γράφει ο πάροικος
Η Ελλάδα μετά τους δοτούς βασιλείς αποκτά τώρα και δοτό πρωθυπουργό και κυβέρνηση. Τρόικα και τραπεζικό καρτέλ εγκαθιστούν στην χώρα ένα διακεκριμένο πρωτοπαλίκαρο του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου, έναν τραπεζίτη με λαμπρή θητεία στο οικονομικό ιερατείο που κυβερνά εδώ και δεκάδες χρόνια τον κόσμο.
Αρχικά μια εξαγγελία περί δημοψηφίσματος, προορισμένη να επιβιώσει για μερικά μόλις εικοσιτετράωρα, κίνησε απότομα τα χρηματιστήρια κάτω-πάνω ώστε να κερδηθούν μέσα σε λίγες ώρες τρελά δις από τις διασυνδεδεμένες πολιτικοοικονομικές ύαινες, τους σφέτερους. Αυτή είναι η πραγματική ερμηνεία του περίφημου «business as usual» της Βασούλας προς τον Γιωργάκη!
Πέραν αυτού, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι σε μια «ελληνική δημοκρατία» και μια «δημοκρατική Ευρώπη», η εξαγγελία ενός δημοψηφίσματος με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο, δηλαδή η εξαγγελία της προσφυγής σε μια γνησίως δημοκρατική διαδικασία, ήχησε σαν απειλή! Είναι άλλο ζήτημα αν ο ΓΑΠ-Τσολάκογλου το εννοούσε πράγματι ή όχι. Σημασία έχει ότι και μόνο στο άκουσμα ενός δημοψηφίσματος στο οποίο ένας λαός θα μπορούσε να εκφράσει την αντίθεση ή συγκατάθεσή του σε ζητήματα που αφορούν το παρόν και το μέλλον του, ηγέτες δυνάμεων και υπερδυνάμεων, και σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό έπεσαν όλοι μαζί στον πρωθυπουργό-μαριονέτα για να τον συνεφέρουν και να τον επαναφέρουν στον... ίσιο ολιγαρχικό δρόμο. Είτε γνώριζαν ότι πρόκειται για business as usual είτε όχι, αυτό τους επέβαλε το «δημοκρατικό πρωτόκολλο», ή το σενάριο ή απλώς η «δημοκρατική συνείδησή» τους να κάνουν.
Ζούμε λοιπόν υπό ένα καθεστώς που αντιλαμβάνεται το δημοψήφισμα (το μόνο ουσιαστικό μέσο παρέμβασης του δήμου) ως αποσταθεροποιητική και απειλητική πολιτική πράξη, ενώ αναγνωρίζει ως μόνη δημοκρατική διαδικασία τις εκλογές (παρότι σε μια πραγματική δημοκρατία, η κλήρωση και όχι η εκλογή είναι η ενδεδειγμένη μέθοδος επιλογής πολιτικού προσωπικού, καθότι αποκλείει τη διαπλοκή). Τέλος οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις που θα προκύπτουν μπορεί να μην έχουν καμιά απολύτως σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα! Έχουμε την πλήρη διαστροφή των εννοιών δημοκρατία, αντιπροσώπευση και νομιμοποίηση!
Φτάσαμε σήμερα λοιπόν και στην επιλογή (ούτε καν εκλογή) του κ. Λουκά Παπαδήμου για τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας! Μετά από μερικές θεατρικές κινήσεις, συσκέψεις, δηλώσεις και παλινωδίες κατά τις οποίες έπεσαν στο τραπέζι για καθαρά προσχηματικούς λόγους ονόματα κοινής αποδοχής, τελικά κυριάρχησε η «φωνή της λογικής» (φωνή της Ε.Κ.Τ. και των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών δυνάμεων) που εσχάτως έχει τη χροιά της Άγκελα Μέρκελ του Σαρκοζί και των συνεργατών τους, φωνή που τους επέβαλε την πιο ασφαλή για το σύστημα επιλογή, αυτή ενός τραπεζίτη.
Πολλές διασημότητες, μεταξύ των οποίων και πολλοί πρόεδροιτων ΗΠΑ(!), (διαβάστε εδώ) είχαν στο παρελθόν εκφράσει τη σφοδρή τους ανησυχία και αντίθεση στο γεγονός ότι η νομισματική και οικονομική διακυβέρνηση της χώρας τους και του κόσμου βρισκόταν στα χέρια τραπεζιτών, και πως τα κέντρα του χρήματος μπορούσαν να επεμβαίνουν κατά βούληση και να καθορίζουν την πολιτική. Πού να φανταστούν πως σήμερα θα φτάναμε και στο σημείο να διορίζεται πρωθυπουργός μιας χώρας ένας τραπεζίτης, έτσι ώστε η χώρα να μην εξυπηρετεί απλώς τα συμφέροντα του τραπεζικού καρτέλ αλλά να γίνεται κανονικό παράρτημά του! Και να σκεφτεί κανείς πως δεν πρόκειται για οποιασδήποτε χώρα, αλλά για αυτή που γέννησε την αληθινή δημοκρατία πριν 2500 χρόνια! Στη χώρα αυτή έπαψαν προ πολλού να είναι κληρωτοί οι δημόσιοι λειτουργοί, σταμάτησαν δε πια και να εκλέγονται... Τώρα απλώς διορίζονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου