Δεν υπάρχουν μονόδρομοι, υπάρχουν μόνο ελεύθεροι ή δούλοι.

(Φωτογραφία: Google ) του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα (Αθήνα, 6.11.2011) Ποιος θα μας έλεγε ότι φτάνουμε στο σημείο να χρειάζεται να επικαλούμαστε τον Ρήγα για ένα πρόβλημα που αναλογικά συμβαίνει και τώρα; Δεν είμαστε ακόμη σε σκλαβιά και φυλακή, αλλά στα πρόθυρα. Η κατάσταση μοιάζει με αυτή του 1941, όταν επήλθε η κατάκτηση από τους Γερμανούς. Και όπως τότε που υπήρχε ο άξονας, έτσι και τώρα υπάρχει ο Γαλλογερμανικός άξονας και οι κολαούζοι τους με αιχμή του δόρατος τη Γερμανία. Και τότε υπήρχαν τα ίδια επιχειρήματα, ότι δηλαδή το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε στους Ιταλούς και Γερμανούς φασίστες είναι να σκύψουμε το κεφάλι και να παραδοθούμε αμαχητί, γιατί θα καταστραφούμε. Το ίδιο και τώρα. Η κυβέρνηση Τσολάκογλου απαιτεί να γίνουμε υποτελείς, για να υπηρετούμε ως άλλοι Νεο-Ραγιάδες τους εκβιαστές δανειστές μας. Όπως και τότε, έτσι και τώρα: Μία λύση υπάρχει για το λαό, αν δεν θέλει να γίνει σκλάβος. Να πει ένα ηχηρό «ΌΧΙ». Έπεσαν όλοι οι τοκογλύφοι του κόσμου και οι γνωστοί και άγνωστοι πράκτορές τους, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, να μας τρομοκρατήσουν ότι δεν έχουμε άλλη λύση, εκτός από την υποταγή. Αυτός είναι ο στόχος τους και προς αυτή την κατεύθυνση εφαρμόζουν ότι νόμιμο και παράνομο μέσο έχουν. Θέλουν να σπάσουν το φρόνημα του ελληνικού λαού, για να τον υποτάξουν και τον μεταβάλουν σε « δούλο». Γιατί το μόνο όπλο αντίστασης είναι το φρόνημα, κι’ ας φαίνεται παράδοξο. Αυτό πάντως μας δίδαξε η ιστορία. Όμως οι εκβιασμοί πιάνουν μόνο σ’ εκείνους που είναι πρόθυμοι να σκύψουν το κεφάλι. Ξέρουν πολύ καλά ότι, αν μας οδηγήσουν στο χείλος του γκρεμού, θα παρασυρθούν και οι ίδιοι στον όλεθρο. Αυτό είναι ίσως το μόνο θετικό της παγκοσμιοποίησης. Εάν χρεοκοπήσει η Ελλάδα τότε θα δημιουργηθεί το γνωστό ντόμινο. και τότε θα πρέπει να ξεγράψουμε και Ευρώπη, ίσως και όλη την υφήλιο. Γι’ αυτό πιέζουν ασφυκτικά, ώστε να μην προλάβει να αντιδράσει ο ελληνικός λαός, όσο ακόμη παραμένει αυτή η κυβέρνηση και όσο ο ελληνικός λαός τους περιβάλει ακόμη, λόγω διαφθοράς, με κάποια εμπιστοσύνη, φοβούμενος τα χειρότερα. Αλλά ποια είναι τα χειρότερα, αν δεν αντιδράσουμε τώρα που μας δίνεται μοναδική ευκαιρία, να πούμε ένα σθεναρό «ΌΧΙ». Τα χειρότερα είναι ότι θα είμαστε σε μια παρατεταμένη χρεοκοπία, για να δουλεύουμε εμείς και τα παιδιά μας για τους ξένους και τους Έλληνες δωσίλογους εσαεί. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα αντίστασης και στους συμπατριώτες μας, αλλά και στους άλλους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου όλου. Αφού θα έχουμε χάσει τα πάντα, τότε τι άλλο θα χάσουμε, εκτός από τα δεσμά μας, αν εξεγερθούμε και αρνηθούμε την υποταγή μας, χωρίς αντίσταση; Το μόνο που μας απομένει είναι να κερδίσουμε. