Ο ρόλος των Ε.Δ. στην εθνική κρίση - Έχουν περιθώρια πολιτικής δράσης;

Στην προτελευταία φάση του δράματος που βιώνει η χώρα εισερχόμαστε την εβδομάδα που διανύουμε: Έχοντας φτάσει ως χώρας στο έσχατο σημείο απομειούμενης εθνικής κυριαρχίας, αφού δεχόμαστε ακόμα και εντολές από τους Γερμανούς για το ποια όπλα θα αγοράσουμε και ποια όχι (περιπτώσεις M1A1 Abrams και FREMM), λίγο μένει για να καταστεί η κατάσταση ανεξέλεγκτη.
Μόνη εγγύηση για το ότι η χώρα θα εξακολουθήσει να υπάρχει και αύριο χωρίς εδαφικούς ακρωτηρισμούς και απώλεια δικαιωμάτων ελέγχου, είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις αυτήν την στιγμή συγκεντρώνουν στις δημοσκοπήσεις το μεγαλύτερο ποσοστό λαϊκής αποδοχής από το 1974. Ακόμα και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή αναγνώρισε και τίμησε τους εν ενεργεία και απόστρατους αξιωματικούς των Ε.Δ..
Οι Ε.Δ. οι οποίες έχουν ξεκινήσει τις τελευταίες ημέρες ένα μπαράζ ασκήσεων και επιδείξεων ισχύος (που δυστυχώς μόνο το defencenet.gr αναδεικνύει στο εσωτερικό), με κύριο αποδέκτη «τους απέναντι»: «Μην τολμήσετε κάτι νομίζοντας ότι έχει διαλυθεί το σύμπαν, γιατί θα το πληρώσετε ακριβά» είναι το σαφές μήνυμα.
Υπάρχει και ένα εντυπωσιακό εύρημα στις δημοσκοπήσεις: Ευχή πολλών πολιτών, ειδικά της επαρχίας (στις δημοσκοπήσεις η συγκεκριμένη ομάδα πολιτών εμφανίζεται ως …πλειοψηφία) οι Ένοπλες Δνάμεις να είχαν ενεργότερο πολιτικό ρόλο στην κρίση.
Αυτό είναι μέγα λάθος.
Όχι γιατί οι πολιτικοί είναι καλύτεροι στην διοίκηση - το αντίθετο - αλλά πλέον οι ρόλοι είναι απολύτως διακριτοί. Και σε τελική ανάλυση δεν έχουμε τις πολιτικοποιημένες Ένοπλες Δυνάμεις που είχαμε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ‘80. Ο παραγωγικές σχολές δεν βγάζουν αυτούς που θέλουν από ιδεολογία να γίνουν αξιωματικοί για να υπηρετήσουν ένα ιδανικό, την Ελλάδα, αλλά αυτοί που πετυχαίνουν στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και αντί να γίνουν μηχανικοί ή φιλόλογοι γίνονται αξιωματικοί.
Έχουμε δηλαδή πρώτον θέμα πολιτικού υπόβαθρου των στελεχών των Ε.Δ. και δεύτερον «έκαστος στο είδος του». Σήμερα δεν υπάρχει θέμα "θεόσταλτου" ηγέτη που θα σώσει την χώρα εκτός των θεσμικών διαδικασιών. Υπάρχει θέμα νοήμονων πολιτών που θα επιλέξουν την καλύτερη λύση για την έξοδο από την κρίση.
Και όταν μιλάμε για Ένοπλες Δυνάμεις δεν αναφερόμαστε σε μερικές δεκάδες στρατηγούς, ταξίαρχους, πτεράρχους και ναυάρχους. Αναφερόμαστες στις δεκάδες χιλιάδες αξιωματικών μέχρι τον βαθμό του συνταγματάρχη, πλοιάρχου, σμήναρχου και στους υπαξιωματικούς, τους ΕΠΟΠ κλπ.
Αυτοί είναι στρατιωτικοί. Από το βαθμό του συνταγματάρχη και πάνω γίνονται πολιτικοί και πλην φωτεινών εξαιρέσεων παύουν να υπακούουν στους όρκους και στις Σημαίες και υπακούουν στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία, όχι με τον τρόπο που επιτάσσει η Δημοκρατία, αλλά η κομματικοκρατία και μάλιστα με δουλοπρέπεια σε πολλές περιπτώσεις.
Το σύστημα φροντίζει η συντριπτική πλειοψηφία των περήφανων αξιωματικών να μην υπερβαίνει τον «υποχρεωτικό» βαθμό εξέλιξης του συνταγματάρχη, πλοιάρχου, σμήναρχου. Και αν ξεφύγει κάποιος, τον αποκεφαλίζουν στις επόμενες κρίσεις ως ταξίαρχο ή αρχιπλοίαρχο.
Εν πάση περιπτώσει, σήμερα μπορούμε να αισθανόμαστε ασφαλείς επειδή υπάρχουν αυτοί που φροντίζουν για εμάς σε ότι αφορά την εξωτερική απειλή. Σε ότι αφορά την εσωτερική απειλή, εν πάση περιπτώσει αυτός ο λαός πρέπει να ωριμάσει κάποια στιγμή και να πάψει να αναζητά σωτήρες.
Οι «λευκοί ιππότες» είναι καλοί για τα παραμύθια και για όσους πιστεύουν ακόμα στο παραμύθι του Χρηματιστηρίου. Οι άλλοι, απλά δεν υπάρχουν… 
 
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr