κόσμου. Η φυσιολογική κατάληξη της συνεχούς υποστηριζόμενης πολιτικά και αδιάλειπτης κίνησης του χρήματος από τα χαμηλά προς τα υψηλά εισόδημα. Είναι σαν την Αποχή από τις εκλογές για να σωθεί η αξιοπρέπεια του ψηφοφόρου.

Από το καταναλώνω άρα υπάρχω στο “δεν πληρώνω άρα δεν υπάρχετε”. Με την εύθηνη  για αυτή την μετατόπιση στο κόσμο των ιδεών να βαραίνει αποκλειστικά αυτούς που για χάρη του αδυσώπητου ανταγωνισμού έσπασαν το σύμφωνο συνεχούς προόδου των γενεών. Διέκοψαν την συνεχής πορεία κάθε γενιάς από το καλό στο καλύτερο και οδήγησαν σε μια απότομη αφύπνιση του καταναλωτή και στην ριζοσπαστικοποίηση του.

 Γιάννης Παπαϊωάννου,