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε λοιπόν είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αντιστρέψουμε τους όρους. Πώς; Ναι, να παραδεχτούμε ότι θα πληρώσουμε το χρέος ως Ελλάδα, όμως για να γίνει αυτό και να είναι εφικτό πρέπει: 1. Να διατηρήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. 2. Να διατηρήσουμε τα περιουσιακά μας στοιχεία, πάνω στα οποία θα στηρίξουμε την ανάπτυξή μας και όχι να τα ξεπουλήσουμε, οπότε ότι και να κάνουμε δεν πρόκειται να ανακάμψουμε. 3. Να σχηματίσουμε Διεθνή Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, για να εξακριβωθεί ακριβώς ποιο είναι το πραγματικό μας χρέος. 4. Να αποβάλουμε το επαχθές χρέος. 5. Να απαιτήσουμε τις γερμανικές αποζημιώσεις. 6. Να υπάρξει ένας επαρκής χρόνος χάριτος, χωρίς να αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος, ώστε να επανακάμψει η οικονομία σε ρυθμούς, που θα μας επιτρέψουν να εκπληρώσουμε τις διεθνείς μας υποχρεώσεις. Αυτός ο τόπος είναι πλούσιος και ευνοημένος από τη φύση. Έχει τις δυνατότητες. 7. Να γκρεμοτσακίσουμε τους υποτελείς εθνοκάπηλους στις κυβερνήσεις και στα κόμματα, που διαρρηγνύουν τάχα τα ιμάτιά τους για την πατρίδα  και να αδρανοποιήσουμε τους ομοϊδεάτες τους, αν δεν καταφέρουμε να τους μεταπείσουμε. 8. Να αναδείξουμε επιτέλους πατριωτικές κυβερνήσεις. - και αυτό και μόνο αποτελεί σωτηρία, αν μιλάμε για σωτηρία - Χωρίς το τελευταίο, όλα τα άλλα δεν έχουν ισχύ. Αυτοί θα είναι οι δικοί μας όροι, που πρέπει να θέσουμε ενώπιον των «άσπονδων φίλων και συμμάχων μας». Αν δεν αποδεχτούν αυτούς τους όρους το μόνο που μας μένει είναι να φάμε πέτρες και χόρτα στην πατρίδα μας, αντί να την ξεπουλήσουμε, Γιατί αν συμβεί το τελευταίο τότε, ούτε πέτρες θα μας απομείνουν, μα ούτε χόρτα. Θα τα έχουν πάρει όλα οι δανειστές μας. Και μη πει κάποιος ότι αυτά δε γίνονται. Γίνονται όταν υπάρχει ένα πραγματικό πατριωτικό φρόνημα. Με υποτελείς, όπως οι κυβερνήσεις μας, τα κόμματα και τους Έλληνες πολίτες, που προτιμούν τη ραγιαδοσύνη από την ελευθερία, ένας τέτοιος αγώνας δε γίνεται. Εδώ ισχύει αυτό που τόνιζε ο Κάλβος: «Αρετήν και τόλμην θέλει η ελευθερία», που ανταποκρίνεται σ’ αυτό που είπε ο Περικλής στον επιτάφιο: «Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον...» Τι εννοεί ο Περικλής, για να το κάνουμε πιο κατανοητό; Απλούστατα. Χωρίς φρόνημα (εύψυχον), δεν υπάρχει ελευθερία και χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει ευδαιμονία. Γι’ αυτό αντί να μας τρομοκρατούν αυτοί, για να χάσουμε το φρόνημά μας, ας τους τρομοκρατήσουμε εμείς. Τότε και τότε μόνο θα κερδίσουμε. Σε μας εναπόκειται να πράξουμε αυτά που μας δίδαξαν οι πρόγονοί μας για τις «πανανθρώπινες αξίες και την πανανθρώπινη ελευθεριά». Δεν υπάρχουν μονόδρομοι. Υπάρχουν μόνο ελεύθεροι ή δούλοι. Δεν φοβόμαστε τους τυράννους. Τους γκρεμίζουμε, είτε εδώ, στην πατρίδα μας, είτε οπουδήποτε αλλού.